Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Pochwalski Władysław (1860-1924)
19.07.2009 12:16
Władysław Pochwalski (1860-1924)
malarz i konserwator, syn Józefa Kaspra (1816-1875), art. malarza i konserwatora, brat malarza Kazimierza (1855-1940), urodził się w Krakowie 14.04.1860, zmarł tamże 1.11.1924. Był żonaty z Jadwigą z Zatheyów, córką pedagoga i literata Hugona, z którą miał ośmioro dzieci, w tym również malarzy Stanisława (1896-1959) i Kaspra (1899-1971). Siostra Jadwigi Zathey, Zofia Zathey, była żoną malarza Stanisława Kamockiego (1875-1944).
W r. 1877 wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował do r. 1885 u Władysława Łuszczkiewicza, Feliksa Szynalewskiego i Jana Matejki. W r. 1890 wyjechał na uzupełniające studia do monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem A. Wagnera. Na stałe osiedlił się w Krakowie. Pracował jako profesor rysunku i malarstwa na Kursach Dopełniających Szkoły żeńskiej. Tam zetknął się z historykiem sztuki Jerzym Mycielskim i swym nauczycielem z Akademii, malarzem i historykiem sztuki Władysławem Łuszczkiewiczem. Bliskie z nimi stosunki rozbudziły w nim zainteresowanie i zamiłowanie do malarstwa dawnego.
Władysław został członkiem Tow. Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Uprawiał malarstwo pejzażowe, rzadziej portrety. Jego pejzaże malowane gwaszem i akwarelą były pokazywane na wystawach TPSP w Krakowie i również we Lwowie.
Bardzo ważną dziedzinę jego działalności stanowiły prace konserwatorskie, którym stopniowo poświęcał się coraz bardziej, kontynuując zainteresowania ojca. Odziedziczył jego pracownię konserwacji zabytków, pierwszą tego rodzaju w Krakowie. Początkowo mieściła się ona przy ul. Wiślnej, potem był jakiś czas kierownikiem pracowni konserwatorskiej przy Muzeum Narodowym, a od r.1907 miał pracownię (którą po nim przejęli jego synowie) przy ul. Mikołajskiej 8. Odnawiał obrazy sztalugowe i freski dla różnych kościołów i dla osób prywatnych. „Z prawdziwą pasją i kultem starej sztuki oddawał się tej pracy ze znaczną umiejętnością, a zwłaszcza z wielką dokładnością i sumiennością (J. Mycielski). W r. 1903 odnawiał i częściowo uzupełniał malowidła ze scenami z życia św. Jana Chrzciciela w kaplicy biskupa Jakuba Zadzika na Wawelu, zaś w r. 1904 dokonał konserwacji jednej z replik portretu Anny Jagiellonki w stroju wdowim, malowanego przez Marcina Kobera (obecnie w katedrze na Wawelu). Zajmował się konserwacją malarstwa także w wielu innych kościołach. Wśród jego prac trzeba jeszcze wymienić odnowienie licznych obrazów Piotra Michałowskiego, przekazanych (w bardzo złym stanie) przez córkę artysty Muzeum Narodowemu, prace przy restaurowaniu galerii obrazów i portretów Jerzego Lubomirskiego w Rozwadowie (zniszczone w czasie pierwszej wojny światowej). Przed r. 1914 Władysław pracował w Nieświeżu i Ołyce u Jerzowej Radziwiłłowej, odnawiając portrety rodzinne. Po pierwszej wojnie światowej restaurował wiele obrazów zniszczonych na kresach wschodnich. W ostatnich latach swego życia pracował na zlecenie Krzysztofa Mielżyńskiego w Pawłowicach i Mchach, (gdzie głównie odnawiał obrazy szkoły francuskiej z XVII wieku). Zmarł 2.11.1924 w Krakowie.
Genealogia Pochwalskich
.
malarz i konserwator, syn Józefa Kaspra (1816-1875), art. malarza i konserwatora, brat malarza Kazimierza (1855-1940), urodził się w Krakowie 14.04.1860, zmarł tamże 1.11.1924. Był żonaty z Jadwigą z Zatheyów, córką pedagoga i literata Hugona, z którą miał ośmioro dzieci, w tym również malarzy Stanisława (1896-1959) i Kaspra (1899-1971). Siostra Jadwigi Zathey, Zofia Zathey, była żoną malarza Stanisława Kamockiego (1875-1944).
W r. 1877 wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował do r. 1885 u Władysława Łuszczkiewicza, Feliksa Szynalewskiego i Jana Matejki. W r. 1890 wyjechał na uzupełniające studia do monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem A. Wagnera. Na stałe osiedlił się w Krakowie. Pracował jako profesor rysunku i malarstwa na Kursach Dopełniających Szkoły żeńskiej. Tam zetknął się z historykiem sztuki Jerzym Mycielskim i swym nauczycielem z Akademii, malarzem i historykiem sztuki Władysławem Łuszczkiewiczem. Bliskie z nimi stosunki rozbudziły w nim zainteresowanie i zamiłowanie do malarstwa dawnego.
Władysław został członkiem Tow. Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Uprawiał malarstwo pejzażowe, rzadziej portrety. Jego pejzaże malowane gwaszem i akwarelą były pokazywane na wystawach TPSP w Krakowie i również we Lwowie.
Bardzo ważną dziedzinę jego działalności stanowiły prace konserwatorskie, którym stopniowo poświęcał się coraz bardziej, kontynuując zainteresowania ojca. Odziedziczył jego pracownię konserwacji zabytków, pierwszą tego rodzaju w Krakowie. Początkowo mieściła się ona przy ul. Wiślnej, potem był jakiś czas kierownikiem pracowni konserwatorskiej przy Muzeum Narodowym, a od r.1907 miał pracownię (którą po nim przejęli jego synowie) przy ul. Mikołajskiej 8. Odnawiał obrazy sztalugowe i freski dla różnych kościołów i dla osób prywatnych. „Z prawdziwą pasją i kultem starej sztuki oddawał się tej pracy ze znaczną umiejętnością, a zwłaszcza z wielką dokładnością i sumiennością (J. Mycielski). W r. 1903 odnawiał i częściowo uzupełniał malowidła ze scenami z życia św. Jana Chrzciciela w kaplicy biskupa Jakuba Zadzika na Wawelu, zaś w r. 1904 dokonał konserwacji jednej z replik portretu Anny Jagiellonki w stroju wdowim, malowanego przez Marcina Kobera (obecnie w katedrze na Wawelu). Zajmował się konserwacją malarstwa także w wielu innych kościołach. Wśród jego prac trzeba jeszcze wymienić odnowienie licznych obrazów Piotra Michałowskiego, przekazanych (w bardzo złym stanie) przez córkę artysty Muzeum Narodowemu, prace przy restaurowaniu galerii obrazów i portretów Jerzego Lubomirskiego w Rozwadowie (zniszczone w czasie pierwszej wojny światowej). Przed r. 1914 Władysław pracował w Nieświeżu i Ołyce u Jerzowej Radziwiłłowej, odnawiając portrety rodzinne. Po pierwszej wojnie światowej restaurował wiele obrazów zniszczonych na kresach wschodnich. W ostatnich latach swego życia pracował na zlecenie Krzysztofa Mielżyńskiego w Pawłowicach i Mchach, (gdzie głównie odnawiał obrazy szkoły francuskiej z XVII wieku). Zmarł 2.11.1924 w Krakowie.
Genealogia Pochwalskich
.