Ołdakowscy herbów Rawicz i Gozdawa

Ołdakowscy herbów Rawicz i Gozdawa
Napisał Dariusz
¶roda, 13 maj 2009

Rys heraldyczno – genealogiczny rodu Ołdakowskich

herbów Rawicz i Gozdawa XV – XX w.

(opracował Adam Ołdakowski i Dariusz Kosieradzki)

Początki szlacheckich rodów wywodzących się z terenów Mazowsza, a tym bardziej Podlasia giną w mrokach dziejów. By sięgnąc do najstarszej historii rodzin rycerskich należy zbadac jakimi posługiwali się herbami i gdzie zostawili po sobie ślad w postaci nazw miejscowości, które zawierają częśc składową ich późniejszego nazwiska.

Co się tyczy Ołdakowskich historycy zajmujący się tą problematyką przypisują im dwa herby rycerskie. Są nimi: Rawicz, względnie jego odmiana zwana Niedźwiadą i Gozdawa. Przyporządkowuje się w ten sposób ich daną przynależnośc do rodów pieczętujących się tymi klejnotami szlacheckimi w średniowieczu.

Rzecz o herbach

Rawicz vel Rawa lub Niedźwiada jak go opisują heraldycy przedstawia „W polu złotym pannę w czerwonej sukni z rozpuszczonymi włosami w koronie złotej, na niedźwiedziu czarnym kroczącym. W klejnocie nad hełmem w koronie pół niedźwiedzia czarnego wspiętego z różą czerwoną w łapie, między rogami jelenia”. Pośród bardziej znanych z kart dziejów postaci posługujących się tym herbem wymieniani są m.in.: Prandota z Michowa – kasztelan sandomierski (1306), Krystyn z Ostrowa ochmistrz dworu królowej (1387), Męcyn z Konina „wojewoda” lwowski (1394), ale także Krystyn z Ostrowa kasztelan krakowski (1419), Warsz z Ostrowa kasztelan zawichojski (1438), Mikołaj biskup kamieniecki (1455) i Grot z Ostrowa podkomorzy lubelski (1466). Herbarz szlachty polskiej Sławomira Górzyńskiego i Jerzego Kochanowskiego z ilustracjami Adama Jońca wśród kilkudziesięciu rodzin wymienia również Ołdakowskich przy klejnocie Rawicz. Wzmiankuje też, że najbardziej rozpowszechniony ów klejnot był pośród rodzin zamieszkały niegdyś w ziemi krakowskiej i sandomierskiej. A Bartosz Paprocki, historyk z XVI w. tak opisuje legendarne dzieje herbu i rodzin z nim zwiazanych: „Przyniesion z Czech do Polski, o czem świadczą wszystkie historye, za panowania Bolesława Chrobrego. O przodkach tej familii pisze Długosz… Kochan książę w Czechach, który potem do Polski z potomstwem przyszedł za panowania Bolesława roku 1003, wspomina Kromer w księgach trzecich, dla tego że zawsze był życzliwy ze wszystką familią Polakom. I wiele ich znowu do Polski przyszło w roku 1106. Ta familia naprzód osady i opatrzenie brała w rawskim województwie, i wiele tam miast i wsi osadzili, na których wiele potomstwa (zostawili). Byli czterej bracia: Prandota, Goworek, Grot i Wars…”

Heraldycy wspominają też o tym, że niektórzy Ołdakowscy używali za czasów I Rzeczpospolitej również herbu Gozdawa. Nie wiemy, czy był to odrębny ród, czy linia boczna Ołdakowskich Rawiczów, która przez pomyłkę w wiekach późniejszych obrała inny klejnot szlachecki. Gozdawa, vel Gozdowa, lub Gozdow, czy zwana też Gozdzie a nawet Smora, zaliczany jest do polskich herbów szlacheckich. Historycy rozróżniają tu cztery podstawowe odmiany tego herbu, a klejnot wiąże się ze słynnym wojewodą płockim Krystynem, skazanym niewinnie przez księcia mazowieckiego Konrada na śmierc w 1221 r.

Odnośniki geograficzno – historyczne

Współczesny naszym czasom „Wykaz nazw urzędowych miejscowości w Polsce” z 1981 r. podaje osiem istniejących do dziś okolic, których nazwy związane są w ten czy inny sposób z nazwiskiem rodowym Ołdakowski lub posiadających podobny rdzeń jak ono. Są to: Ołdaki wieś w gminie Mońki, woj. białostockiego; Ołdaki wieś w gminie Gzy, woj. Ciechanowskiego; Ołdaki wieś w gminie Czyżew Osada, woj. łomżyńskiego; Ołdaki wieś w gminie Rzekuń, woj. ostrołęckiego; Ołdaki stanowiące częśc wsi Kury w gminie Tłuszcz, woj. ostrołęckiego; Ołdaki wieś w gminie Andrzejewo, woj. łomżyńskiego; Ołdaki Stefanowo częśc wsi Ołdaki w gminie Gzy, woj. ciechanowskiego i Ołdakowiznę wieś w gminie Stanisławów, woj. siedleckiego.

Jeszcze bardziej precyzuje te dane geograficzne „Słownik Królestwa Polskiego… z XIX w.” wymienia on bowiem w sumie aż dziewięc miejscowości – okolic z nazwą Ołda – Ołdaki – Ołdakowizna tj.: malutką osadę Ołda w ówczesnej gminie Denanowo, parafii Różan, powiatu makowskiego; Ołdaki wieś w gminie Międzyleś, parafii Postoliska, powiatu radzymińskiego. Oprócz nich znajdujemy tu wzmianki o: Ołdakach wsi i folwarku w gminie Kozłowo, parafii Gzy, powiatu Pułtuskiego; Ołdaki Grodzisko wsi szlacheckiej w gminie Warchoły, parafii Andrzejewo, powiatu ostrowskiego; Ołdaki Polonia dwóch wsi szlacheckiej i włościańskiej w tej samej okolicy co poprzednie oraz Ołdaki Mazury mikroskopijnej wsi szlacheckiej w gminie Dmochy Glinki, parafii Czyżew, powiatu ostrowskiego. Wśród miejscowości z interesującą nas nazwą znajdujemy w tym źródle informację o: Ołdakach wsi szlacheckiej i włościańskiej oraz rozparcelowanym w 1882 r. tamtejszym folwarku, te Ołdaki leżą nad rzeką Narew, gminie i parafii ówczesnej Rzekuń, powiecie ostrowskim. Ostatnią znaną okolicą jest zaś Ołdakowizna wieś i osada młynarska w gminie Rudzenko, parafii Stanisławów, powiatu radzymińskiego, która w XIX w. wchodziła w skład dóbr ziemskich Dobre.

Dokładne rozmieszczenie tych okolic przedstawia załączona do tekstu mapka. Na podstawie rozmieszczenia tych miejscowości i innych informacji o których będzie jeszcze mowa, jasno wynika, że Ołdakowscy w chwili, kiedy zauważamy ich w źródłach pisanych byli rycerstwem – szlachtą pogranicza mazowiecko – podlaskiego. I na stałe wpisali się w ten krajobraz m.in. dzięki nazwom wyżej wzmiankowanych osad, ale nie tylko…

Między prawdą a legendą…

Umiejscowienie pierwszych przedstawicieli Ołdakowskich na terenach księstwa mazowieckiego i późniejszego województwa podlaskiego w Wielkim Księstwie Litewskim w XV-XVI w. nie nastręcza większych problemów. W tym okresie oraz kolejnych zasiedlali ich przedstawiciele na Mazowszu rejony Zakroczymia, Pułtuska, Ostrowa, Łomży i Nura. W tej ostatniej okolicy było chyba ich najprężniejsze i głównie gniazdo rodowe w XVII-XIX w. Ci mazowieccy Ołdakowie vel Ołdakowscy posługiwali się właśnie odmianą herbu Rawicz – Niedźwiadą. Na pograniczu Mazowsza i Podlasia oraz na samym Podlasiu Ołdakowscy występowali m.in. w okolicach lub powiatach względnie ziemiach: Rajgrodu, Goniądza, Bielska, Mielnika, Drohiczyna.

Niektórzy skłonni są upatrywac w pochodzeniu legendarnych protoplastów Ołdakowskich korzeni czesko – morawskich, a nawet pośrednio poprzez przynależnośc lenno rycerską –węgierskich. Jednak nie mamy na to żadnych konkretnych dowodów, a pierwsze z nich jasno wskazują na pochodzenie mazowieckie – polskie. Jako raczej ciekawostkę należy podac hipotezę o pochodzeniu morawskim protoplasty Ołdakowskich i nie zmienia tego zasadniczo próba powiązania Ołdakowskich z żyjącym w pierwszej połowie XV w. niejakim Stanisławie z „Ołomońca”, który pisał się w 1454 r. z Węgrowa, a który otrzymac mógł te dobra jako nadane przez Kazimierza Jagiellończyka. Według jednych jego wnukiem miał być Paweł „Holdak de Wagrowo”, czyli Paweł Ołdak dziedzic węgrowski, według innych był on synem Wawrzyńca, brata żony Stanisława z Ołomońca. Co pozwala przypuszczac, że żona naszego „Morawianina” była z domu Ołdakowska i na przełomie XV/XVI w. dobra węgrowskie znalazły się chwilowo w posiadaniu Ołdaków – Ołdakowskich herbu Rawicz, by potem przejść w ręce litewskich Kostewiczów. Niektórzy wręcz dzięki niedźwiedziowi z klejnotu Rawicz Ołdakowskich wyjaśniają skąd w herbie miasta Węgrowa obok Radziwiłłowskich Trąb pojawiła się postac niedźwiedzia. Żoną owego Pawła Ołdaka była Katarzyna córka Wojciecha Kostki Skibniewskiego, z którą ten miał jedynie córkę Małgorzatę zwaną Maryną przyszłą małżonkę możnego litewskiego bojara Janusza Kostewicza.

„Polska Encyklopedia Szlachecka” wzmiankuje ród Ołdaków vel Ołdakowskich, sugerując nawet ich powiązania z rodzinami Łętowskich (Łętów łomżyński), Świerzbińskich (Świerzbienie bielsko-podlaski) czy Wolskich (Wola Kotowa sandomierskie). Przydaje im herb Rawicz z którym przedstawiciele tej rodziny pojawiali się w dokumentach z 1500, 1837-39 oraz 1848, 1852-53 i 1854 r. jako odniesienie geograficzne gniazda rodowego przydaje im okolicę Ołdak ostrowski, a umiejscawia ich gałęzie rodzinne na Mazowszu, Ziemi Witebskiej i Podlasiu. To stąd według tego źródła jedna z gałęzi „Wolskich od swego dziedzictwa wsi Ołdaki w ziemi nurskiej brac miała nazwę Ołdak, a następnie wzięła nazwisko Ołdakowski. Ligitymując się ze szlachectwa członkowie tej rodziny pisali się Ołdakowskimi”. Nie należy jednak wykluczac, Ci pisali się naprzemiennie tj. raz Wolskimi innym razem Ołdakowskimi w zależności od swoich włości, by ostatecznie pozostac przy nazwisku Ołdakowski. „Encyklopedia” wspomina także Ołdakowskich herbu Gozdawa (1550), których wymienia hrabia Uruski i przydaje im za gniazdo Ołdaki w Ziemi Zaroczymskiej. Ci Ołdakowscy wzmiankowani są z dokumentów 1576 r. kiedy to Jan Ołdakowski płacił podatek z dóbr Ołdaki Większe i Mniejsze. Następnie z 1666 r. tu niejaki Jakub Ołdakowski był podstarostą różańskim i makowskim. W 1669 r. elektorem z ziemi ciechanowskiej i z tej rodziny był Franciszek Ołdakowski, jak również Wawrzyniec Ołdakowski miecznik różański i podsędek. Do nich zaliczają się też Antoni Ołdakowski burgrabia zakroczymski (1711) i Felicjan Ołdakowski cześnik zakroczymski (1742).

Źródła o Ołdakowskich

Ołdakowscy herbu Rawicz wymieniani są jako ród z XV/XVI w. ziemiańsko – szlachecki osiedlony w dzielnicy mazowiecko – podlaskiej według zestawienia sporządzonego przez przedwojennego historyka Józefa Krzepela.

Znany genealog i historyk Ignacy Kapica Milewski tak pisał o nich: „Dom Ołdakowskich herbu Rawicz, dobra Ołdaki w ziemi nurskiej, powiecie nurskim, parafii Andrzejewskiej, Ołdaki Połomyja i Ołdaki Grodzisko, oraz w tymże powiecie, parafii czyżewskiej Ołdaki Magna Brok”. W 1482 r. książę mazowiecki Bolesław wystawił dokument w którym wzmiankował Ołdakowskich m.in. Jana, Pawła, Stefana, Piotra, Mikołaja Klemensa i Bogusława z Ołdaków. Tu też występują: Rosłan z Borowej Woli. Jest też wzmianka o Łętowie Ołdakach w powiecie nurskim, ale Milewski podaje: „Ten dom Ołdakowskich pochodzi z domu Wolskich herbu Rawicz używającego(i dalej) Ołdakowscy z ziemi nurskiej przenieśli się do ziemi bielskiej, gdzie dobra rozmaite i urzędy różne posiadali i posiadają, a ich dawne nazwisko Ołdak, i z tegoż samego domu teraźniejszymi czasy Melchior Ołdakowski sędzia ziemiański ziemi bielskiej posłem na sejm grodzieński, a Stanisław Ignacy Ołdakowski podstarostą i sędzią grodzkim wąssowskim, stryj rodzony wyżej wspomnianego Melchiora Ołdakowskiego”.

Milewski utrzymuje również, że „Dom Świerzbińskich herbu Rawicz. Jedenże z domem Ołdakami, czyli Ołdakowskimi i Woźnieńskimi” jako ich dobra wskazując Świerzbienie Maksymowiznę w ziemi bielskiej, parafii goniądzkiej, na co przytacza dokumenty z lat 1545 – 1566, pochodzące z jeszcze wcześniejszych odpisów wystawionych dla Mikołaja syna Mikołaja przez wielkiego księcia litewskiego Aleksandra (późniejszego króla) w języku ruskim:

„Przykazaniem hospodara Nasuto, Wielikoho Kniazia Alexandra, ja Mikolaj Mikołajewicz Radziwliłł podczaszy Jego Mości, namiestnik bielski. Bili czołem Hospodaru Jego Mości, zmiemianie goniądzkie, Ołdak z bratem swoim… stosz mieli imienie swoje ojczyzny podle Raygroda, na imię Woźna Wieś, ino żeśmy małyje poszli po służbach, a ojcowie nasi bez nas z tego świata zeszli...” Pisząc to dalej bardziej zrozumiałym językiem trzeba wyjaśnic, że Ci Ołdakowscy utracili według nich nieprawnie własnośc do zagarniętej przez obcych wsi i tamtejszych dóbr. Swoje prawa i roszczenia zgłosił do wsi Woźna: „Hołdak” czyli Ołdak ze swoimi bracmi stawiając świadków, że majątek należał wcześniej do jego przodków.

Milewski łączy również z „Domem Ołdakowskich – dom Łętowskich herbu Rawicz z Łętowa w ziemi łomżyńskiej” podając jako dowód dokumenty z lat 1444-1445 i z 1502 r.

W czasach I Rzeczpospolitej kilku z przedstawicieli rodu Ołdakowskich osiągnęło znaczne godności i urzędy. Wśród nich byli również urzędnicy królewscy na Podlasiu, wzmiankowani są w różnych opracowaniach. Do nich trzeba zaliczyc m.in. miecznika drohickiego Stanisława Michała Ołdakowskiego 1662, zmarłego 18 czerwca 1692 r.; kolejnego miecznika drohickiego Stanisława Franciszka Ołdakowskiego zmarłego 9 kwietnia 1706 r., a także wojskiego drohickiego Michała Ołdakowskiego nominowanego na ten urząd przez króla Stanisława Leszczyńskiego po śmierci poprzednika B.K. Krasnodębskiego 22 października 1708 r.. Z kolei skarbnikiem bielskim był Wojciech Ołdakowski (17 II 1766), zaś wojskim mielnickim Wacław Ołdakowski nominowany 15 stycznia 1731 r. Wojskim mielnickim był również Michał Ołdakowski, który 12 września 1719 r. został podstolim podlaskim.

„Herbarz Szlachty Polskiej” Seweryna Uruskiego

Najwięcej wiadomości o rodzie Ołdakowskich znajdujemy na kartach wydanego w 1915 r. opracowania trzech utytułowanych historyków: Uruskiego, Kosińskiego i Włodarskiego. Poniżej podane są dane jakie w nim się znajdują zawierają już poznane nam rzeczy, osoby i wydarzenia we wcześniejszych rozważaniach zwarte, a często też bezkrytycznie powtórzone i zawierające błędy i nieścisłości, ale niezaprzeczalnie mają wartośc ogromną:

„Ołdakowski herbu Rawicz. Jedna gałąź rodziny Wolskich od swego dziedzictwa wsi Ołdaki w ziemi nurskiej brała naprzód nazwę Ołdak, a następnie wzięła nazwisko Ołdakowski. W XVI w. przenieśli się w części na Podlasie.

Jan i inni bracia Ołdakowie (Ołdakowscy) posiadali majątek Gostków 1463 r. Rosłaniec Ołdakowski pleban czerski i Jakub Ołdakowski, bracia rodzeni i stryjeczni: Jan, Paweł, Bogusz i inni Ołdakowscy dostali w 1482 r. w nagrodę zasług od Bolesława księcia mazowieckiego uwolnienie od różnych ciężarów publicznych dla swych dóbr Łętowo – Ołdaki w ziemi nurskiej.

Paweł Ołdakowski ożeniony z Justyną Arciechowską 1533 r. Aleksy, Jakub, Michał i Stanisław Ołdakowscy dziedzice dóbr Ołdaki 1539 r. Sebastian Ołdakowski podwoje wodzi nurski 1579 r. miał synów: Pawła dziedzica dóbr Ołdaki, Floriana, Piotra, Sebastiana, Stanisława żonatego z Halszką Brańską, Jana i Gaspara (Kacpra) 1598 r.

Mikołaj Ołdakowski kanonik chełmski, proboszcz w Krzczonowie, zmarł 1586 r. pozostawił sukcesję, ktorąotrzymali jego Synowcowie – Jan i Maciej Ołdakowscy.

Mikołaj Ołdakowski elektor 1632 r. Władysława IV Wazy z województwa wołyńskiego. Andrzej Ołdakowski syn Sebastiana dziedzic dóbr Nowawieś, rokoszanin Zebrzydowskiego, wojownik przeciw Kozakom 1640 r.

Erazm Ołdakowski, syn Piotra zapisał 1642 r. dożywocie żonie Zofii Głoskowskiej. Stanisław Ołdakowski podczaszy nowogrodzki, podpisał elekcję 1648 r. Jana Kazimierza wazy z województwem Racławskim, rotmistrz królewski.

Władysław Ołdakowski także elektor Jana Kazimierza Wazy w 1648 r. z województwa podlaskiego. Franciszek Stanisław Ołdakowski miecznik nurski 1664 r. Nieznany z imienia Ołdakowski pułkownik wojsk koronnych, nie chciał należec do konfederacji wojskowej 1662 r., a gdy naciskał rokoszan do posłuszeństwa został od nich zabity. Kazimierz Ołdakowski z ziemią przemyską, Maciej Ołdakowski z Rytelów miecznik drohicki z zmiemią drohicką, Krzysztof i Marcin Ołdakowscy z ziemią nurską podpisali elekcję 1669 r. Michała Korybuta Wiśniowieckiego.

Michał i Szymon Ołdakowscy synowie Macieja 1682 r. Z nich Michał miał synów: Andrzeja i Józefa. Józef Maciej Ołdakowski syn Pawła 1685 r. Walenty Ołdakowski syn Stanisława 1685 r.

Stanisław Michał Ołdakowski, syn Jana miecznik drohicki, następnie 1698 r. stolnik drohicki, elektor 1669 r. Michała Korybuta Wiśniowieckiego i w 1674 r. Jana III Sobieskiego z ziemi nurskiej, z żony Eufrozyny Sobolewskiej pozostawił synów: Józefa, Michała i Stanisława, z nich: Józef Ołdakowski miecznik drohicki, elektor 1697 r. Augusta II Mocnego (Wettina) z ziemi nurskiej – miał synów Ignacego dziedzica dóbr Bolędy 1737 r. żonatego z Dorotą Obrępską i Wacława.

Michał Ołdakowski, drugi syn Stanisława Michała i Sobolewskiej wojski drohicki 1712 r. podstoli podlaski 1731 r. zaślubił Katarzynę Krasnodębską i z niej pozostawił syna Franciszka – dziedzica dóbr Rytele, podczaszego nurskiego 1720 r., elektora 1733 r. Augusta III Sasa (Wettina) z województwa podlaskiego, po którym córki: Konstancja, Ludwika i Waleria.

Bartłomiej, Ignacy, Jakub, Jan, Józef, Kacper, Maciej, Stanisław, dwóch Szymonów, Tomasz, Walenty, Walerian i Wawrzyniec Ołdakowscy podpisali elekcję 1697 r. Augusta II Mocnego z ziemią nurską. Po Janie Ołdakowskim synowie: Ignacy, Marcin i Szymon 1700 r. Apolinary Ołdakowski, syn Ferdynanda 1728 r.

Antoni, Bartłomiej, Felicjan, Franciszek, Idzi, pięciu Janów, dwóch Karolów, Kazimierz, Maciej, dwóch Szymonów Ołdakowskich, Wacław na Ołdakach Ołdakowski – wojski mielnicki, porucznik chorągwi powiatu nurskiego i dwóch Wojciechów Ołdakowskich elektorowie 1733 r. Augusta III Sasa z województwa mazowieckiego. Ignacy Stanisław Ołdakowski komornik bielski 1775 r. podstarosta i sędzia grodzki Wąsowski 1782 r. komisarz do zbierania ofiar 1789 r. żonaty z Marianną Zaleską. Maciej Ołdakowski miecznik drohicki 1780 r. Franciszek Ołdakowski skarbnik nurski 1781 r. miał syna Chryzostoma komornika zambrowskiego, komisarza do zbierania ofiar 1789 r. sędziego ziemskiego łomżyńskiego 1789 r. Romuald Ołdakowski sędzia ziemski bielski poseł na sejm grodzieński 1793 r. protestował przeciw samowoli ambasadora rosyjskiego Siewersa.

Michał Ołdakowski deputat (poseł) szlachty powiatu bielskiego 1819 r. Ignacy Ołdakowski doktor obojga praw, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, zmarły 1821 r., mąż uczony i zacny, autor. Leopold Ołdakowski zasiadający w sądach powiatu bielskiego 1844 r. Pochodzący po Idzim Ołdakowskim dziedzicu dóbr Kołomyi 1695 r. syn Tomasz miał syna Fabiana, żonatego z Eleonorą Zakrzewską, z niej synów: Józefa dziedzica wsi Zaręby Góry leśne w powiecie ostrołęckim i Mateusza wylegitymowanych w Królestwie 1853 r.

Po Wojciechu Ołdakowskim dziedzicu dóbr Kołęczyno w 1716 r. syn Antoni pozostawił syna Wojciecha, żonatego z Marianną Rembowską, z niej synowie: Stanisław i Adam dziedzice dóbr Kałęczyn, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. Z tej linii Mateusz Ołdakowski, syn Tomasza 1848 r. Walenty Ołdakowski syn Jana i Barbary Olszewskiej 1848 r. Jan Ołdakowski syn Gabriela i Łukasz Ołdakowski syn Feliksa 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.

Józef Ołdakowski dziedzic dóbr Rytele Olechny i Sucha Wólka 1741 r. miał potomstwo z których: Karol Ołdakowski dziedzic dóbr Gąsiorowo w powiecie płockim i Franciszek dzierżawca, synowie Franciszka 1837 r. Erazm Ołdakowski dziedzic wsi Ołdaki Mazury, syn powyższego Ignacego i Doroty Obrębskiej 1839 r. Bruno Ołdakowski syn Kazimierza 1841 r. Henryk i Władysław Ołdakowscy synowie Franciszka i Agnieszki Kossakowskiej oraz Stanisław Ołdakowski syn Antoniego 1852 r. wylegitymowani w Królestwie”.

Ołdakowscy dziedzice Ryteli

Ołdakowscy już na przełomie XVII/XVIII stulecia trwale zapisali się na kartach dziejowych ziemi ceranowskiej i kosowskiej, strony przedbużnej ówczesnej ziemi drohickiej, województwa podlaskiego. Świadczą o tym zapisy do dokumentach parafialnych, zwłaszcza parafii katolickiej w Ceranowie, dokumenty urzędowe ziemskie drohiczyńskie i inne.

Pierwsi Ołdakowscy o których wiemy, jako dziedzice tutejszych majątków, wsi, czy folwarków pojawili się w Rytelach. Byli nimi Maciej Ołdakowski piszący się z Ryteli, miecznik drohicki (1669), Michał Ołdakowski syn Stanisława Michała i Sobolewskiej, a małżonek Katarzyny Krasnodębskiej, miecznik drohicki (1712) podstoli podlaski (1731), który też posiadał częśc nadbużańskich Ryteli. Oprócz nich syn wyżej wspomnianego Michała Ołdakowskiego – Franciszek Ołdakowski „dziedzic dóbr Rytele” a zarazem podczaszy nurski (1720) i poseł z województwa podlaskiego, po którym zostały trzy córki: Konstancja, Ludwika i Waleria oraz Józef Ołdakowski dziedzic dóbr Rytele Olechny i Sucha Wólka.

Jak podaje ks. Paweł Rytel – Adrianik: „Pod koniec XVII w. jeden z większych majątków w Rytelach miała rodzina Ołdakowskich. Należały do niej m.in. wioski (lub ich części) Rytele Olechny, Wólka Rytelska, Prochnów oraz częśc Ryteli Świeckich i Toś. Mieli w sumie 79 poddanych”. Ks. Paweł tak opisuje wydarzenie, które miało miejsce we dworze Franciszka Ołdakowskiego właściciela tutejszych włosci: „W 1727 r. starosta budziszewski – Tarczyński gościł we dworze Ołdakowskiego w Jagodniku. Podczas biesiadowania zaginęła mu diamentowa spinka pod szyję warta sto talarów. Poszukiwania okazały się bezowocne. Tarczyński zmartwiony stratą udał się w dalszą podróż do Gdańska. Atmosfera w domu gospodarzy stała się przykra ponieważ cień podejrzeń mógł paśc i na domowników. W takiej sytuacji Franciszek Ołdakowski słysząc o cudach i nadzwyczajnych łaskach otrzymywanych w miedzyńskim sanktuarium powierzył matce Boskiej Pocieszenia tę sprawę. Gdy Tarczyński wracał z Gdańska znów zatrzymał się we dworze w Rytelach. Jak wielka była radośc, gdy w trakcie przyjęcia, w szparze między deskami taboretu dostrzeżono diamentową spinkę. Przebieg tego zdarzenia zrelacjonowany przez Franciszka Ołdakowskiego spisano 14 września 1727 r. w księdze cudów sanktuarium matki Bożej w Miedznej.”

Wśród najstarszych zachowanych wpisów do ksiąg parafialnych kościoła w Ceranowie pojawiają się wzmianki o Ołdakowskich, najstarsza z 1615 r. o Kacprze Ołdakowskim kolejna z 1625 r. o Mateuszu Ołdakowskim. Wpis z 1626 r. dotyczy Stanisława Ołdakowskiego syna Mikołaja „de Rytele” oraz Joanny Ołdakowskiej, następne są znacznie późniejsze z lat 1697-1699 i mówią o Katarzynie Ołdakowskiej córce Józefa Ołdakowskiego i Teodory i Stanisławie Ołdakowskim. Znacznie większa liczba wpisów dotyczy stulecia osiemnastego. Ołdakowscy pojawiają się przy miejscowościach: Zawady, Ceranów - Dwór, Rytele - Dwór, Rytele Olechny, Długie – Dwór, jako właściciele lub współwłaściciele tamtejszych majątków. Zapisy dotyczą urodzeń – chrztów, ślubów i zgonów z ich udziałem. Na uwagę zasługują zwłaszcza huczne wesela.

W 1700 r. Katarzyna Ołdakowska z Ryteli Olechnów poślubiła Franciszka Paderewskiego, burgrabiego drohickiego i skarbnika podlaskiego, dziedzica Zawad. Mieli czterech synów.

W 1749 r. Konstancja Ołdakowska dziedziczka dóbr rytelskich wyszła za mąż za Stanisława Hornowskiego z dóbr ceranowskich. Stanisław Hornowski skarbnik mielnicki z Konstancją miał 9 dzieci urodzonych w latach 1751 -1770. W latach 1730-1733 miały miejsce trzy ślubu dzieci cześnika Franciszka Ołdakowskiego i Katarzyny Jeruzalskiej: Teresy, Anieli i Tadeusza. A w 1757 r. Józef Ołdakowski z Ryteli Olechnów pojął za żonę Elżbietę Święcką. Ciekawa jest też wzmianka o ślubie Krystyny Ołdakowskiej z Aleksandrem Chądzyńskim herbu Ciołek po którym pozostał „Notatnik – pamiętnik” z XVIII w. przechowywany obecnie przez pana Adama Ołdakowskiego z Warszawy.

Jest to zeszyt w którym Aleksander Chądzyński podstoli podlaski, syn Władysława cześnika ziemi bielskiej, dziedzic i dzierżawca w połowie XVIII w. m.in. dóbr Mołomotki i części na wsiach Kanabród, oraz Gałki Ruskie i Szlacheckie notował sprawy związane z prowadzeniem majątku , jak również znajdują się tu odpisy dokumentów, mowy sejmowe, własne uwagi na różne tematy interesujące wtedy ich autora. Na szczególną uwagę zasługuje jeden z tekstów znajdujących się na stronach 84 – 99, w którym Aleksander Chądzyński wspomina kilku przedstawicieli rodu Ołdakowskich, spokrewnionych z Chądzyńskimi przez siostrę ojca Aleksandra tj. Władysława, niejaką Joannę, żonę Kacpra Sutkowskiego, sędziego ziemi nurskiej. Jak wynika z tekstu córka Kacpra Sutkowskiego i Joanny z Chądzyńskich – Marianna wyszła z kolei za mąż za Ołdakowskiego, miecznika ziemi drohickiej, stąd wymienieni są później wnukowie Kacpra i Joanny, a synowie Marianny z Sutkowskich Ołdakowskiej: Jan – miecznikowi cz drohicki, Piotr i Michał Ołdakowscy.

Wcześniej wspomniani Ołdakowscy byli dziedzicami majątku w Rytelach jeszcze w pierwszej połowie XIX w. Jedne z ostatnich zapisów dotyczących ich przedstawicieli z ksiąg metrykalnych parafii w Ceranowie to urodziny Henryka Tomasza (22 VII 1830) i Władysława Faustyna (16 II 1832) Ołdakowskich synów Franciszka Ołdakowskiego i Agnieszki z Kossakowskich, dziedziców w Rytelach. Świadkami i rodzicami chrzestnymi byli tu m.in. Tomasz Bieliński burmistrz z Nura, Tomasz Irzykowicz dziedzic z Długich Kamieńskich, czy Karol Ołdakowski dziedzic z Gąsiorowa.

Spis szlachty Królestwa Polskiego z połowy XIX w. wzmiankuje dwunastu przedstawicieli rodu Ołdakowskich, wszyscy udowodnili swoje pochodzenie szlacheckie przed zaborcą rosyjskim z herbem Rawicz. Byli wśród nich: Franciszek Placyd Brunon i Karol Boromeusz Ołdakowscy synowie Franciszka Ksawerego; Stanisław Zygmunt i Adam Jan Ołdakowscy synowie Wojciecha, oraz Józef Gabriel i Mateusz Ołdakowscy potomkowie Fabiana. Oprócz nich w spisie z 1851 r. występują: Erazm Onufry Jan Ołdakowski syn Ignacego i Bruno Wacław Michał Ołdakowski syn Kazimierza, także – Mateusz Ołdakowski syn Tomasza, Walenty Ołdakowski syn Jana, a w dodatku do spisu jeszcze dwóch: Henryk Tomasz Ołdakowski syn Franciszka i Stanisław Florian syn Antoniego.

Gałąź Ołdakowskich potomkowie Feliksa w Rytelach

Najprawdopodobniej majątek wspomnianej wcześniej rodziny Ołdakowskich dziedziców na Rytelach został w połowie XIX w. rozprzedany drobniejszym posiadaczom. Przyczyn tej decyzji nie znamy, można spekulowac, że albo dotychczasowy właściciel po sprzedaniu przeniósł się w inne strony, gdzie miał lub kupił inny majątek np. ze strony żony, względnie spowodowały to kłopoty finansowe, które były udziałem wielu ówczesnych posiadaczy ziemskich, po uwłaszczeniu chłopów w Królestwie. Tak się złożyło, że jednymi z nowych właścicieli, którzy nabyli częśc dawnych dóbr Ołdakowskich byli również Ołdakowscy. Notowani w Rytelach w dokumentach urzędowych od połowy lat 60.XIX w. której początek w okolicy Ceranowa dał Feliks Ołdakowski kowal z Nagoszewa. Nie znamy stopnia pokrewieństwa pomiędzy obiema rodzinami Ołdakowskich, czyli dawnych właścicieli Ryteli i późniejszych posiadaczy ich części. Na pewno była ona większa jak pięc pokoleń, ale nikt w okolicy nie kwestionował przynależności nowych Ołdakowskich w regionie do tego samego rodu co wcześniejsi właściciele Ryteli – Ołdakowscy herbu Rawicz.

Zapewne ta gałąź Ołdakowskich reprezentowana przez Feliksa Ołdakowskiego i jego potomków należała do warstwy szlachty zaściankowej, której niektórzy przedstawiciele poszli za chlebem z gniazda na zawód tzw. „szlachcic na zawodzie” rzecz niemal nagminna dotycząca szerokiej rzeszy zubożałych szlachciców na Podlasiu i Mazowszu i sięgająca przynajmniej osiemnastego wieku. Potwierdza to m.in. fakt, że Feliks pomimo mistrzostwa w zawodzie kowalskim należał do ludzi niepiśmiennych.

Feliks Ołdakowski zanim przybył i osiadł w Rytelach był kowalem w Nagoszewie należącym do parafii w Broku nad Bugiem w powiecie ostrowskim. Urodził się około 1823 r., następnie pojął za żonę Eleonorę ze Święckich. W Nagoszewie prowadził warsztat kowalski i należał do specjalistów w swojej dziedzinie. W Nagoszewie przyszło na świat pierwszych czworo dzieci Feliksa i Eleonory, z czego przeżyło dwóch synów: Andrzej (ur. 1858) i Jan (ur. 1863).

W tradycji rodzinnej Ołdakowskich zachowało się wiele przekazów ustnych mówiących o udziale Feliksa Ołdakowskiego w Powstaniu Styczniowym. Zresztą sam zawód kowala jaki w tym regionie wykonywał Feliks już był dla rebeliantów wręcz bezcenny i to nie tylko z powodu słynnego przekuwania kos na sztorc dla powstańczej piechoty – kosynierów.

W marcu 1863 r. siły powstańcze starły się z armią carską właśnie pod Nagoszewem o czym pisze w jednej ze swoich publikacji Mieczysław Bartniczak w „Rocznikach Mazowieckich” wzmiankując nawet jednego z przedstawicieli rodziny Ołdakowskich – Franciszka pochodzącego z terenu powiatu ostrowskiego. „Franciszek Ołdakowski (ur. 1846 r., zm. 8 XII 1935 r.), syn Pawła i Balbiny. Aktywny łącznik ostrowskiej partii powstańczej. Urodził się w Ołdakach Poloni, powiecie ostrowskim. Po zdobyciu zawodu szewca osiadł w Ostrowi Mazowieckiej. Kontaktował się z Karolem Fryzem i księdzem Florianem Jastrzębskim. Walczył pod Stokiem w oddziale Mystkowskiego. Zmarł w Ostrowi Mazowieckiej i tu został pochowany na cmentarzu parafialnym”.

Według przekazów rodzinnych po upadku powstania styczniowego Feliks jako aktywny jego uczestnik zmuszony był się wraz z rodziną ukrywac przed carską policją. Być może ten fakt skłonił ostatecznie przedsiębiorczego i odważnego kowala z Nagoszewa do ostatecznej decyzji o opuszczeniu tej okolicy. Za zaoszczędzone pieniądze najprawdopodobniej Feliks Ołdakowskich kupił pomiędzy 1864-1866 rokiem ziemię w dawnym majątku Ołdakowskich w Rytelach Olechnach na tzw. koloniach, gdzie później nie przestając wykonywac zawodu kowala prowadził wraz z żoną Eleonorą ze Święckich i synami gospodarstwo rolne.

Tu, w Rytelach, w parafii Ceranów przyszły na świat kolejne dzieci Feliksa, czyli dwóch następnych synów: Józef urodzony w 1867 r. i Franciszek urodzony w 1869 r.

Trzeba podkreślic fakt, że to właśnie zasługą Feliksa było ponowne dźwignięcie na solidne podstawy materialne tej gałęzi rodowej Ołdakowskich, która jeszcze w wieku osiemnastym znacznie zubożała. Dzięki zabiegom niepiśmiennego przecież kowala, jego energii i bystremu spojrzeniu w przyszłośc, jego dzieci otrzymały wykształcenie i wsparcie w chwili gdy się usamodzielniły.

Czterech synów Feliksa Ołdakowskiego i Eleonory ze Święckich, dwóch urodzonych jeszcze w Nagoszewie i dwóch już w Rytelach dało początek czterem gałęziom rodzinnym Ołdakowskich w regionie – północnym powiatu Sokołów Podlaski.

Pierwszą linię prowadził dalej - Andrzej Ołdakowski ur. 28 listopada 1858 r. w Nagoszewie parafia Brok, zm. 9 stycznia 1931 r., żonaty z Bronisławą z Rytelów (zm. 2 XII 1934 r.). Zamieszkali w Kobylniku.

Drugą linię zaś - Jan Ołdakowski ur. 8 listopada 1863 r. w Nagoszewie parafia Brok, zm. 7 marca 1936 r., żonaty z Michaliną Maleszewską (zm. 5 VII 1943 r.) Zamieszkali w Kobylniku.

Linię rodzinną na Tosiach - Józef Ołdakowski ur. 1867 r. w Rytelach Olechnach parafii Ceranów, zm. 1953 r. parafia Kosów Lacki, zamieszkały Tosie.

Czwartą gałąź tej rodziny reprezentował zaś w Paderewku - Franciszek Ołdakowski ur. 1869 r. Rytele Olechny, zm. 1961 r. parafia Zembrów, zamieszkały Paderewek.

(Patrz też „Drzewo genealogiczne Ołdakowskich” i „Wypisy z Akt Metrykalnych parafii Ceranów, Brok i Archiwum Diecezjalnego w Łomży”)

„Według opowiadań mego ojca Polikarpa Ołdakowskiego ur. 1903 r. syna Jana i Michaliny Kobylnika. Ołdakowscy to stara rodzina ziemiańska o żywych tradycjach patriotycznych których gniazdem była miejscowośc Ołdaki za Bugiem. Ołdakowscy poslugowali się herbem Rawicz – panna na niedżwiedziu. Rodzina była majętna, ale za udział w powstaniu listopadowym dobra ich zostały skonfiskowane, a Ołdakowscy zostali wywiezieni na Sybir. Z majątku jednak udało się uciec praprababci z synkiem Feliksem Ołdakowskim. Praprababcia nie mogła zapewnic wykształcenia synowi, ponieważ byli pozbawieni majątku. Feliks Ołdakowski nauczył się kowalstwa i wykonywał ozdobne powozy.

Po I Wojnie Światowej jeden z potomków Ołdakowskich zesłanych na Syberię przyjechał do Polski usiłując uzyskać pomoc na sprowadzenie swojej rodziny od Franciszka Ołdakowskiego zamieszkałego w Paderewku. Franciszek nie miał jednak możliwości udzielenia mu wsparcia więc powrócił na Syberię i Słuch o nim zaginął.”

Justyna Kępska z d. Ołdakowska

Warszawa, 28.03.2009 r.

Ks. Kanonik Franciszek Ołdakowski

(ur.14 XI 1907 – zm. 14 XI 2007)

Urodził się 14 listopada 1907 r. w Kobylniku (powiat sokołowski). Ukończył klasyczne gimnazjum w Sokołowie Podlaskim, po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Janowie Podlaskim.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1932 r. Pracę duszpasterską jako wikariusz prowadził kolejno w: Konstantynowie Podlaskim (par. Św. Elżbiety), Garwolinie (par. Przemienienia Pańskiego), Wilczyskach (par. Niepokalanego Poczęcia NMP), Adamowie (par. Podwyższenia Krzyża Świętego), Łomazach (par. Św. Apostoła Piotra i Pawła). W Leopoldowie i Rozpaczewie w parafii Wniebowzięcia NMP był rektorem filii duszpasterskich, zaś w Łomazach (par. Św. Apostoła Piotra i Pawła) i Leopoldowie (par. Wniebowzięcia NMP) był proboszczem. W tej ostatniej parafii w latach 1945 – 1982).

Za czasów kiedy był proboszczem w Leopoldowie wraz z siostrami Franciszkankami kierowanymi przez siostrę Helenę Drozdowską pobudowano nowy kościół. Od 1982 r. do 2007 r. jako emeryt przebywał w Warszawie w tamtejszej parafii Matki Bożej Królowej Aniołów, opiekowała się nim jego bratanica Justyna Kępska.

Zmarł 14 listopada 2007 r. o godz. 20.05 w szpitalu bielańskim w warszawie w wieku 100 lat. Za trud włożony w czasie swojej duszpasterskiej posługi, po 72 latach pracy kapłańskiej ks. Franciszkowi przyznano godnośc Kanonika Honorowego Kapituły Kolegiaty Janowskiej.

22 czerwca 2007 r. z okazji Jubileuszu tj. rocznicy święceń kapłańskich oraz zbliżającego się 100-lecia urodzin otrzymał z kancelarii papieskiej Benedykta XVI list z błogosławieństwem i podziękowaniem podpisany przez sekretarza stanu w Watykanie Tarcioso kardynała Bertone.

Ołdakowscy w walce za wolnośc ojczyzny

W źródłach historycznych dotyczących okresu 1863 – 1945 zachowało się wiele wpisów świadczących o udziale przedstawicieli Ołdakowskich w walce o niepodległośc Polski. Ale trzeba pamiętac, że oprócz tych znanych bohaterów była też cała rzesza takich o których pamięc przetrwała tylko w opowieściach rodzinnych. Wymieńmy kilka dla przykładu.

Niekwestionowanym bohaterem i powstańcem styczniowym był wspomniany już wcześniej szewc z Ostrowi Mazowieckiej – Franciszek Ołdakowski, którego dokonania zostały utrwalone na kartach historii. Wiemy też, że udział w powstaniu tym wziął również Feliks Ołdakowski, kowal z Nagoszewa, późniejszy gospodarz z Rytel Olechnów. Z rodziny tego ostatniego pochodził Polikarp Ołdakowski, o którym piszą Lemke, Jakubik i Kozłowski w swoich wspomnieniach dotyczących partyzanckiej bitwy pod Jagodnikiem (Rytele), która miała miejsce 28 lipca 1944 r. Polikarp Ołdakowski był synem Jana Ołdakowskiego i Michaliny z Maliszewskich, urodził się 22 czerwca 1903 r. w Kobylniku.

Wielokrotnie też wzmiankowany jest z tego okresu inny Ołdakowski – Stanisław pseudonim „Okoń”, który w lipcu 1944 r. został mianowany przez zwierzchników z konspiracyjnej Armii Ludowej. Dowódcą zgrupowania partyzanckiego w powiecie Błonie pod Warszawą. Z kolei w formacjach podziemnej Armii Krajowej działał aktywnie Paweł Ołdakowski, który jak podaje historyk Stanisław Lewandowski: „objął dowództwo po aresztowaniu Ludwika Grunwalda 7 kwietnia 1943 r. i jego rozstrzelaniu przez Niemców nad 1 kompanią AK służby ruchu na stacji kolejowej Siedlce składającej się z 70 ludzi”.

Niektórzy z przedstawicieli Ołdakowskich byli represjonowani nie tylko przez niemieckiego okupanta. Po wkroczeniu na tereny Mazowsza i Podlasia oddziałów zwycięskiej Armi Czerwonej rozpoczęły się prześladowania patriotów i żołnierzy niepodległościowego podziemia. Henryk Rosochacki wymienia w swojej książce poświęconej zesłańcom na Syberię i w głąb ZSRR m.in. znajdującego się na liście mieszkańców powiatu sokołowskiego uwięzionych w obozie jenieckim Nr 270 NKWD w Borowiczach oraz przeniesionych następnie do obozu NKWD Nr 531 w Swierdłowsku – Stefana Ołdakowskiego (ur. 1911), syna Józefa. Jest o nim adnotacja w metry kaliach parafii Ceranów, dzięki temu posiadamy dokładniejsze o nim dane: „Stefan Ołdakowski urodził się 20 kwietnia 1911 r. w Kobylniku jako syn Józefa Ołdakowskiego i Stanisławy z Rytelów”.

Księga urodzonych 1857 – 1863 (Archiwum Diecezjalne w Łomży)

Wypisy:

N13 Nagoszewo. Działo się to w mieście Broku dn. 30 I 1857 r. o godz. 14 po południu. Stawił się Feliks Ołdakowski lat 34, kowal w Nagoszewie zamieszkały w obecności świadków Traczyka (?) l. 40 i Piotra Stelmaszczyka l. 41 mających, gospodarzy w Nagoszewie zamieszkałych okazał nam dziecię płci męskiej urodzone w Nagoszewie dnia wczorajszego o godz. 8 rano z małżonki Eleonory ze Święckich lat 30 mającej. Dziecięciu temu na chrzcie świętym nadane zostało imię JAN, a rodzicami jego chrzestnymi byli Michał Okryszczyk (?) i Małgorzata Stelmaszczyk. Akt ten stawającemu i świadkom przeczytany gdyż ci pisac nie umieją.

(ten Jan, zapewne zmarł, bo w 1863 r. kolejny chłopiec otrzymuje imię Jan)

N158 Nagoszewo. Działo się to w mieście Broku dn. 28 XI 1858 r. o godz. 13 po południu. Stawił się Feliks Ołdakowski lat 35, kowal w Nagoszewie zamieszkały w obecności świadków Stanisława Sztorca l. 50 i Józefa Kosieńskiego l. 70 mających, gospodarzy w Nagoszewie zamieszkałych okazał nam dziecię płci męskiej urodzone w Nagoszewie dnia 27 listopada o godz. 7 wieczorem z małżonki Eleonory ze Święckich lat 31 mającej. Dziecięciu temu na chrzcie świętym nadane zostało imię ANDRZEJ, a rodzicami jego chrzestnymi byli Adam Traczyk i Jadwiga Okryszczyk…

N114 Nagoszewo. Działo się to w mieście Broku dn. 2 VIII 1861 r. o godz. 13 po południu. Stawił się Feliks Ołdakowski lat 38, kowal w Nagoszewie zamieszkały w obecności świadków Tomasza Oboźnego l. 38 i … (nieczytelne) … gospodarzy w Nagoszewie zamieszkałych okazał nam dziecię płci żeńskiej urodzone w Nagoszewie 28 lipca o godz. 13 po południu z małżonki Eleonory ze Święckich lat … mającej. Dziecięciu temu na chrzcie świętym nadane zostało imię ANNA, a rodzicami jego chrzestnymi byli Tomasz Krajza i Franciszka Kosieńska…

N193 Nagoszewo. Działo się to w mieście Broku dn. 8 listopada 1863 r. o godz. 13 po południu. Stawił się Feliks Ołdakowski lat 40, kowal w Nagoszewie zamieszkały w obecności świadków Pawła Przybyłowskiego l. 36 i Józefa Równego l. 40 mających, gospodarzy w Nagoszewie zamieszkałych okazał nam dziecię płci męskiej urodzone w Nagoszewie dnia 7 listopada o godz. 12 w południe z małżonki Eleonory ze Święckich lat 36 mającej. Dziecięciu temu na chrzcie świętym nadane zostało imię JAN, a rodzicami jego chrzestnymi byli Paweł Przybyłowski i Rozalia Krajza…

Metrykalia parafii w Ceranowie. Księga urodzonych 1853 – 1873

Wypisy:

N23 Działo się to w Ceranowie dn. 21 marca 1867 r. o godz. 2 po południu, stawił się Feliks Ołdakowski l. 41 (?) gospodarz w Rytelach Olechnach zamieszkały, w obecności Jakuba Tomaszewskiego l.38 i Wincentego Błaszczyka l.35 obydwu gospodarzy w Rytelach Olechnach zamieszkałych i okazał nam dziecię urodzone z Eleonory Święckiej l.40?. Nadano mu imię JÓZEF a rodzicami chrzestnymi byli Jakub Tomaszewski i Franciszka Błaszczykowa. Akt ten stawającemu i świadkom nieumiejącym pisac przeczytany podpisaliśmy ks. Stanisław Dziobkowski

N25 (zapis w języku rosyjskim) wymieniony urodzony w Rytelach Olechnach dn. 23 marca 1869 r. – FRANCISZEK Ołdakowski syn Feliksa Ołdakowskiego (l.44) i Eleonory Święckiej (l.43) chrzest odbył się 4 kwietnia 1869 r.

Metrykalia parafii Ceranów. Księga zmarłych 1925 – 1944

Wypisy:

Lp2 Kobylnik, pogrzeb 12 I 1931 r. godz. 9.00 świadkowie Wincenty Ołdakowski (l.24) i Piotr Ołdakowski (l.35) z Kobylnika, zmarły Andrzej Ołdakowski 9 I 1931 r. godz. 5.00, lat 73, syn Feliksa Ołdakowskiego i Eleonory Święckiej. Danotacje: Andrzej Ołdakowski zamieszkały przed śmiercią w Kobylniku urodził się w Nagoszewie, parafii Brok, tejże gminy, powiatu Ostrów Łomżyński, pozostawił żonę Bronisławę z Rytelów.

Lp11 Kobylnik, pogrzeb 9 III 1936 r. świadkowie Franciszek Żochowski (l.62) i Bolesław Dąbrowski (l.32) Wszebory, zmarły Jan Ołdakowski (ur. Nagoszewo), zmarł 7 III 1936 r. o godz. 12.00, lat 72, żonaty, pozostawił wdowę Michalinę z Maliszewskich, syn Feliksa Ołdakowskiego i Eleonory ze Święckich.

Józef Ołdakowski syn Feliksa ur. 1867 (Rytele) zm. 1953 r. (Tosie)

Franciszek Ołdakowski syn Feliksa ur. 1869 r. (Rytele) zm. 1961 r. (Paderewek)

http://www.zsokolowa.com/index.php?opti ... &Itemid=46