Zdania pospólstwa o mieszkańcach prowincji polskich - 1840

O mieszkańcach prowincji niektórych polskich

Zdania pospólstwa polskiego o mieszkańcach prowincji niektórych polskich:
Wielkopolanie są wielkiej głowy, ale małego serca:
Małopolanie małego rozsądku, a większey odwagi:
Prusacy szczerzy, ale zawzięci:
Litwa prosta, ale mściwa:
Polacy obrządków Greckich do nauk sposobni, — — —.
Żyd Polski chrzczony, a wilk chowany, to iedno:
Bełżanie do prawa, nie do kordą:
Brześcianie do kufla, i do pióra:
Brzezinianie przykładni, ale nie bitni:
Bielszczanie męscy, ale chełpliwi:
Bidgoszczanie pokorni, ale niedbali:
Bieczanie dobrzy do rady, ale tchórze:
Buszczanie szczodrzy w słowach, ale nie w rzeczy:
Brańszczanie silni, ale niedo- wcipni:
Bracławianie zgodni w małżeństwie, ale nie w sąsiedztwie:
Brasławianie niewieściuchowaci, ale spokoyni:
Czerszczanie pyszni, ale rzetelni:
Ciechanowianie ludzcy, ale nierzetelni:
Chełminszczanie ponurzy, ale szczerzy:
Checinianie biegli w prawie, ale zwadliwi:
Chelmianie wielkiej pamięci, małego rozsądku:
Czerwonogrodzanie czyści, a nie uczynni:
Dobrzynianie dowcipni, ale leniwi:
Drohiczanie skromni, ale nieużyci:
Gostynianie gospodarze, ale nie żołnierze:
Gąbianie rozsądni, ale skąpi:
Gnieznanie łagodni, ale nieczyści:
Grabowieczanie odważni, ale nierozsądni:
Grodnianie pobożni, ale oporni:
Inowłodzanie przyiemni, ale nieszczerzy:
Inowrocławianie sprawiedliwi , ale nieochędożni:
Haliczanie rzetelni, ale pyszni:
Horodelczanie łagodni, ale bez rozsądku:
Kaliszanie obrotni, ale nierzetelni:
Kościanie szczodrzy, ale okrutni:
Kuiawianie szczerzy, ale niewstydliwi:
Kowalanie towarzyscy, ale płosi:
Kruswiczanie dowcipni, ale oszuści:
Kolinszczanie szczerzy, ale niewstydliwi:
Kcynszczanie (czy nie Ksiąszczanie, albo Knyszczanie?) rzetelni, ale trzpioty:
Kowalewianie ochędożni, ale niestateczni:
Kiszporczanie obyczajni, ale uporni:
Krakowianie do bitwy, nic do rady:
Kiiowianie mężni, ale mściwi:
Kolomyiszczanie zgodni, samochwalcy:
Krasnostawianie do przyjaźni, ale nie do gospodarstwa:
Krzemieńczanie ludzcy, ale niepomiarkowani:
Kowieńszczanie odważni, ale nierozsądni:
Łęczycanie gospodarze, nie żołnierze:
Łomżanie przyiaźni, ale piiacy:
Li wianie pyszni, ale rzetelni:
Lwowianie mili, ale lubieżni:
Łuczanie mówcy, ale kłótnicy:
Latyczewianie żołnierze, nie gospodarze:
Lublanie wspaniałego serca, małego dowcipu:
Łukowianie spokojni, ale żarłocy:
Lubaczewianie przyiemni, ale zdradliwi:
Lidzanie pokorni, ale małego serca:
Mszczonowianie skromni w iedzeniu, nie w napoiu:
Michalowianie gościnni, ale okrutni poddanym:
Malborzanie wstrzemięźliwi, ale niesprawiedliwi:
Mielniczanie dalecy od zbytków, i od nauk:
Mscisławianie nie leniwi do pracy, ale szalbierze:
Minsczanie bitni, ale kłótliwi w małżeństwie:
Możyrzanie sposobni do prawa, piezgodni w sąsiedztwie:
Nakłanie cisi, ale niechluie:
Nurczanie do szkoły, nie do obozu:
Nowogrodzanie do szabli, nie da pióra:
Ostrzeszowianie ni do rady, ni do zwady:
Orłowianie do pługa, nie do pióra:
Oswięcimianie ni do kufla, ni do kordą:
Opocznianie przyjaciele Muz, i Bachusa:
Osmianszczanie z ciasnym workiem, a z szeroką gębą:
Orszanie serca wiele, mózgu mało
Poznańszczanie poważni, ale skąpi:
Piotrkowszczanie wielomówni, przyjacielscy:
Przedeczczanie łagodni, ale marnotrawni:
Płoczanie prędzey uderzą, niż połaią:
Przasnyszczanie burczą, ale nie biią:
Pyzdrzanie przychylni, ale pożytku swego szukaiący:
Pomorzanie pilni we wszystkim, prócz nabożeństwa:
Pilznianie szczodrzy bez rozsądku:
Przemyślanie wielkiego dowcipu, małey cnoty:
Podolanie silni, ale niedowcipni:
Podlaszanie dobrzy do rady, nie do szabli:
Poloczanie baydamakowaci, ale rzetelni:
Pinszczanie niewiesciuchowaci, ale spokoyni:
Radzieiowianie szczodrzy w słowach, ale nie w rzeczy:
Rypinszczanie wstrzemięźliwi, ale szalbierze:
Raciążanie szczodrzy, ale okrutni:
Różanie mężni, ale mściwi:
Rawianie do kufla, i do kordą:
Radomianie wierszopisy, ale niewstydliwi:
Rzeczycanie bogoboyni, ale nieodważni:
Sieradzanie szczodrzy, ale z cudzego:
Sierpianie małomówiący, ale zapalczywi:
Sochaczewianie przyiazni, ale wielomówni:
Skarszewianie ochędożni, ale niesprawiedliwi:
Sandeczanie bitni, ale nie przykładni:
Sandomierzanie dowcipni, ale nierozsądni:
Stężycanie mówcy, ale łakomi:
Sanoczanie do kordą, nie do prawa :
Słonimianie do szkoły, nie do roli:
Trembovlanie pyszni, ale rzetelni:
Troczanie do bitwy. nie do rady:
Urzędowianie do dworu, nie do obozu :
Upitczanie ni krzywdzić, ni dobrze czynić nie zwykli:
Wschowianie z rozumem, nie z sercem:
Walczanie poradni, ale niewdzięczni:
Wielunczanie bez głowy, ale z sercem :
Warszawianie z sercem otwartym , rękami skurczonemi:
Wiszczanie w słowach obfici, nie w uczynności:
Wyszogrodzanie łagodni, ale lubieżni:
Wisliczanie gospodarze, niepisarze:
Wołynianie z sercem, ale nie z rozsądkiem:
Włodzimirzanie do obozu, nie do szkoły:
Winniczanie brzuchowi i gardła, a nie workowi służą:
Wilnianie prędcy do zawarcia, i do zerwania przyiaźni:
Wilkomirianie z dobrym ięzykiem, a ze złym sercem:
Wołkowyiszczanie sławy bardziey niż życia ochraniała:
Witebsczanie zazdrosnych oczu, a ust łagodnych:
Zawskrzynczanie długiego ięzyka, i pamięci:
Zakroczytmianie dobrey woli, złego skutku :
Zambrowianie i na pieniądze, i na sławę łakomi:
Zatorzanie o sławę zbyt, a pieniądze mało dbaią:
Zyłomierzanie łatwiey daruią urazy, niż długi:
Zydaczewianie dłużni, a weseli:
Zwinogrodzani bardziey o worek, niż o brzuch dbaią:
Zmudziny pieniędzy, a nie stawy przyiaciełe."
Obraz bibliograficzno-historyczny literatury i nauk w Polsce
Nauki razem wzięte N. 1991 Wilno 1840 r.