Baligród, pow. leski

BALIGRÓD
Baligród – w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Baligród (od 1 stycznia 1999 r. do 1 stycznia 2002 r. w powiecie bieszczadzkim). Leży w dolinie rzeki Hoczewki.
Miejscowość jest siedzibą gminy Baligród oraz rzymskokatolickiej parafii Niepokalanego Poczęcia NMP, należącej do dekanatu Lesko w archidiecezji przemyskiej. Baligród uzyskał lokację miejską w 1634 roku, zdegradowany w 1919 roku .W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

Miasteczko założył w pierwszych latach XVII w. Podkomorzy sanocki Piotr II Bal, w centrum rozległych dóbr Balów obejmujących dorzecze Hoczewki i Solinki. Na obronnym cyplu, otoczonym z trzech stron wodami Hoczewki i potoku Stężnickiego, powstał w latach 1600-1615 niewielki murowany zamek. Herbem Baligrodu była Gozdawa, herb rodowy Balów. Miasto zasłynęło targami winnymi i stało się miejscem zjazdów szlachty sanockiej. Linia Balów z Baligrodu zakończyła się na zmarłej w 1770 r. Salomei z Balów Karsznickiej. Od 1862 r. działała w Baligrodzie szkoła powszechna. W roku 1855 powstał baligrodzki powiat sądowy, w tym samym roku powstał też urząd pocztowy, a od 1876 r. Baligród miał własnego lekarza II Rzeczypospolitej Baligród utracił prawa miejskie. W przededniu II wojny światowej Baligród liczył 2366 mieszkańców.10 Września 1939 r. Baligród został zajęty przez oddziały słowackie i niemieckie. Ulokowały się tu okupacyjne władze powiatowe: starostwo, placówka gestapo, policja, Arbeitsamt. Jesienią 1942 r. Niemcy wywieźli z Baligrodu 880 Żydów, których zamordowali w Zasławiu koło Sanoka. W wyniku wojny i powojennych deportacji Baligród utracił mieszkańców narodowości ukraińskiej i żydowskiej (64% ludności). W 1961 r. mieszkało tu zaledwie 987 osób.
[wiki]