Młynarski Feliks

16.05.2008 09:56

[blok]Feliks Młynarski (1884-1972) polski ekonomista i finansista. Studia filozoficzne odbywał na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, brał przy tym udział w życiu politycznym, tworząc "Drużyny Strzeleckie", 1912 członek Komisji Stronnictw Skonfederowanych niepodległościowych - działał pod pseudonimem 'Jan Brzoza', 1917 wysłany do Ameryki dla propagandy legionów wśród emigracji. Po wojnie poświęcił się pracom nad stabilizacją waluty. 1920 był inicjatorem i kierownikiem Polskiego Urzędu Emigracyjnego. w latach 1923/24 jako dyr. dep. obrotu pieniężnego w Ministerstwie Skarbu brał czynny udział w reformie walutowej i w pracach nad założeniem Banku Polskiego, którego był wiceprezesem przez 5 lat; w tym charakterze przeprowadził pożyczkę stabilizacyjną, jeżdżąc do Londynu i Nowego Jorku. Od r. 1928 członek rady finansowej przy Ministerstwie Skarbu, 1929 powołany do komitetu finansowego Ligi Narodów, delegowany przez tenże do komitetu fiskalnego i do tzw. Delegacji, zajmującej się kwestią siły nabywczej złota. Po ustąpieniu z Banku Polskiego od roku 1930 wykłada bankowość w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Z dzieł naukowych: "Socjologia wobec teorii poznania", "The Problems of the Coming Peace", "Siła nabywcza pieniądza", "Reforma ustroju pieniężnego", "Kryzys i reforma walutowa", "Międzynarodowe znaczenie spadku złotego, "Złoto i banki biletowe", "Reforma waluty dewizowo-złotowej" i in., z których wiele wyszło w obcych językach.

[Encyklopedia Powszechna, t. X, Wydawnictwo "Gutenberga", Kraków ]

[blok][imglewa]http://www.genealogia.okiem.pl/foto2/albums/userpics/10330/thumb_M%B3ynarski.jpgW roku 1940, za zgodą polskich organizacji podziemnych i rządu londyńskiego, Feliks Młynarski objął funkcję prezydenta Banku Emisyjnego w Polsce. Pieniądze emitowane przez ten Bank powszechnie zwane były podczas okupacji "młynarkami".
W roku 1944/45 Feliks Młynarski i jego małżonka Maria z Eysymontów udzielali wszelkiej możliwej pomocy licznym warszawiakom, którzy po upadku Powstania znaleźli się w Krakowie. Jak pisze w swoich wspomnieniach z lat wojny Krystyna z Zajączkowskich Bartnicka, Młynarscy przyjęli wówczas pod swój dach blisko 100 osób. Również piszący te słowa być może zawdzięcza Feliksowi Młynarskiemu życie, gdyż to dzięki jego staraniom został "wyreklamowany" z obozu pracy w Braunschweigu, dokąd trafił w pierwszych dniach Powstania wywieziony z Warszawy wraz z matką, ciotką i staruszką babcią.
Po wojnie, a zwłaszcza w okresie stalinizmu, Feliks Młynarski, jako osoba źle widziana przez reżim komunityczny, był całkowicie pozbawiony możliwości czynnego udziału w życiu kraju, z niewątpliwą stratą dla Polski, dla której jeszcze przez lata mógłby pracować wykorzystując swoją wielką wiedzę i doświadczenie.

[Uzupełnił Henryk Szymon Wąsowski]