Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Podniesińscy herbu Radwan
11.06.2009 12:44
Podniesińscy herbu Radwan
Herb Radwan
Najstarsza wzmianka pisana o rodzie Podniesińskich ma pochodzić z 1422 r., kiedy to przedstawiciele tej rodziny mieli darować kościołowi suchożebrskiemu część swojej ziemi położonej w pobliżu Suchożebr, przyczyniając się w ten sposób do ustanowienia parafii katolickiej w Suchożebrach. Stąd wziął się w tym rodzie herb Radwan, przedstawiający w tarczy na czerwonym polu żółtą chorągiew kościelną. Następne informacje o tym rodzie pochodzą dopiero z początku XVI w. W 1528 r. na przegląd pospolitego ruszenia do Drohiczyna Podniesińscy wystawili poczet czterech konnych żołnierzy (Podneseńskii).
W 1580 r. podatek płacili m.in. tacy przedstawiciele tego rodu, jak: Jan Podniesiński od 1 włóki ziemskiej, którą posiadał w Krynicy, oraz ksiądz proboszcz z parafii suchożebrskiej - Serafin Podniesiński, który płacił go wówczas z należącego do kościoła tzw. Poświętnego w Suchożebrach i osadzonych tam sześciu "ogrodników bezrolnych". Z dóbr Podnieśno (20 włók ziemskich uiszczali - również podatek Melchior Wierzbicki, Jan, Serafin i Adam Melchiorów (Podniesińscy).
Seweryn Uruski tak pisze o tym rodzie w swoim herbarzu: [...] Podniesiński herbu Radwan. Wzieli nazwisko od wsi Podnieśnie w ziemi drohickiej, szlachta zagrodowa podlaska. Adam syn Piotra dziedzic wsi Podnieśnie 1585 r. Samuel syn Melchiora 1602 r.. Po Tomaszu synowie - Józef, Stanisław i Wacław, i z nich Józef żonaty z Elżbietą Koszewską (tego wspomina również inny heraldyk i genealog Kacper Niesiecki). Jan z ziemią chełmską i Stanisław z województwem lubelskim podpisali elekcję 1669 r. Stanisław żonaty z Konstancją Szczuską 1670 r. Adam syn Marcina właściciel części we wsi Podnieśnie i z żony Katarzyny Bielińskiej miał synów Wojciecha, ochrzczonego 1734 r. w parafii Suchożebry, wylegitymowanego w Galicji Zachodniej 1804 r. i Franciszka, ochrzczonego w 1731 r. w parafii Suchożebry. Po Franciszku z żony Anny synowie - Maciej 1763 r. i Jan Paweł 1771 r. ochrzczeni w parafii Suchożebry, wylegitymowani w Galicji Zachodniej 1804 r. Paweł sprzedał w 1721 r. część w Podnieśnie Wojciechowi synowi Marcina Podniesińskiego. Po Pawle z Marianny Bielińskiej syn Antoni, ochrzczony 1735 r. w parafii Suchożebry, zaślubił Mariannę Osińską i z niej pozostawił synów - Franciszka 1767 r., Tomasza Mikołaja 1768 r., Jana 1770 r. ochrzczonych w parafii Suchożebry, wylegitymowanych w Galicji Zachodniej. Magdalena Podniesińska sprzedała 1782 r. część Podnieśna Szymonowi synowi Tomasza Podniesińskiego, który na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicji Zachodniej 1804 r. Teodor zwany Słuch syn Adalberta , wnuk Teofila nabył w 1791 r. w grodzie Drohickim część wsi Męczyn i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicji Zachodniej 1804 r. Powyżsi wylegitymowani składali dowody, że są herbu Pobóg, co jest mylne wobec zeznania w Trybunale Lubelskim 1670 r. [...]
Sprawę zamieszania herbowego wśród przedstawicieli Podniesińskich próbował rozwikłać potomek tego rodu, miejscowy regionalista Edward Podniesiński. W swojej książce pt. Strony rodzinne Suchożebry i okolice stwierdził, że Podniesińscy wywodzą się od trzech odrębnych rodzin, które następnie miały przybrać nazwisko od wsi Podnieśno. Każda z nich miała używać innego klejnotu szlacheckiego. I tak Podniesińscy przydomku "Sluch" posiadali herb Pobóg, Podniesińscy z "Koniecznych" herb Radwan, a ród "Kosterów" Podniesińskich, który według herbarzy ma pochodzić ze wsi Kostyry na Podlasiu - herb Rawicz. Autor oparł swoje wnioski na podstawie między innymi metrykaliów parafialnych i spisu dziesięcin tj. dokumentów kościelnych z lat 1680-1708 oraz z lat 1690-1700. Dzięki nim wiemy, że w tym okresie (przełom XVII i XVIII w.) znamy aż 16 przedstawicieli rodu Podniesińskich, którzy dzielili się wtedy na cztery odrębne linie tj. Podniesińskich "Kosterów" ( 6 rodzin) reprezentowanych przez trzech Janów, Wawrzyńca, Marcina i Adama, Podniesińskich "Sluchów?"(3 rodziny) reprezentowane przez dwóch Kazimierzów i Wojciecha, Podniesińskich ?Koniecznych? (5 rodzin) reprezentowanych przez dwóch Marcinów, Kazimierza, Bartłomieja i Wojciecha, oraz Podniesińskich "Białasów" (2 rodziny) reprezentowane przez Piotra i Marcina.
Jeszcze w połowie XIX w. jak informuje nas historyk siedlecki Grzegorz Welik w pracy Spis majątków ziemskich guberni podlaskiej w 1846 r. na części Podnieśna zwanej urzędowo "Podnieśno D" dziedziczyli Jan, Józef Aleksander Podniesińscy. Ich dobra wyceniono wówczas na 1200 rubli rosyjskich.
Z kolei Edward Podniesiński podaje także kolejnych właścicieli głównego majątku ziemskiego tj. folwarku w Podnieśnie, który w 2 poł. XVI w. znalazł się w rękach Wierzbickich, następnie w XVIII w. posiadali go Bielińscy, którzy w 1805 r. sprzedali Twarowskim. Później dzielony, przez co coraz mniejszy, przechodził z rąk do rąk i należał w XIX w. kolejno do Zielińskich, Ratyńskich i Dąbrowskich oraz w 1861 r. do Kosieradzkich, by ostatecznie pod koniec stulecia przestać istnieć.
Obecnie Podniesińscy zamieszkują dalej, tak jak przed wiekami w swoim starym gnieździe wsi Podnieśnie ( w 1994 r. mieszkało tu dwie rodziny o tym nazwisku), zaś na terytorium powiatu sokołowskiego z nazwiskiem rodowym ?Podniesiński? można się spotkać m.in. w Sokołowie Podlaskim, Baczkach i Kowiesach.
http://www.podniesinski.pl/podniesinski.htm
Herb Radwan
Najstarsza wzmianka pisana o rodzie Podniesińskich ma pochodzić z 1422 r., kiedy to przedstawiciele tej rodziny mieli darować kościołowi suchożebrskiemu część swojej ziemi położonej w pobliżu Suchożebr, przyczyniając się w ten sposób do ustanowienia parafii katolickiej w Suchożebrach. Stąd wziął się w tym rodzie herb Radwan, przedstawiający w tarczy na czerwonym polu żółtą chorągiew kościelną. Następne informacje o tym rodzie pochodzą dopiero z początku XVI w. W 1528 r. na przegląd pospolitego ruszenia do Drohiczyna Podniesińscy wystawili poczet czterech konnych żołnierzy (Podneseńskii).
W 1580 r. podatek płacili m.in. tacy przedstawiciele tego rodu, jak: Jan Podniesiński od 1 włóki ziemskiej, którą posiadał w Krynicy, oraz ksiądz proboszcz z parafii suchożebrskiej - Serafin Podniesiński, który płacił go wówczas z należącego do kościoła tzw. Poświętnego w Suchożebrach i osadzonych tam sześciu "ogrodników bezrolnych". Z dóbr Podnieśno (20 włók ziemskich uiszczali - również podatek Melchior Wierzbicki, Jan, Serafin i Adam Melchiorów (Podniesińscy).
Seweryn Uruski tak pisze o tym rodzie w swoim herbarzu: [...] Podniesiński herbu Radwan. Wzieli nazwisko od wsi Podnieśnie w ziemi drohickiej, szlachta zagrodowa podlaska. Adam syn Piotra dziedzic wsi Podnieśnie 1585 r. Samuel syn Melchiora 1602 r.. Po Tomaszu synowie - Józef, Stanisław i Wacław, i z nich Józef żonaty z Elżbietą Koszewską (tego wspomina również inny heraldyk i genealog Kacper Niesiecki). Jan z ziemią chełmską i Stanisław z województwem lubelskim podpisali elekcję 1669 r. Stanisław żonaty z Konstancją Szczuską 1670 r. Adam syn Marcina właściciel części we wsi Podnieśnie i z żony Katarzyny Bielińskiej miał synów Wojciecha, ochrzczonego 1734 r. w parafii Suchożebry, wylegitymowanego w Galicji Zachodniej 1804 r. i Franciszka, ochrzczonego w 1731 r. w parafii Suchożebry. Po Franciszku z żony Anny synowie - Maciej 1763 r. i Jan Paweł 1771 r. ochrzczeni w parafii Suchożebry, wylegitymowani w Galicji Zachodniej 1804 r. Paweł sprzedał w 1721 r. część w Podnieśnie Wojciechowi synowi Marcina Podniesińskiego. Po Pawle z Marianny Bielińskiej syn Antoni, ochrzczony 1735 r. w parafii Suchożebry, zaślubił Mariannę Osińską i z niej pozostawił synów - Franciszka 1767 r., Tomasza Mikołaja 1768 r., Jana 1770 r. ochrzczonych w parafii Suchożebry, wylegitymowanych w Galicji Zachodniej. Magdalena Podniesińska sprzedała 1782 r. część Podnieśna Szymonowi synowi Tomasza Podniesińskiego, który na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicji Zachodniej 1804 r. Teodor zwany Słuch syn Adalberta , wnuk Teofila nabył w 1791 r. w grodzie Drohickim część wsi Męczyn i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicji Zachodniej 1804 r. Powyżsi wylegitymowani składali dowody, że są herbu Pobóg, co jest mylne wobec zeznania w Trybunale Lubelskim 1670 r. [...]
Sprawę zamieszania herbowego wśród przedstawicieli Podniesińskich próbował rozwikłać potomek tego rodu, miejscowy regionalista Edward Podniesiński. W swojej książce pt. Strony rodzinne Suchożebry i okolice stwierdził, że Podniesińscy wywodzą się od trzech odrębnych rodzin, które następnie miały przybrać nazwisko od wsi Podnieśno. Każda z nich miała używać innego klejnotu szlacheckiego. I tak Podniesińscy przydomku "Sluch" posiadali herb Pobóg, Podniesińscy z "Koniecznych" herb Radwan, a ród "Kosterów" Podniesińskich, który według herbarzy ma pochodzić ze wsi Kostyry na Podlasiu - herb Rawicz. Autor oparł swoje wnioski na podstawie między innymi metrykaliów parafialnych i spisu dziesięcin tj. dokumentów kościelnych z lat 1680-1708 oraz z lat 1690-1700. Dzięki nim wiemy, że w tym okresie (przełom XVII i XVIII w.) znamy aż 16 przedstawicieli rodu Podniesińskich, którzy dzielili się wtedy na cztery odrębne linie tj. Podniesińskich "Kosterów" ( 6 rodzin) reprezentowanych przez trzech Janów, Wawrzyńca, Marcina i Adama, Podniesińskich "Sluchów?"(3 rodziny) reprezentowane przez dwóch Kazimierzów i Wojciecha, Podniesińskich ?Koniecznych? (5 rodzin) reprezentowanych przez dwóch Marcinów, Kazimierza, Bartłomieja i Wojciecha, oraz Podniesińskich "Białasów" (2 rodziny) reprezentowane przez Piotra i Marcina.
Jeszcze w połowie XIX w. jak informuje nas historyk siedlecki Grzegorz Welik w pracy Spis majątków ziemskich guberni podlaskiej w 1846 r. na części Podnieśna zwanej urzędowo "Podnieśno D" dziedziczyli Jan, Józef Aleksander Podniesińscy. Ich dobra wyceniono wówczas na 1200 rubli rosyjskich.
Z kolei Edward Podniesiński podaje także kolejnych właścicieli głównego majątku ziemskiego tj. folwarku w Podnieśnie, który w 2 poł. XVI w. znalazł się w rękach Wierzbickich, następnie w XVIII w. posiadali go Bielińscy, którzy w 1805 r. sprzedali Twarowskim. Później dzielony, przez co coraz mniejszy, przechodził z rąk do rąk i należał w XIX w. kolejno do Zielińskich, Ratyńskich i Dąbrowskich oraz w 1861 r. do Kosieradzkich, by ostatecznie pod koniec stulecia przestać istnieć.
Obecnie Podniesińscy zamieszkują dalej, tak jak przed wiekami w swoim starym gnieździe wsi Podnieśnie ( w 1994 r. mieszkało tu dwie rodziny o tym nazwisku), zaś na terytorium powiatu sokołowskiego z nazwiskiem rodowym ?Podniesiński? można się spotkać m.in. w Sokołowie Podlaskim, Baczkach i Kowiesach.
http://www.podniesinski.pl/podniesinski.htm