Pawłów, wieś bardzo pięknie, położona wśród lasu szpilkowego. Na cmentarzu w grobowcu leży poeta Kornel Ujejski, za cmentarzem na rozdrożu (drogą na Niestanice i do Cholojowa) wznosi się obelisk w kształcie piramidy, wysokości 4 m. z wyrytą datą "Rok 1851" - na pamiątkę zniesienia pańszczyzny.
Roman Ujejski wzniósł w Pawłowie nowy dwór, nawiązujący do willi w stylu szwajcarskim, a dla ojca (Kornel Ujejski) zbudował osobny modrzewiowy dworek. Poeta mieszkał w nim do śmierci i spoczął na miejscowym cmentarzu (...).
W 1997 r., w setną rocznicę śmierci poety, na cmentarzu w Pawłowie odbyła się uroczystość zorganizowana przez polską Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Obecny był sufragn lwowski bp Marcjan Trofimiak, a także duchowni trzech wyznań, polski konsul ze Lwowa i liczni goście z Polski. Nad grobem wygłosił mowę biograf Ujejskiego, prof. Zbigniew Sudolski. Z tej okazji odnowiono mający formę kamiennego sarkofagu nagrobek poety ufundowany przez jego synów oraz znajdujący się obok nagrobek jego żony, Henryki z Komorowskich (1824-1879).
Inne pamiątki po Ujejskim to wzniesione staraniem poety murowane ogrodzenie cmentarza z zaprojektowaną przez niego arkadową bramą, na której był pierwotnie umieszczony napis: "Spoczną i wstaną", oraz ufundowany przez niego w 1851 r. pomnik zniesienia pańszczyzny w kształcie niewielkiej piramidy, który znajduje się na rozstraju dróg niedaleko cmentarza.
Dwór Ujejskich spłonął podczas I wojny światowej, nie zachowała się również dworska kaplica. Na terenie dawnego majątku znajduje się wybudowana po II wojnie światowej cukrownia. Do zespołu dworskiego należał zapewne stojący niedaleko cmentarza parterowy budynek z podcieniowym ryzalitem, zwieńczony krzywoliniowym frontonem. Być może jest to wcześniejsza siedziba właścicieli Pawłowa, wzniesiona na przeł. XVIII i XIX w. przez Komorowskich. Przed 1939 r. mieścił się tu dom ludowy, po wojnie - masarnia.
We wsi jest niewielki kościół z 1914 r. z wieżą krytą neobarokowym hełmem. Po II wojnie światowej zamieniono go w magazyn kołchozowy, a obecnie służy jako cerkiew greckokatolicka. Druga świątynie to drewniana cerkiew pw. śś. Piotra i Pawła z 1878 r., na planie krzyża, z trzema kopułami na ośmiobocznych bębnach.
