Tadeusz Topolnicki h. Sas, 1903 Tarnopol - 1995 Kraków
Człowiek o krystalicznej uczciwości, zapalczywy w obronie prawdy wychowany w ogromnej estymie dla patriotyzmu i chrześcijaństwa. Ze szkoły podstawowej wydalony za przyznanie się do niepopełnionego czynu zniszczenia portretu cesarza - za który to czyn groziło szkole zamknięcie. Już jako 15-latek zgłosił się na ochotniczą służbę wojskową (opowiadanie). Później walczył w legionach w Wojnie Polsko-Bolszewickiej. Społecznik opowiadający się po stronie odpowiedzialności Państwa za los najuboższych. Chociaż w pewnym okresie sympatyzował przed wojną z socjalistami to były to pobudki czysto społeczne. W czasie wojny na znak protestu przeciwko gnębieniu Żydów, sam nie mając takich genów, zapuścił pejsy. Od razu po wojnie, jako naczelnik Urzędu Skarbowego, działacz PTTK i innych, nigdy nie przyjął choćby pozoru łapówki czy nieuczciwej gratyfikacji - wtedy już opowiadał się całkowicie przeciwko ustrojowi. W życiu rodzinnym pielęgnował wartości, zawsze rezygnując z pożytków dla siebie. Do końca życia aktywny, w wieku 90 lat wraz z pozostałymi 2 ostatnimi żołnierzami Marszałka Piłsudskiego podjął strajk głodowy celem odzyskania zagrabionego przez państwo budynku I Kadrowej na Oleandrach. Odznaczony orderami z których najbardziej cenił sobie "Krzyż Obrońców Ojczyzny za Wojnę 1919–1920".
