Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Pochwalski Marcin (1740? – 1800)
12.07.2009 23:29
Marcin Pochwalski (1740? – 1800)
Urodził się prawdopodobnie w roku 1740, bo w akcie jego zgonu z 18.05.1800 w parafii w Brzeziu (pow. Kłaj) zanotowano, że zmarł w wieku lat 60. Przypuszczalnie w Brzeziu został pochowany koło ówczesnego drewnianego kościoła, zastąpionego później przez murowany. J. Wyczesany jako możliwe miejsce jego urodzenia podaje Gierałtów, ale jedyna miejscowość w Polsce o tej nazwie jest na Dolnym Śląsku. Natomiast wieś Gierałtowice (pow. Oświęcim) graniczy z wsią Piotrowice (pow. Wadowice), skąd wywodzi się druga rodzina Pochwalskich. Potwierdzają to w tej parafii liczne zapisy z końca XVIII i początku XIX wieku, jednak nie ma tam świadectwa urodzenia Marcina. To wątłe skojarzenie obu wsi nasuwa myśl, że obie rodziny Pochwalskich wywodzą się ze wspólnego pnia z tego właśnie terenu. Jednak archiwum parafii Gierałtowice uległo zniszczeniu, i nie ma dokumentów, które tę hipotezę mogłyby potwierdzić lub obalić.
Marcin Pochwalski, żonaty z Józefą Zakrzewską (lub Orpiszewską) mieszkał początkowo w Krakowie, ponieważ trzech jego synów zostało ochrzczonych w Kościele Mariackim. Byli to Franciszek Ksawery (20.07.1778), Augustyn Jan (1.09.1780) oraz Kasper Apolinary (8.01.1783, zmarł 17.04.1871), który wraz z żoną Heleną Sędziałkiewicz, zostali protoplastami krakowskiej gałęzi Pochwalskich.
Marcin był malarzem, należącym do krakowskiego cechu malarzy, w którym 29.04.1777 został mistrzem. Pracował w Krakowie i okolicy. Związał się później z konwentem PP Benedyktynek w Staniątkach, dla których wykonywał różne prace renowatorskie, i zamieszkał w pobliskiej wsi Chrość (wchłoniętej z czasem przez Podłęże). Syn Marcina, Kasper Apolinary, prawdopodobnie był muzykiem w Staniątkach. Dopiero wnuk Marcina, Józef Kasper (1816-1875), też malarz, przeprowadził się z Chrości do Podgórza, a następnie do Krakowa.
Marcin ok. r. 1791 odnowił ołtarz główny, jeden z ołtarzy bocznych, a w 1792 (wykonane w r. 1760 przez Andrzeja Radwańskiego) freski w kościele, zakrystii i oratorium w Staniątkach. W klasztorze PP Benedyktynek zachowała się kronika z r. 1793 z czterema lawowanymi sepią rysunkami Marcina Pochwalskiego, przedstawiającymi znalezienie grobów fundatorów klasztoru. (cytat z kroniki: „Za Panny Ksieni Ogrockiej (1767-1789) pan Marcin Pochwalski odnowił z wielką pilnością obraz Matki Boskiej Bolesnej na złoconym tle, przez pobożność bardzo pokłuty przybijaniem kwiatków.”)
W kościele św. Stanisława w Brzeźnicy koło niedalekiej Bochni ołtarz wykonany przez snycerza Franciszka Korneckiego polichromował i złocił w roku 1777 Marcin Pochwalski za 750 złp. Drewniany kościół w Brzeźnicy został rozebrany w 1905, nowy ceglany, pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, konsekrowano w 1907.
Genealogia Pochwalskich
.
Urodził się prawdopodobnie w roku 1740, bo w akcie jego zgonu z 18.05.1800 w parafii w Brzeziu (pow. Kłaj) zanotowano, że zmarł w wieku lat 60. Przypuszczalnie w Brzeziu został pochowany koło ówczesnego drewnianego kościoła, zastąpionego później przez murowany. J. Wyczesany jako możliwe miejsce jego urodzenia podaje Gierałtów, ale jedyna miejscowość w Polsce o tej nazwie jest na Dolnym Śląsku. Natomiast wieś Gierałtowice (pow. Oświęcim) graniczy z wsią Piotrowice (pow. Wadowice), skąd wywodzi się druga rodzina Pochwalskich. Potwierdzają to w tej parafii liczne zapisy z końca XVIII i początku XIX wieku, jednak nie ma tam świadectwa urodzenia Marcina. To wątłe skojarzenie obu wsi nasuwa myśl, że obie rodziny Pochwalskich wywodzą się ze wspólnego pnia z tego właśnie terenu. Jednak archiwum parafii Gierałtowice uległo zniszczeniu, i nie ma dokumentów, które tę hipotezę mogłyby potwierdzić lub obalić.
Marcin Pochwalski, żonaty z Józefą Zakrzewską (lub Orpiszewską) mieszkał początkowo w Krakowie, ponieważ trzech jego synów zostało ochrzczonych w Kościele Mariackim. Byli to Franciszek Ksawery (20.07.1778), Augustyn Jan (1.09.1780) oraz Kasper Apolinary (8.01.1783, zmarł 17.04.1871), który wraz z żoną Heleną Sędziałkiewicz, zostali protoplastami krakowskiej gałęzi Pochwalskich.
Marcin był malarzem, należącym do krakowskiego cechu malarzy, w którym 29.04.1777 został mistrzem. Pracował w Krakowie i okolicy. Związał się później z konwentem PP Benedyktynek w Staniątkach, dla których wykonywał różne prace renowatorskie, i zamieszkał w pobliskiej wsi Chrość (wchłoniętej z czasem przez Podłęże). Syn Marcina, Kasper Apolinary, prawdopodobnie był muzykiem w Staniątkach. Dopiero wnuk Marcina, Józef Kasper (1816-1875), też malarz, przeprowadził się z Chrości do Podgórza, a następnie do Krakowa.
Marcin ok. r. 1791 odnowił ołtarz główny, jeden z ołtarzy bocznych, a w 1792 (wykonane w r. 1760 przez Andrzeja Radwańskiego) freski w kościele, zakrystii i oratorium w Staniątkach. W klasztorze PP Benedyktynek zachowała się kronika z r. 1793 z czterema lawowanymi sepią rysunkami Marcina Pochwalskiego, przedstawiającymi znalezienie grobów fundatorów klasztoru. (cytat z kroniki: „Za Panny Ksieni Ogrockiej (1767-1789) pan Marcin Pochwalski odnowił z wielką pilnością obraz Matki Boskiej Bolesnej na złoconym tle, przez pobożność bardzo pokłuty przybijaniem kwiatków.”)
W kościele św. Stanisława w Brzeźnicy koło niedalekiej Bochni ołtarz wykonany przez snycerza Franciszka Korneckiego polichromował i złocił w roku 1777 Marcin Pochwalski za 750 złp. Drewniany kościół w Brzeźnicy został rozebrany w 1905, nowy ceglany, pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, konsekrowano w 1907.
Genealogia Pochwalskich
.