Bakałowicz h. własnego, rodzina pochodzenia ormiańskiego, otrzymała szlachectwo na sejmie 1775 r. i swój własny herb. W 1774 roku otrzymali konsens królewski na wykupienie Głuska, Małej Wsi i Grocholi w pow. sochaczewskim, a w 1777 r. otrzymali Pęcław, Grobice i inne wsie w pow. grójeckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w 1841 r. Herb — przedstawia w polu czerwonym, księżyc złoty rogami w górę, nad nim na krzyż, strzała żeleźcem na dół, a bułat ostrzem do góry. W szczycie hełmu ręka zbrojna, z szablą do cięcia w prawo.
• JAN Bakałowicz (1740-1794), s. Stefana i Urszuli z Sadowińskich, inżynier, pisarz wojskowy, kartograf, geometra Stanisława Augusta, major, następnie pułkownik wojsk koronnych; nobilitowany 2 IX 1775 r.; był synem burmistrza Kamieńca Podolskiego; żona, Ludwika Czaki, córka Franciszka; mieli jedno dziecko: Dominika, wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie w 1841 r. Źródło: Bon. I 83.
Bakałowicz h. własnego (?), nie wiadomo, czy ten sam herb co poprzednich. Otrzymali szlachectwo na sejmie 1790 r., wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1853 r.
• MIKOŁAJ Bakałowicz, otrzymał szlachectwo na sejmie 1790 r., a prawdopodobnie wnuk jego wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie 1853 r. Źródło: Bon. I 83. Bakałowicz na polishgenealogy