Wielki Herbarz Rodów Polskich

Witam Cię
Widzę że masz problem. kurcze nawet duży.
Są dwa wjścia, szukanie w bibliotekach cyfrowych albo napisać do Herbarza, strona informacyjna to bardzo niewielki koszt.
Jeżeli chcesz możesz szukać w necie podaję kod do bibljotek.
http://www.nienaltowski.net/CiekaweLinki.htm

Pozdrawiam serdecznie

Witaj Iskierko
A więc znalasłem

Minakowski
Ewa Iskrzycka (le.1361.3.16) ca 1780 & Stanisław Jerzmanowski z Jerzmanowa h. Dołęga (9.32.97) ca 1780
Mikołaj Iskrzycki z Iskrzyczyna (8.131.6) ca 1480-1540 & Katarzyna Jagielnicka z Jagielnicy (8.245.7) ca 1490
Anna Iskrzycka z Iskrzyczyna (8.131.9) ca 1520-ca 1568 & Jan Jordan z Zakliczyna h. Trąby (Brzezina) (9.104.87) ca 1520-1549
Anna Iskrzycka z Iskrzyczyna (8.131.9) ca 1520-ca 1568 &1549 Hieronim Lanckoroński z Brzezia h. Zadora (13.619.126) ca 1490-1569

Boniecki
Iskrzycki
Herb: Jelita

Jan Iskrzycki był dworzaninem skarbowym W. Ks. Litewskiego, czego dowodzi list króla Zygmunta z 1588 r., polecający mu pewną sprawę (Zs. Nowogr z
1782 r.). Syn jego Wawrzyniec, stolnik nowogrodzki, testamentem spisanym w Iskrzycy 1604 r., przekazał dobra swoje synom: Dominikowi i Wawrzyńcowi (Gr.
Nowogr. z 1604 r.). Czterej synowie Wawrzyńca: Joachim, Michał, Roman i Szymon, dopełnili 1689 r. działu dóbr ojczystych Iskrzycy i Horochowiec, przyczem
wymienili pradziada, dziada, ojca i stryja, i dalszych krewnych, od których idzie linia wołyńska (Zs. Nowogr. z 1689 roku). Joachim miał syna Ławryna, Michał -
Marcina, Roman - Samuela, Szymon - Michała. Ławryn wspomniany przy działach 1689 r., spisał testament 1739 r. (Ks. Zamku Słuckiego) i zostawił majątek
synom: Samuelowi i Michałowi, wspomniawszy też Stefana, syna Marcina. Marcin w 1715 r. zawarł umowę ze stryjecznym bratem Samuelem i jego synami:
Janem i Grzegorzem. Michał, syn Szymona, miał synów: Pawła i Samuela. Stefan, syn Samuela Ławrynowicza, pozostawił trzech synów: Teofila, Grzegorza i
Szymona. Jan, syn Stefana Marcinowicza, miał pięciu synów: Józefa, Michała, Kazimierza, Teodora i Marcina, a Andrzej, brat jego, dwóch: Mateusza i Jana.
Stefan, syn Jana Samuelowicza, miał syna Antoniego. Grzegorz Samuelowicz spisał testament 1784 r., którym zapisał majątek synom: Jakóbowi i Janowi.
Paweł Michałowicz miał syna Józefa. Samuel, brat Pawła, pozostawił syna Jakóba. Wymienieni ci Iskrzyccy znajdują się w spisie szlachty, sporządzonym
1795 roku. Teofil z synami: Bazylim i Stefanem, Grzegorz z synem Bazylim i Szymon, synowie Stefana, Józef z synami: Michałem i Piotrem, Michał z synem
Janem, Kazimierz z synem Benedyktem, Teodor i Marcin, synowie Jana, Mateusz i Jan, synowie Andrzeja, Antoni, syn Stefana, z synem Józefem, Jakób, syn
Grzegorza, z synem Józefem, Jan, syn tegoż Grzegorza, z synem Mikołajem, Józef, syn Pawła, z synem Szymonem i Jan, syn Jakóba Samuelowicza, z
synami: Filipem i Onufrym, przedstawiwszy ten wywód, uzyskali 1817 roku przyznanie szlachectwa. Wymieniony w tym wywodzie Michał, syn Ławryna,
podany został jako bezdzietny, co w następnym dodatkowym wywodzie z 1827 r. zostało poprawione. Michał miał syna Jakóba, chrzczonego 1715 r. (metr. w
Cimkowicach). Jan, syn Jakóba, ur. 1775 r. (metr. w Słucku), miał syna Aleksandra, ur. 1819 r. w Wilnie który wraz z ojcem dołączony do rodowodu, zyskał
przyznanie szlachectwa 1827 r.
Pozdrawiam

Witam
Boniecki
Rodzina: Badowski
Herb: Doliwa
Wstęp: mogli dziedziczyć na Badowie Dańkach
Współwłaścicielami tej wsi byli 1579 r., Stanisław i Augustyn Dańkowie (Paw.). Stanisław, regent grodzki i ziemski zambrowski 1786
r., a podpisarz ziemski i grodzki zambrowski i nurski 1790 r., i Feliks, Badowscy, pokwitowani zostali w tym ostatnim roku, przez
Krajewskiego (DW. 106 f. 1186 i 1790). Cypryjan, dożywotnik wójtostwa w Mątnicy, w ziemi łomżyńskiej, około 1779 roku. (Kancl. 59 II.
f. 69). Marceli Feliks, syn wyżej wymienionego Stanisława, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie 1837 roku. (A. b. Her.).
Minakowski podaje że byli Badowscy herbu,Poraj, Sas, Korab, Jelita, Trzaska, i Abdank
Herbarz Rodów Polskich wspomiana że herbem Dolwa pieczentowało się ponad 120 rodzin.
Pozdrawiam serdecznie

Witaj Aurinko
Dobrze jest widzieć Cię ponownie.
Najstarsza znana pieczęć z herbem Kościesza , Jakuba , dziekana sandomierskiego, pochodzi z 1361r
(Małecki, Studia…). W źródłach pisanych nazwa herbu pojawia się w 1400 r. (Semkowicz, Mazowieckie…). Gniewosz z Dalewic , podstoli krakowski, pod Grunwaldem prowadził chorągiew Kościeszów. Herb Kościesza ma wyjątkowo dużo odmian, szczególnie na Litwie. Kajałowicz wymienia niektóre z nich: a więc dom Bereśniewiczów w Wielkim Księstwie Litewskim używał Kościeszy przekrzyżowanej w skos i dom Skorulskich – tamże, Kościeszy dwukrotnie przekrzyżowanej w pas (jak w herbie Lis). Niektóre odmiany mają swoje nazwy, np. Kościesza ocięta- rogacina rozdarta u dołu (nieprzekrzyżowana), pieczętują się nią domy Murowickich , Szymkowiczów, Wijuk Kojałowiczów.
Herbem Kościesza pieczętowało się około 130 rodzin
Fragmenty z opisu herbu Kościesza z Wielki Herbarz Rodów Polskich.
Tylko tyle, więcej z pewnością w Minakowskim i Bonieckim, jeżeli życzysz, mogę poszperać.
Pozdrawiam serdecznie.

Witam
Jest w Herbarzu strona Wasilewskich i forum dyskusyjne. viewtopic.php?f=32&t=1663
Miejscowości wymienionych nie znalazłem w herbarzu Bonieckiego i Minakowskiego.
Herbarz rodów podaje że herb Ostoja miał kilkanaście odmian i pieczętowało się nim około 230 rodzin i wiele domów występowało na Litwie
Znalazłem w Rejestrach podymnego województwa mścisławskiego z roku 1667 kilka rodzin Wasilewskich o których poniżej.
Maryjanna Kamieńska Wasilewiczówna, wojska mścisławska ze wsi Rotykinej, Żeliwla, Klesianki, podymne wykonała.
Jan Wasilewski na placu w mieście Krzyczewie mając gospodarza , a za tym, krom swego domu, żadnego nie mając, podymne ma od chłopa, więcej nie mając żadnych, wydać według uchwały.
Pozdrawiam

Witam
Podaję z Minakowskiego
Adolf Szumlański h. Korczak Urodzony orientacyjnie w roku 1810
Żona (ślub: około 1830): Ludwika Wojczyńska
dzieci
Edmund (sw.71577) 1838-1877
& Kazimiera Preiss
Stefan Szumlański h. Korczak
Maria Jarmułt-Mlicka h. Dołęga (dw.53784) ca 1880

Mikołaj Szumlański h. Korczak Urodzony orientacyjnie w roku 1740
Żona (ślub: ): Ludwika Czosnowska z Czosnowa h. Pierzchała Kolumna

Salomea Szumlańska h. Korczak Urodzona orientacyjnie w roku 1790
Mąż (ślub: ): Dominik Nadachowski h. Wierzbna

Feliks Szumlański h. Korczak Urodzony orientacyjnie w roku 1830
Żona (ślub: ): Teofila Borkowska z Borkowa Kościelnego h. Junosz
Rodziny tylko herbu Korczak
Pozdrawiam

Za Boniecki
Rodzina: Garbowski
Herb: Sulima
Gniazdo: z Garbowa w powiecie sandomierskim i z Garbowa, w powiecie orłowskim
Komes Wszebor z Garbowa z synem, obecny 1343 r. w Wąchocku, przy sprzedaży sołectwa w Kazimierzu (wydawca KDM. czyta de Carbow ale Karbowa żadnego w okolicy tej nie ma). Stefan z Garbowa, świadczył w Sandomierzu 1377 r. (KDM. III). Mikołaj z Garbowa, kanonik gnieźnieński i archidyakon zawichostski 1375 r. (Kor.). [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Tu zapewne należą, bo ich kronikarz sandomierzanami nazywa, bracia: Pełka i Bernard z Garbowa (imiona ich jednak wskazywałyby Janinów). Pełka niedopuszczony do probostwa łęczyckiego, przez współkandydata księcia Henryka Mazowieckiego, proboszcz kurzelowski, zabity 1381 r. w Dąbiu przez Mikołaja, kasztelana łęczyckiego. Bernard po śmierci brata zajął zamek Uniejowski, którym Pełka zarządzał i zagrabił skarby arcybiskupie (J. z Czarnkowa). Mikołaj, dziedzic Garbowa, zamienił 1404 r. wieś swą Zakrzów w radomskiem, na Pabjanów, z Maciejem opatem Świętokrzyskim. Jeden z dziedziców Garbowa, ożeniwszy się w połowie XIV-go wieku z córką Marcina z Opatkowic i Grodziny, Śreniawity, dostał za nią część Grodziny, w powiecie ksiąskim (dziś Grudzyny) i synowie jego: Mikołaj i Marcisz, piszący się z Grodziny, często w aktach krakowskich wspominani. Siostrą ich była Elżbieta, żona Andrzeja Ciołka, wojewody Mazowieckiego, bo Zawisza Czarny donosząc Witoldowi w liście pisanym z Rożnowa 1426 r., o nie wybraniu jej syna Stanisława, na biskupa poznańskiego, nazywa go ciotecznie rodzonym bratem (frater amittalis germanus). Marcisza potomstwa nie znamy. Mikołaj był kasztelanem konarskim sieradzkim w latach 1388-1391. Wdowa po nim Dorota z synami: Zawiszą, Jaśkiem i Piotrem, w latach 1397-1400 procesuje się często z Przybkiem z Grodziny, a następnie z Staśkiem i Jakiem z Łapszowa, o dobra Zielenice i Leśniów, spadłe na nich po Piotrze Zeya. W 1400 r. ustąpiła całego majątku dziedzicznego, posagowego i wianowego, wymienionym trzem synom (St. Pr. P. P. VIII). Najmłodszy z nich, Piotr Kruczek z Garbowa, ręcząc za braci, sprzedał 1397 całą część dziedziczną w Siedlcu Janowi z Tarnowa, za 205 grzyw. (Arch. Sang. II). Jego synem zapewne był Stefan, zmarły przed 1426 r., nazwany bratankiem Zawiszy Czarnego. Córka jego jedyna Elżbieta, żona Jakóba z Taszowa, zrzekła się majątku rodzicielskiego 1431 r., na rzecz stryja Jana Farureja i braci swoich stryjecznych: Marcina, Jana, Stanisława i Zawiszę, synów Zawiszy Czarnego (Helc. II. 2340, 2342 i 2343). Zawisza Czarny z Garbowa, sławny swojego czasu w całej Europie rycerz jak mówią, od czarnej zbroi, którą nosił, tak nazwany. Sądzę jednak, że oprócz zbroi wpłynąć na to przezwanie musiały i krucze włosy Zawiszy. Równocześnie z nim bowiem żył w sandomierskiem drugi Zawisza z Brzegów, nazwany Czerwonym, nie od zbroi zapewne, a od rudych włosów; świadczy on w Piotrkowie 1399 r. na przywileju biskupa Mikołaja z Kurowa (Rz. M.). Zawisza pisząc się jeszcze z Grodziny, wraz z matką, wziął w zastaw 1398 r. Przestańsko (St. Pr. P. P. VIII). W 1408-1410 r. walczy w Bośni z królem Zygmuntem, 1410 r. prowadzi w pierwszym szyku chorągiew królewską pod Grünwaldem, 1411 r. wpłynął na zgodę Jagiełły z Zygmuntem, 1412 r. odznaczył się na turnieju w Budzie, 1414 r. poseł do Budy i na sobór do Konstancyi, gdzie broni Hussa. W 1415 r. zwycięża w Perpignan w turnieju wobec Papieża i królów, Jana z Aragonu, najsłynniejszego rycerza w owym czasie. W 1417 r. starosta kruszwicki, jest znów na soborze w Konstancyi, stąd wraca do kraju w samym końcu 1418 r. Wzięty do niewoli w Czechach po bitwie pod Kutnąhorą w Styczniu 1422 r., siedział w niej pół roku. W tymże czasie jest starostą spiskim. Z okazyi koronowania królowej Zofii Jagiełłowej, wydał 1424 r. w Krakowie wspaniałą ucztę dla zebranych monarchów, książąt i kardynała Branda. W 1419 r. nabył Wiewiórkę, a Simunowice zamienił na Zassow i Nagorzyn; 1423 r. kupił Borów od Klemensa z Zassowa. W latach 1425-1426 nabył Rożnów i Grodek z dziewięciu wsiami za 1,000 grzywien, od Piotra z Kurowa. W tymże czasie przeprowadził działy z bratem Farurejem. Zginął 1428 r. na Węgrzech, pod Golubiem nad Dunajem, w walce z Turkami, z winy króla Zygmunta, który dał znać o jego śmierci wielkiemu księciu Witoldowi, polecając mu wdowę i dzieci. Wdowa po nim Barbara, według historyków synowica biskupa krakowskiego, Wysza z Radolina, wraz z synami: Marcinem, Janem, Stanisławem i Zawiszą, nabyła 1428 r. Przedanicę i trzy wsi od Rożna, 1431 r. zawarła układ z bratanką męża Elżbietą, a 1437 r. ze szwagrem Farurejem (Dług.; Cod. Ep: XV; Cod. Ep. Vit.; Bibl. Zam. Dypl.; Helc. II 2054 i 5, 2087, 2718 i inne). Z synów jego: Stanisław zginął pod Warną 1444 r. Marcin, dziedzic Staregosioła, nabył 1443 r. sołtystwo w tej wsi za 800 grzywien i procesował się z biskupem Oleśnickim, o wzajemne grabieże. Wzięty do niewoli pod Warną, uchodził długo za zmarłego, aż wrócił w drugiej połowie 1446 r. Zmarł bezżenny 1450 r. Zawisza, współdziedzic Staregosioła 1448 r., zmarł bezdzietny 1452 r. Jan Zawiszyc, dziedzic całego majątku ojczystego, po zmarłych braciach, ożeniony 1447 z Małgorzatą Szafrańcówną, podkomorzanką krakowską, wyjednał prawo niemieckie dla Wiewiórki 1452 r. Był starostą kolskim, fundował kościół i parafię w Starymsiole 1454 r. i tegoż roku zginął pod Chojnicami. Syn jego Jan alias Zawisza, zmarł bezżenny przed 1499 r., pochowany w Krakowie u Św. Ducha, gdzie siostra jego fundowała altaryę. Jedyna córka Jana, a wnuczka słynnego Zawiszy, Barbara, ur. 1447 r., zmarła 1517 r., dziedziczka Rożnowa, Wiewiórki, Starego sioła i innych, poślubiła 1-o v. 1465 r. Stanisława z Tenczyna, podkomorzego chełmskiego, a 2-o v. Jana Amora hrabiego z Tarnowa, kasztelana krakowskiego (Bibl. Zam. Dypl.; AGZ. XIV; Helc. II. 2825, 3147, 3233, 3308, 3382, 3795 i 6, 3809; 3315, 3493 i inne). O Janie Farureju, średnim synie Mikołaja, stolniku krakowskim 1435 r., była mowa pod Farurejami. Z synów jego: Stefan Farurej, zdaje się potomstwa nie zostawił, od Piotra poszli Farurejowie, a Zawisza Garbowski, współdziedzic z braćmi Garbowa i dziedzic Winiar (Lib. Benef.), stał się protoplastą Garbowskich. Jan Garbowski i Andrzej Zawisza, dziedzice Garbowa 1508 r. Jakób Garbowski, współwłaściciel Winiar, a Stanisław - Przezwody 1578 r. Eustachy, dzierżawca Jurkowa, w powiecie wiślickim, 1579 r. (Paw.). Jan i Andrzej Garbowscy, synowie Stanisława i Barbary, 1590 r. (Wyr. Lub. 2 f. 483; 10 f. 608 i 33 f. 798). Andrzej, Jan i Stefan, synowie Andrzeja, odstąpili pewne sumy Dmitrowskiemu 1631 r. Stefan otrzymał konsens królewski 1692 r., na odstąpienie praw swoich do Strachocina, bratu swemu Mikołajowi (AGZ. X. 6162). Hieronim, syn Jakóba, żonaty z Anną Szczucką 1638 r., pozostawił synów: Przecława Aleksandra i Jakóba, z których ostatni zabity został przez ks. Koreckiego, o co w 1645 r. brat jego, w imieniu swojem i rodziców, wnosi na niego skargę (Zap. Lub. 33 f. 823; 36 f. 564 i 40 f. 900; Bracł. XI f. 54). Przecława Aleksandra, z Justyny Liniewskiej, syn Wojciech, pisał się z województwem sandomierskiem, na elekcyę Augusta II-go, a z Zuzanny Bidzińskiej pozostawił syna Jakóba, po którym z Eleonory Jasińskiej synowie: Józef i Grzegorz Krzysztof. Z nich Józef, wspólnie z żoną. Teklą z Duninów Łabęckich, wykupił 1772 r. Zubow i Tiutkow, w trembowelskiem, z rąk Pruszkowskiego (Kancl. 50, IV f. 33 i 36). Udowodnił on pochodzenie swoje szlacheckie 1782 r., w sądzie grodzkim trembowelskim, razem z bratem Grzegorzem Krzysztofem i synem tegoż Marcinem Florentym, urodzonym z Heleny Rudzkiej. Drugą linia Garbowskich Sulimczyków dziedziczyła na Garbowie, w powiecie orłowskim. Jakusz i Stanisław z Garbowa 1390 r., Zbrosław 1392 r., Piech 1392 r., Lutek 1393 r., Jan 1399 r. (Łęcz. I i II). Abraham 1402 r., Bartłomiej i Maciej; bracia, 1405 r., Stefan 1405 r. W 1576 r. właścicielami Garbowa byli: Wacław; Andrzej Podgajny, Walenty i Wacław Garbowscy, synowie Jana Marciszewicza, a Paweł, syn Jana, dziedziczył na Żeronicach, także w orłowskiem (Paw.). Aleksy, Franciszek, Jan, Mikołaj i Wawrzyniec, pisali się z województwem łęczyckiem, na elekcyę Augusta II-go. Z województwem tem pisał się również Józef Garbowski, na obiór Stanisława Augusta. Józef, z komornika granicznego, pisarz ziemski łęczycki 1783 r.; ożeniony z Teresą Krosnowską. Maciej, właściciel Garbowa w województwie łęczyckiem 1755 r., pozostawił syna Kazimierza, żonatego z Zofią Zaleską, którego synowie: Floryan i Bonawentura, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie 1839 r. (Akta b. Her.).
Pozdrawiam

Witam
Jest tylko krutka informacja z Bonieckiego
przytacza z nich Jana, elektora Władysława IV-go. Jaśko i Daniłko, dziedzice cząstek w Kuźminie 1530 r. (Źr. Dziej. XIX). Obresina Kuźmiński, 1590 r. zapisał się na sąd polubowny z Puzynami i innemi, w sprawie o podział części Fedczyńskiej w Kniehininie (Woł. I f. 21). Ludwik i Gabrjel, synowie Józefa, Sylwester i Jan, synowie Grzegorza, Karol, syn Jana, wszyscy wnukowie Adama, syna Jana; Józef z synami: Teodorem, Maciejem i Stanisławem, Stanisław i Wincenty, synowie Wojciecha, Kazimierz, Antoni i Aleksander, synowie Józefa, wnukowie Stanisława, prawnukowie Adama, syna Jana, wywiedli się ze szlachectwa w gubernji podolskiej 1849 roku, a Stanisław, Florjan i Nikodem, synowie Jana Teodora, wnukowie Stanisława, syna Adama, 1855 r.; Marcin, syn Józefa Wojciechowicza i Stanisław, syn Teodora Józefowicza 1871 roku (Spis.).
Pozdrawiam.