Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Łoździeje, pow. sejneński
2.07.2009 13:36
Łoździeje (Lazdijaj)
osada, przedtem miasteczko, nad rz. Połoździejką i Szeszupą, powiat sejneński, gmina i parafia Łoździeje, odległa 51 wiorst od Suwałk, 21 wiorst od Sejn, 317 wiorst od Warszawy. Leży w nizinie bagnistej, śród trzech rzeczek, w pobliżu jeziora Dumbel, przy drodze z Sejn do Olity. Posiada kościół parafialny drewniany, sąd gminny okręgu II, urząd gminy, stację pocztową, szkołę początkową 1-klasową ogólną, młyn i browar. W 1827 r. było tu 272 domów i 1988 mieszkańców; w 1860 r. 225 domów (3 murowane) i 2394 mieszkańców (1520 żydów); obecnie jest 345 domów, 3676 mieszkańców (1856 mężczyzn).
Do osady należy 1971 mórg ziemi. Stanowi ona sama oddzielną gminę. Założone zostały Łoździeje przez Zygmunta Augusta w 1570 r. Wzniesiono wtedy kościół i utworzono parafię. Zygmunt III nadał Łoździejom w 1587 r. prawo magdeburskie. Jan III pozwolił przywilejem z 1689 r. osiedlać się tu żydom.
Starostwo łoździejskie po zgonie Filona Kopcia, marszałka lidzkiego, zostało nadane przez Zygmunta III Władysławowi Naruszewiczowi (choć Volum. Leg. III, 450, wspominają w r. 1607 o Janie Naruszewiczu, łowczym Wielkiego Księstwa Litewskiego, dzierżawcy łoździejskim), przechodzi w r. 164 na urodzonego Krzysztofa Witanowskiego herbu Rawicz i małżonkę jego Cecylię Moczulską. Przywilej oryginalny znajduje się w Aktach Metryki Litewskiej w Petersburgu. …………………….. W r. 1690 Eliasz Michał Rymwid, podkomorzy lidzki, był starostą łoździejskim. W 1697 r. Wincenty Gosiewski jako starosta łoździejski podpisał elekcję Augusta II. W 1747 r. dzierżawcami byli już Michał i Joanna z Billewiczów Sulistrowscy, stolnikostwo oszmiańscy; od nich przechodzi do Kazimierza Waleryana Piątkowskiego, podczaszego grodzieńskiego; później było we władaniu Józefa Massalskiego, poskarbiego litewskiego. Po śmierci jego przechodzi z folwarkami Dumblem i Duśnicą do Jana Chlebickiego Józefowicza, starosty oszmiańskiego; ten ustępuje za zgodą króla Stanisława Augusta w 1773 r. Janowi Nikodemowi i Helenie z książąt Ogińskich Łopacińskim, którzy byli ostatniemi dzierżawcami, bo w r. 1794 przeszło do skarbu. W 1765 r. starostwo to miało dumów 157 i ziemi obejmowało 6760 dziesięcin. W ostatnich czasach Łoździeje wchodziły w skład wielkich dóbr rządowych Krasnowo. Miejscowość nawiedzały pożary ostatni miał miejsce 7 lipca 1879 r. który zniszczył 100 domostw.
Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego
osada, przedtem miasteczko, nad rz. Połoździejką i Szeszupą, powiat sejneński, gmina i parafia Łoździeje, odległa 51 wiorst od Suwałk, 21 wiorst od Sejn, 317 wiorst od Warszawy. Leży w nizinie bagnistej, śród trzech rzeczek, w pobliżu jeziora Dumbel, przy drodze z Sejn do Olity. Posiada kościół parafialny drewniany, sąd gminny okręgu II, urząd gminy, stację pocztową, szkołę początkową 1-klasową ogólną, młyn i browar. W 1827 r. było tu 272 domów i 1988 mieszkańców; w 1860 r. 225 domów (3 murowane) i 2394 mieszkańców (1520 żydów); obecnie jest 345 domów, 3676 mieszkańców (1856 mężczyzn).
Do osady należy 1971 mórg ziemi. Stanowi ona sama oddzielną gminę. Założone zostały Łoździeje przez Zygmunta Augusta w 1570 r. Wzniesiono wtedy kościół i utworzono parafię. Zygmunt III nadał Łoździejom w 1587 r. prawo magdeburskie. Jan III pozwolił przywilejem z 1689 r. osiedlać się tu żydom.
Starostwo łoździejskie po zgonie Filona Kopcia, marszałka lidzkiego, zostało nadane przez Zygmunta III Władysławowi Naruszewiczowi (choć Volum. Leg. III, 450, wspominają w r. 1607 o Janie Naruszewiczu, łowczym Wielkiego Księstwa Litewskiego, dzierżawcy łoździejskim), przechodzi w r. 164 na urodzonego Krzysztofa Witanowskiego herbu Rawicz i małżonkę jego Cecylię Moczulską. Przywilej oryginalny znajduje się w Aktach Metryki Litewskiej w Petersburgu. …………………….. W r. 1690 Eliasz Michał Rymwid, podkomorzy lidzki, był starostą łoździejskim. W 1697 r. Wincenty Gosiewski jako starosta łoździejski podpisał elekcję Augusta II. W 1747 r. dzierżawcami byli już Michał i Joanna z Billewiczów Sulistrowscy, stolnikostwo oszmiańscy; od nich przechodzi do Kazimierza Waleryana Piątkowskiego, podczaszego grodzieńskiego; później było we władaniu Józefa Massalskiego, poskarbiego litewskiego. Po śmierci jego przechodzi z folwarkami Dumblem i Duśnicą do Jana Chlebickiego Józefowicza, starosty oszmiańskiego; ten ustępuje za zgodą króla Stanisława Augusta w 1773 r. Janowi Nikodemowi i Helenie z książąt Ogińskich Łopacińskim, którzy byli ostatniemi dzierżawcami, bo w r. 1794 przeszło do skarbu. W 1765 r. starostwo to miało dumów 157 i ziemi obejmowało 6760 dziesięcin. W ostatnich czasach Łoździeje wchodziły w skład wielkich dóbr rządowych Krasnowo. Miejscowość nawiedzały pożary ostatni miał miejsce 7 lipca 1879 r. który zniszczył 100 domostw.
Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego