Merecz (lit. Merkinė), Jednym z najstarszych grodów na Litwie jest Merecz (Merkine)., założone przy ujściu Mereczanki do Niemna, Pierwsza wzmianka pochodzi z 1377 r., a dotyczy zdobycia tutejszego zamku, zwanego przez Krzyżaków Merkenpille. Zakon niszczył jeszcze gród dwukrotnie – w 1393 i 1403 r. Po zwycięstwie grunwaldzkim i zniknięciu groźby ataku krzyżackiego zamek stracił znaczenie militarne, a na przełomie XV i XVI w. był już opuszczony. Dziś od strony strumyka Stangwis grodzisko wygląda jak niewysoka górka, ale po wspięciu się po schodach na szczyt widać, że leży ono ponad 30 m nad doliną Niemna i stąd rozciąga się wspaniały widok na okolicę. Prawa miejskie magdeburskie nadano w 1569 r., ale było to potwierdzenie wcześniejszego przywileju z 1387 r. Miasto rozwinęło się w siedzibę starostwa grodowego, administrującego kolonizacją ówczesnej Puszczy Mereckiej. Było ulubionym miejscem polowań wielu władców polskich, w tym Władysława IV, który zmarł tu 20 V 1648 r., właśnie podczas łowów. Od 1605 r. istniał w Mereczu klasztor dominikański, a w latach 1676–1777 działało kolegium jezuickie. Pomyślny rozwój Merecza przerwał w połowie XVII w. atak Szwedów, po którym miasto nie odzyskało już nigdy utraconej pozycji. Miarą upadku może być przekazanie w 1775 r. przez Merecz praw miejskich Olicie; miasto utraciło wówczas funkcję siedziby sądów województwa trockiego. Dziś liczy 1,5 tys. mieszkańców.
Onet.podróże Cały zespół staromiejski (senoji miesto dalis) uznany został za zabytek architektury.
