Nazwa
Pochodzenie nazwy Bojko nie jest do końca wyjaśnione. W literaturze spotyka się ją w roku 1811, potem w pracach Wincentego Pola, choć pierwszy znany zapis nazwy "Bojko" pochodzi z roku 1607. Niektórzy ukraińscy badacze (np. professor Serhii Shelukhyn) wiążą ją z nazwą plemienia celtyckiego Boii ( Bojów ). Na ogół panuje pogląd, że wywodzi się ona od partykuły boje (boj), używanej często w gwarze tej grupy, w znaczeniu "tak". Inna wersja wyprowadza ją od nazwy handlarzy wołami i solą. Słowa "bojko" miano dawniej używać na określenie upartego wołu. Stąd przezwisko "bojko" miało być stosowane jako synonim człowieka zacofanego i prymitywnego. W drugiej połowie XIX wieku pod wpływem literatury nazwa upowszechniła się, przechodząc proces ewolucji, od przezwiska do nazwy oficjalnej. Bojkowie nazywali siebie Hyrniakami lub Werhowyńcami[9].
Lokalizacja
Na zachodzie granica pomiędzy Łemkami a Bojkami przebiegała głównie wododziałem przez Okrąglik , Jasło , Małe Jasło , Rożki do Cisnej , następnie przez Hon , Osinę , Sasów , Wołosań , Jaworne , przełęcz Żebrak , Chryszczatą , Dział do Suliły .
Na północy wsiami bojkowskimi były: Kamionki, Sukowate , Żernica Wyżna , Berezka , Bereźnica Niżna , Łobozew , Równia , Hoszów , Ustrzyki Górne , Lutowiska , Czarna , Baligród , Cisna i Stebnik . Na północ od nich, po obu stronach drogi z Olszanicy do Ustrzyk Dolnych i Krościenka , znajdowały się wsie o mieszanych cechach bojkowsko-łemkowsko-doliniańskich.