Miecznikowski Aleksander (1845-1873)

Aleksander Michał Miecznikowski Ur. 27.2.1845 Warszawa, par. św. Andrzeja, zm. 5.8.1873 Lima. Syn Aleksandra (urzędnika Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, urzędnika municypalnego Miasta Warszawy) i Ludwiki Paschalis-Jakubowicz.
Miał pięcioro rodzeństwa: Ludwika Aleksandra, Kazimierza Jana, Stanisława Alfonsa, Wandę Aleksandrę Ludwikę i Mieczysława Franciszka.
W chwili wybuchu powstania uczył się w Szkole Głównej w Warszawie. Wyjechał w sandomierskie. Po przejściu do Galicji zaaresztowany przez Austriaków i wysłany do więzienia w Ołomuńcu. Przebywał dalej na emigracji w Paryżu, gdzie dokończył edukację studiując w Szkole Dróg i Mostów. W 1869 wraz z grupą polskich inżynierów emigracyjnych został zaangażowany przy pracach inżynierskich w Peru.[2][7][10]. Początkowo współpracował z Malinowskim przy budowie kolei transandyjskiej. W 1871 r. opracowywał także kosztorys projektowanej linii kolejowej Paita - Piura oraz uczestniczył w komisji dokonującej odbioru świeżo zbudowanej linii kolejowej Pisco - Ica. W 1872 r. działał w zespole oceniającym oferty przetargowe na budowę kolei Trujillo - Salaverry - Ascope i Chimbote - Tablones. Następnie kierował budową pierwszej w Peru nowoczesnej drogi bitej łączącej Limę z jej portem morskim Callao, ukończonej w 1873 r.[9] W 1873 zachorował na żółtą febrę i zmarł. Jego pogrzeb był dużą manifestacją - sfinansowany z pieniędzy publicznych.[2] Aleksander zgromadzony szybko spory majątek przekazał na rzecz rodziny pozostającej w kraju.[8]

Bolesław Orłowski w 1974 próbował stworzyć jego biografię [2]. Natrafił na akt metrykalny innego Aleksandra, ur. 1836 w Paluchu pod Warszawą [6]. Jako że koneksje rodzinne inżyniera z Peru nie były znane wywnioskował błędnie, że jego ojcem był Ignacy a matką Karolina Betlej. [3][4] Przesuwając daty o 9 lat umieścił go wśród uczniów francuskiej szkoły jeszcze przed Powstaniem (myląc go z ojcem urzędnikiem wysłanym na koszt państwa do Liege [11]). Idąc za tym, autorzy wielu opracowań powielają te błędy, przypisując mu też autorstwo książek inżynierskich Aleksandra Mikołaja, wydanych przed 1862 [3][14]. Przypisuje się też Aleksandrowi Michałowi posadę nauczyciela fizyki i matematyki 3-go gimnazjum realnego w 1862 [12][15] którą piastował Aleksander Mikołaj. W 1865 tenże rezygnuje z posady,[13] na której nie mógł pozostawać będąc w więzieniu i na emigracji. Prof. Orłowski znał list wspominający Wandę Miecznikowską - jednak nie zgadzało mu się to z posiadaniem przez Aleksandra Mikołaja jednej siostry i zakwalifikował ją jako żonę Aleksandra.

Bibliografia

[1] Samborski Henryk, Wspomnienia z Powstania 1863 i pobytu na Syberii, Warszawa 1916 (informacje na podstawie danych od siostry Aleksandra Wandy)
[2] Orłowski Bolesław, Polscy inżynierowie w Peru, w: Młody Technik Nr 6/1974
[3] Wikipedia, hasło: Aleksander Miecznikowski (dost. 13.10.2021)
[4] Minakowski Marek Jerzy, Baza Sejm Wielki (dost. 13.10.2021)
[5] Księgi Metrykalne parafii Warszawskich (za: Geneteka)
[6] Księga chrztów par. Warszawa Służew, św. Katarzyna
[7] Szabłowska−Zaremba Monika, Profesor z Peru, w: Forum Akademickie 05/2007
[8] Tygodnik Illustrowany, 8.11.1873
[9] Orłowski Bolesław, Osiągnięcia inżynierskie Wielkiej Emigracji, IHNOiT PAN, Warszawa 1992
[10] Rudowska M, Udział polskich inżynierów w rozwoju gospodarczym i kulturalnym Peru w drugiej połowie XIX w., w: „Kultura i Społeczeństwo" 1974 nr 1
[11] Gazeta Codzienna 1.1.1859
[12] Dziennik Powszechny : Pismo Urzędowe, Polityczne i Naukowe, 9.10.1862
[13] Dziennik Warszawski 4.11.1865
[14] Encyklopedyja powszechna S. Orgelbranda. T. 7, hasło: Miecznikowski Aleksander
[15] Dziennik Powszechny : Pismo Urzędowe, Polityczne i Naukowe, 11.8.1862