Rodzina: FARUREJ
Herb: SULIMA
Gniazdo: Z GARBOWA W POWIECIE SANDOMIERSKIM
Za Boniecki
Mikołaj z Garbowa i Grodziny, kasztelan konarski 1388 r., pozostawił z żony Doroty trzech synów: słynnego Zawiszę Czarnego, Jana Farureja i Piotra Kruczka, piszących się z Garbowa. Dorota, jako wdowa, zyskuje procesem część dóbr Lawszów i Zielenice w latach 1397-1400 i odstępuje cały swój majątek synom 1400 r. (St. Pr. P. P. VIII; Helc. II. 672 i inne). Zawiszy Czarnego i Piotra potomstwo wygasło » Garbowscy. Jan Farurej, stolnik krakowski w latach 1435-1453, pisał się z Garbowa i Ossownicy. W 1402 r. sprzedał Zielenice Tenczyńskiemu. W 1408 r. walczy w Bośni z Zygmuntem, 1410 r. wraca do kraju i odznacza się pod Koronowem, bijąc Krzyżaków, a 1412 r. na turnieju w Budzie. W 1426 r. dopełnił działu dóbr z bratem Zawiszą i wziął Garbów, Doły, Winiary i Nowąwieś, 1431 r. zawarł układ o spłatę dziedzictwa z bratanką Elżbietą, córką Piotra, a 1437 r. kwitował się wzajemnie z bratową Zawiszyną z wszelkich pretensyi. Podpisany na przywileju jedlińskim 1430 r. i na konfederacyi korczyńskiej 1488 r., przywiesił pieczęć z herbem Sulima. Synów jego zostało trzech: Piotr, Zawisza i Stefan Farurejowie. Wspomina ich Długosz jako dziedziców Garbowa pod Górami, a Zawiszę samego, jako dziedzica Winiar, zagrabionych Klaryskom (Lib. Benef.). Od Zawiszy poszli Garbowscy. Piotr Farurey asystuje 1465 r. jako stryj przy działaniach sądowych Barbarze Zawiszance Tenczyńskiej. Był dzierżawcą Ossownicy, żył jeszcze 1497 r., w aktach zwany Starym. Z córek jego: Elżbieta wyszła za Jana Uchacza, wójta z Brzostka 1481 roku; Katarzyna za Mikołaja Kopacza Bydłowskiego. Ta ostatnia z mężem procesowała 1497 roku ojca i brata, o przyrzeczony posag, a w następnym roku już wdowa, otrzymuje spłatę. Z synów: Paweł odznaczył się w bitwie z Tatarami pod Międzyborzem 1516 roku. Jan, dożywotni dzierżawca Ossownicy, dla przypodobania się królowi, świadczy przy wywodzie szlachectwa Erazma Ciołka 1502 r.; żył jeszcze 1527 r. (St. Pr. P. P. VIII, IX; Helc. II. Długosz). Jakób, syn Jana, zabezpieczył 1535 r. posag żonie Marcie. Nie żył już 1543 roku, pozostawiając nieletnie dzieci: Mikołaja, Jana Zacharyasza. Stanisława i Annę (M. 43 f. 8; 50 f. 212 i 65 f. 13). W 1581 r. Jakób był właścicielem Grabna i Łubna, w powiecie bieckim, Mikołaj - Łajsc, a Jan - Łączki, w powiecie pilznieńskim (Paw.). Mikołaja dzieci: Wojciech, Paweł, Mikołaj, Anna, Katarzyna i Zofia; wspominają o nich wyroki lubelskie z 1596 r. Zacharyasz, Jakób, Jan i Stanisław Farurejowie, synowie Jana z Garbowa, kwitują Męcińskich 1603 r. (Zap. Lub. 14 f. 365). Wojciech i Paweł przyznali sumę Ossolińskiemu 1604 r. Piotr i Marcin, synowie Wojciecha, wnieśli manifest w grodzie lubelskim 1644 r. (Wyr. Lub. 70 f. 366; Zap. Lub. 15 f. 119 i 39 f. 568). Mikołaj otrzymał w 1620 r. konsens królewski, na wykupienie wójtostwa w Ossownicy. W 1623 r. żonaty był z Anną Wielowiejską (M. 164 f. 6 i 199 f. 289). Inny prawdopodobnie Mikołaj, podstarości sanocki 1638 r. Mikołaj, zdaje się, syn poprzedniego Mikołaja, prebendarz u św. Jakóba w Krośnie, pleban strachociński 1673 r. (Gr. Sanoc.). Ten sam pewno, zwany dziekanem krośnieńskim 1658 r. (Zap. Lub. 45 f. 545). Jan, żonaty z Eleonorą Sieniawską, podkomorzanką sanocką, zmarły 1644 roku, miał syna Mikołaja, zmarłego w 22 roku życia 1638 r. Mikołaj brał udział w wyprawach przeciwko Moskwie i Turkom za Władysława IV-go. Obu nagrobki w Krośnie (Star. Mon.). Jerzy wspólnie z żoną, Elżbietą Ciężartowską v. Ciężaczowską, posiadacz wsi Glinnika w powiecie bieckim 1658 r. (Sig. 10 f. 15 i 13 f. 43; M. 201 f. 15). Jakób Władysław, podwojewodzy opoczyński, komornik ziemski pilznieński, podpisał z województwem sandomierskiem, obiór króla Michała. Zofia, żona Kaspra Wolskiego, sumę swą na Zubkach ustępuje Lipskiemu 1694 r. (Gr. Raws.). Jan Farurej zabezpieczył posag 1755 r. żonie, Maryannie Zamoyskiej, córce Macieja z Zamościa, w ziemi czerskiej (Perp. Czers. 30 f. 145 i 6).
Maciej, właściciel Garbowa w województwie łęczyckiem 1755 r., pozostawił syna Kazimierza, żonatego z Zofią Zaleską, którego synowie: Floryan i Bonawentura, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie 1839 r. (Akta b. Her.).