Zdania pospólstwa polskiego o mieszkańcach prowincji niektórych polskich: Wielkopolanie są wielkiej głowy, ale małego serca: Małopolanie małego rozsądku, a większey odwagi: Prusacy szczerzy, ale zawzięci: Litwa prosta, ale mściwa: Polacy obrządków Greckich do nauk sposobni, — — —. Żyd Polski chrzczony, a wilk chowany, to iedno: Bełżanie do prawa, nie do kordą: Brześcianie do kufla, i do pióra: Brzezinianie przykładni, ale nie bitni: Bielszczanie męscy, ale chełpliwi: Bidgoszczanie pokorni, ale niedbali: Bieczanie dobrzy do rady, ale tchórze: Buszczanie szczodrzy w słowach, ale nie w rzeczy: Brańszczanie silni, ale niedo- wcipni: Bracławianie zgodni w małżeństwie, ale nie w sąsiedztwie: Brasławianie niewieściuchowaci, ale spokoyni: Czerszczanie pyszni, ale rzetelni: Ciechanowianie ludzcy, ale nierzetelni: Chełminszczanie ponurzy, ale szczerzy: Checinianie biegli w prawie, ale zwadliwi: Chelmianie wielkiej pamięci, małego rozsądku: Czerwonogrodzanie czyści, a nie uczynni: Dobrzynianie dowcipni, ale leniwi: Drohiczanie skromni, ale nieużyci: Gostynianie gospodarze, ale nie żołnierze: Gąbianie rozsądni, ale skąpi: Gnieznanie łagodni, ale nieczyści: Grabowieczanie odważni, ale nierozsądni: Grodnianie pobożni, ale oporni: Inowłodzanie przyiemni, ale nieszczerzy: Inowrocławianie sprawiedliwi , ale nieochędożni: Haliczanie rzetelni, ale pyszni: Horodelczanie łagodni, ale bez rozsądku: Kaliszanie obrotni, ale nierzetelni: Kościanie szczodrzy, ale okrutni: Kuiawianie szczerzy, ale niewstydliwi: Kowalanie towarzyscy, ale płosi: Kruswiczanie dowcipni, ale oszuści: Kolinszczanie szczerzy, ale niewstydliwi: Kcynszczanie (czy nie Ksiąszczanie, albo Knyszczanie?) rzetelni, ale trzpioty: Kowalewianie ochędożni, ale niestateczni: Kiszporczanie obyczajni, ale uporni: Krakowianie do bitwy, nic do rady: Kiiowianie mężni, ale mściwi: Kolomyiszczanie zgodni, samochwalcy: Krasnostawianie do przyjaźni, ale nie do gospodarstwa: Krzemieńczanie ludzcy, ale niepomiarkowani: Kowieńszczanie odważni, ale nierozsądni: Łęczycanie gospodarze, nie żołnierze: Łomżanie przyiaźni, ale piiacy: Li wianie pyszni, ale rzetelni: Lwowianie mili, ale lubieżni: Łuczanie mówcy, ale kłótnicy: Latyczewianie żołnierze, nie gospodarze: Lublanie wspaniałego serca, małego dowcipu: Łukowianie spokojni, ale żarłocy: Lubaczewianie przyiemni, ale zdradliwi: Lidzanie pokorni, ale małego serca: Mszczonowianie skromni w iedzeniu, nie w napoiu: Michalowianie gościnni, ale okrutni poddanym: Malborzanie wstrzemięźliwi, ale niesprawiedliwi: Mielniczanie dalecy od zbytków, i od nauk: Mscisławianie nie leniwi do pracy, ale szalbierze: Minsczanie bitni, ale kłótliwi w małżeństwie: Możyrzanie sposobni do prawa, piezgodni w sąsiedztwie: Nakłanie cisi, ale niechluie: Nurczanie do szkoły, nie do obozu: Nowogrodzanie do szabli, nie da pióra: Ostrzeszowianie ni do rady, ni do zwady: Orłowianie do pługa, nie do pióra: Oswięcimianie ni do kufla, ni do kordą: Opocznianie przyjaciele Muz, i Bachusa: Osmianszczanie z ciasnym workiem, a z szeroką gębą: Orszanie serca wiele, mózgu mało Poznańszczanie poważni, ale skąpi: Piotrkowszczanie wielomówni, przyjacielscy: Przedeczczanie łagodni, ale marnotrawni: Płoczanie prędzey uderzą, niż połaią: Przasnyszczanie burczą, ale nie biią: Pyzdrzanie przychylni, ale pożytku swego szukaiący: Pomorzanie pilni we wszystkim, prócz nabożeństwa: Pilznianie szczodrzy bez rozsądku: Przemyślanie wielkiego dowcipu, małey cnoty: Podolanie silni, ale niedowcipni: Podlaszanie dobrzy do rady, nie do szabli: Poloczanie baydamakowaci, ale rzetelni: Pinszczanie niewiesciuchowaci, ale spokoyni: Radzieiowianie szczodrzy w słowach, ale nie w rzeczy: Rypinszczanie wstrzemięźliwi, ale szalbierze: Raciążanie szczodrzy, ale okrutni: Różanie mężni, ale mściwi: Rawianie do kufla, i do kordą: Radomianie wierszopisy, ale niewstydliwi: Rzeczycanie bogoboyni, ale nieodważni: Sieradzanie szczodrzy, ale z cudzego: Sierpianie małomówiący, ale zapalczywi: Sochaczewianie przyiazni, ale wielomówni: Skarszewianie ochędożni, ale niesprawiedliwi: Sandeczanie bitni, ale nie przykładni: Sandomierzanie dowcipni, ale nierozsądni: Stężycanie mówcy, ale łakomi: Sanoczanie do kordą, nie do prawa : Słonimianie do szkoły, nie do roli: Trembovlanie pyszni, ale rzetelni: Troczanie do bitwy. nie do rady: Urzędowianie do dworu, nie do obozu : Upitczanie ni krzywdzić, ni dobrze czynić nie zwykli: Wschowianie z rozumem, nie z sercem: Walczanie poradni, ale niewdzięczni: Wielunczanie bez głowy, ale z sercem : Warszawianie z sercem otwartym , rękami skurczonemi: Wiszczanie w słowach obfici, nie w uczynności: Wyszogrodzanie łagodni, ale lubieżni: Wisliczanie gospodarze, niepisarze: Wołynianie z sercem, ale nie z rozsądkiem: Włodzimirzanie do obozu, nie do szkoły: Winniczanie brzuchowi i gardła, a nie workowi służą: Wilnianie prędcy do zawarcia, i do zerwania przyiaźni: Wilkomirianie z dobrym ięzykiem, a ze złym sercem: Wołkowyiszczanie sławy bardziey niż życia ochraniała: Witebsczanie zazdrosnych oczu, a ust łagodnych: Zawskrzynczanie długiego ięzyka, i pamięci: Zakroczytmianie dobrey woli, złego skutku : Zambrowianie i na pieniądze, i na sławę łakomi: Zatorzanie o sławę zbyt, a pieniądze mało dbaią: Zyłomierzanie łatwiey daruią urazy, niż długi: Zydaczewianie dłużni, a weseli: Zwinogrodzani bardziey o worek, niż o brzuch dbaią: Zmudziny pieniędzy, a nie stawy przyiaciełe."Obraz bibliograficzno-historyczny literatury i nauk w Polsce Nauki razem wzięte N. 1991 Wilno 1840 r.