Orłowski — kapitan wojsk rosyjskich przeszedłszy do wojsk narodowych, został szefem sztabu naczelnika wojennego powiatu Łęczyckiego w województwie Mazowieckiem. Następnie jako oficer pełen zdolności wojskowych mianowany został naczelnikiem - wojennym powiatu Gostyńskiego. W przejeździe z powiatu Gostyńskiego do Łęczyckiego, napadnięty niespodzianie przez kozaków w Sleszynie lub pod wsią Bydzewem, nie widząc dla siebie ocalenia postanowił drogo sprzedać swoje życie, stawiając mężny opór moskalom. Trzech położył trupem i dwóch ranił, sam nareszcie ulegając przemocy, zabity został dnia 28 Września 1863 r. Śmierć jego wielką była stratą dla województwa Mazowieckiego, bo to był dzielny żołnierz i oficer znakomity, prawdziwy partyzant. Orłowski Konstanty Dominik Marjan, wieku lat 24; pomimo młodego wieku, wysoko wykształcony, głębokiej nauki i wielkiej nadziei braciszek 00, Kapucynów, następnie żołnierz w szeregach powstańczych, pod dowództwem Langiewicza. W bitwie pod Szklarami, pierwszej jego potyczce, ciężko ranny, gdyż przeszyty kulą na wylot, po długich cierpieniach zmarł w Krakowie, gdzie na trzy dni przed śmiercią na własne żądanie znowu przyjętym został do zakonu. Po złożeniu ślubów zakonnych, na łożu śmierlnem włożono mu habit, poczem męczeński swój żywot Bogu oddał. Według podania jednego z kapłanów pochodził z powiatu Włocławskiego. Pochowany na miejscowym cmentarzu dnia 27 Kwietnia 1863 r. Tegoż dnia odbyło się nabożeństwo żałobne za jego duszę w kościele Kapucynów w Krakowie. (Czas Nr. 96). Orłowski wieku lat 28 urzędnik sądownictwa w Warszawie, szeregowiec pod dowództwem Czachowskiego, zginął w gó¬rach Święto-Krzyskich, w Marcu 1863 r. Orłowski uczeń szkoły głównej z Warszawy, służył w oddziale Dworzaczka jako szeregowiec strzelców; poległ w bitwie pod Dobrą w powiecie Rawskim dnia 24 Lutego 1863 r.