Warszawa - Gimnazjum i liceum im. J.Słowackiego

Państwowe Gimnazjum i Liceum Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Warszawie

Szkołę żeńską założyła Henryka Czarnocka pod koniec lat siedemdziesiątych XIX-stego stulecia. Mieściła się ona przy ulicy Brackiej 18. Początkowo była ona czteroklasowa, potem sześcioklasowa tj. posiadała najwyższy stopień organizacyjny, jaki był możliwy w owym czasie dla prywatnej szkoły żeńskiej, prowadzonej przez Polkę. Była "Zakładem Naukowym Żeńskim", a jego absolwentki poświęcały się głównie zawodowi nauczycielskiemu. Pomimo języka wykładowego rosyjskiego, pensja Czarnockiej była szkołą polską z ducha w niej panującego, z organizacji i nauki. Na lekcjach robót czy rysunku uczono tajnie literatury, historii i geografii Polski. Przerabiano równolegle kurs w dwóch językach. Pensja Czarnockiej cieszyła się opinią pierwszorzędnego zakładu naukowego, była odbiciem osobowości właścicielki. Właścicielka dobierała grono nauczycielskie według własnego uznania. Około 1896 r. Henryka Czarnocka przekazała prowadzenie szkoły Jadwidze Kotwickiej, byłej wychowance i nauczycielce tej szkoły. Po paru latach szkoła została przeniesiona na ulicę Włodzimierską 1 (Czackiego). Jadwiga Kotwicka prowadziła szkołę do1907 r., kiedy to nabyła ją Marta Łojkówna, nauczycielka tej szkoły. Lata I wojny światowej nie sprzyjały rozwojowi szkoły, nastąpił odpływ nauczycieli i uczennic. W 1915 r. przeniesiono szkołę na ulicę Polną 30. W 1917 r. zlikwidowano pensjonat i znowu zmieniono lokal na 4 mieszkania w kamienicy przy ulicy Nowowiejskiej 21. Szkoła p. Łojkówny była w tym czasie 7-klasową pensja żeńską. W 1922 r. rodzice odkupili szkołę i przekazali państwu. Upaństwowienie nastąpiło 1 sierpnia 1922 r. Była to na terenie stolicy XIV szkoła państwowa. Pierwszy rok upaństwowienia szkoły tj. 1922/1923 rozpoczęto w zmienionych warunkach. Lokal został odnowiony, powiększony. Szkoła otrzymała patrona w osobie Juliusza Słowackiego. Jej tytuł brzmiał Żeńskie Gimnazjum Państwowe im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. W roku 1923 został ufundowany przez uczennice sztandar szkolny z hasłem zaczerpniętym z twórczości patrona. Data poświęcenia sztandaru - 15 grudnia - została datą dorocznego święta szkoły. Ze względu na nieodpowiedni lokal rozpoczęto starania o plac pod budowę szkoły. W 1924 r. otrzymano teren o powierzchni 13000 m2 przy zbiegu Wawelskiej i Łęczyckiej. Na początku 1931 r. został powołany przez władze szkolne Komitet Budowy. Budynek został oddany do użytku 1 września 1932 r. Od 1922 r. szkoła była ośmioklasowym Gimnazjum humanistycznym i liczyła ponad 200 uczennic od 10 do 18 lat. Pierwszy egzamin dojrzałości został przeprowadzony na wiosnę 1923 r. Wszystkie 11 uczennic zostały dopuszczone do egzaminu i opuściły szkołę ze świadectwem dojrzałości. W roku szkolnym 1932/1933 wprowadzono w życie nową reformę szkolną, która wprowadzała 4 klasowe gimnazjum i dwuklasowe liceum. Reformę wprowadzano stopniowo. W roku szkolnym 1937/1938 powstały w szkole pierwsze klasy licealne. Egzaminy wstępne do szkoły przeprowadzano komisyjnie. Przyjęć dokonywała Rada Pedagogiczna. Grono nauczycielskie po upaństwowieniu szkoły zmalało, składało się ono z 17 nauczycieli etatowych i kilku kontraktowych. W ciągu pierwszego dziesięciolecia zmiany w gronie nauczycielskim były nieduże. Został przez nie opracowany regulamin uczniowski i wprowadzony dzienniczek do korespondencji z opieką domową uczennic. Członkowie grona nauczycielskiego, którzy w szkole pracowali najdłużej i wywarli duży wpływ na życie szkoły to m.in.: Maria Bujalska, Janusz Cielecki, Jadwiga Dańcewiczowa, Zofia Grmela, Katarzyna Kleistówna, Anna Kopczewska, Stefania Krygierowa, Stanisława Kudling, Jadwiga Michalska, Halina Mrozowska, Ksiądz Szwejnic i wreszcie wieloletnia Dyrektorka Helena Kasperowiczowa. Przy szkole działał Komitet Rodziców, który po reorganizacji przyjął tytuł Towarzystwa Przyjaciół Gimnazjum im. Juliusza Slowackiego. Został wprowadzony samorząd uczniowski, oparty na formach organizacji społecznych. Skupiał uczennice wszystkich klas. Zadaniem jego było organizowanie życia wewnątrz szkolnego i pracy społecznej. Spółdzielnia uczniowska prowadziła sklepik szkolny. W rok szkolnym 1935/36 powstała Szkolna Kasa Oszczędności. W roku szkolnym 1931/1932 została zapoczątkowana w szkole praca harcerska. Organizowano wycieczki krajoznawcze, poranki artystyczne. Istniał teatr szkolny, gdzie reżyserka Stefania Piątkowska przygotowywała z młodzieżą przedstawienia. Organizowano spotkania, zabawy taneczne. Istniał chór szkolny, który wykonywał utwory muzyczne dla uświetnienia uroczystości szkolnych. Od roku szkolnego 1927/1928 Gimnazjum organizowało święta sportowe. Uczennice po ukończeniu szkoły nie zrywały kontaktu, skupiały się w sekcji byłych wychowanek, założonej w 1923 r. Koło miało siedzibę w szkole, gdzie organizowano spotkania koleżeńskie.
[]