[herb_lewa]bajbuzaBajbuza h. własnego, v. Baybuza, rodzina pochodzenia tatarskiego. Jej przodek, Michał Hrybunowicz, za zasługi rycerskie, wobec ks. Michała Wiśniowieckiego, otrzymał od Stefana Batorego różne ziemie nad Sułą, Udajem, Sołonicą i Łużkiem, o czym wspomina konstytucja z 1590 r. Posiadali m. in. dobra Rudewiec i Buszyniec (1622), Dubkowce, Ihrowice i Berezowicę (1718), starostwo rawskie (1721) i inne królewszczyzny. W XVII i XVIII stuleciu sprawowali powiatowe urzędy grodzkie i ziemskie w powiatach: winnickim, bracławskim, latyczowskim i dźwinogrodzkim. Pisali się z woj. bracławskim na elekcję Jana Kazimierza w 1648 r., z woj. ruskim na elekcję Augusta II w 1697 r. Herb — w polu czerwonym, strzała żeleźcem na dół, utkwiona między trzema grzybami, przeszywająca głowę węża, wokoło niej skręconego. Nad hełmem korona. Źródło: Bon. I 79-80.