Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Krukowski Olgierd Henryk
19.11.2009 13:38
Olgierd Henryk Krukowski
Lekarz chorób zakaźnych, mikrobiolog, neurolog, neuropatolog, kręgarz. Urodził się 19 stycznia 1893 roku we wsi Karabczyjów na Podolu, powiat Tynieński, jego rodzicami byli Władysław Krukowski i Wanda z Czajkowskich. Studiował medycynę na uniwersytecie w Odessie w latach 1911 – 1916, w 1916 roku uzyskał tytuł lekarza, a w roku następnym dyplom i prawo praktyki. W latach 1916 -1918, jak sam podał do Encyklopedii Trzaski był asystentem kliniki chorób wewnętrznych w Odessie. Informacja ta wydaje się nieścisła, ponieważ gdzie indziej O. Krukowski kilkakrotnie informuje, że brał udział w wojnie światowej jako kapitan armii rosyjskiej, że w 1917 roku był na froncie w Rumunii. Jako inwalidę wojennego uznano go jako niezdolnego do służby wojskowej. Przez pewien czas pracował na Podolu jako lekarz ziemski. W 1922 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie w Instytucie Biologii Ogólnej Uniwersytetu Jana Kazimierza pracował nad zarazkami duru plamistegoRickettsia Prowazenki i był karmicielem zakażonych wszy oraz pracował w Szpitalu Państwowym jako sekundariusz oddziału zakaźnego. W tym okresie intensywnie pracował na terenie wymienionych zakładów oraz pracowni bakteriologicznej Zakładu Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Lwowskiego, badając etiologię, bakteriologię oraz immunologię chorób zakaźnych, zwłaszcza duru plamistego, płonicy i nagminnego zapalenia opon mózgowych, opracowywał z Ludwikiem Fleckiem szczepionkę przeciw durowi plamistemu.
W wyniku tych badań ogłosił w latach 1923 -1924 15 prac naukowych w „Medycynie Doświadczalnej i Społecznej”, „Nowinach Lekarskich”, „Pediatrii Polskiej”, „Polskiej Gazecie Lekarskiej”, „Paris Medical”, „Vracebnoe Delo”. Olgierd Krukowski znajdował czas i na praktykę prywatną. W 1923 roku zweryfikował w Poznaniu dyplom lekarski. W 1924 roku przeniósł się do Warszawy i po uzyskaniu w grudniu tegoż roku prawa praktyki w Polsce zajął się praktyką prywatną zwłaszcza w dziedzinie neurologii. W leczeniu stosował kręgarstwo, którym zaczął interesować we Lwowie. Jako lekarz cieszył się wielkim powodzeniem. Propagował kręgarstwo drogą odczytów, pogadanek i publikacji. Wydał własnym nakładem „Kręgarstwo jako nowa metoda leczenia” (Wilno 1926r.), pracę ilustrowaną, przedstawiającą w sposób naukowy anatomię, technikę badania i leczenia w kręgarstwie. W latach 1927 – 1930 wydał 6 broszurek popularyzujących kręgarstwo. Podczas drugiej wojny światowej był wieziony na Pawiaku. Żoną jego była Zofia z Ładów, małżeństwo było bezdzietne. Olgierd Krukowski zmarł 22 listopada 1945 roku w Warszawie.
krukowski
na podstawie: Polski Słownik Biograficzny PAN, 1970r., tom 15
Lekarz chorób zakaźnych, mikrobiolog, neurolog, neuropatolog, kręgarz. Urodził się 19 stycznia 1893 roku we wsi Karabczyjów na Podolu, powiat Tynieński, jego rodzicami byli Władysław Krukowski i Wanda z Czajkowskich. Studiował medycynę na uniwersytecie w Odessie w latach 1911 – 1916, w 1916 roku uzyskał tytuł lekarza, a w roku następnym dyplom i prawo praktyki. W latach 1916 -1918, jak sam podał do Encyklopedii Trzaski był asystentem kliniki chorób wewnętrznych w Odessie. Informacja ta wydaje się nieścisła, ponieważ gdzie indziej O. Krukowski kilkakrotnie informuje, że brał udział w wojnie światowej jako kapitan armii rosyjskiej, że w 1917 roku był na froncie w Rumunii. Jako inwalidę wojennego uznano go jako niezdolnego do służby wojskowej. Przez pewien czas pracował na Podolu jako lekarz ziemski. W 1922 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie w Instytucie Biologii Ogólnej Uniwersytetu Jana Kazimierza pracował nad zarazkami duru plamistegoRickettsia Prowazenki i był karmicielem zakażonych wszy oraz pracował w Szpitalu Państwowym jako sekundariusz oddziału zakaźnego. W tym okresie intensywnie pracował na terenie wymienionych zakładów oraz pracowni bakteriologicznej Zakładu Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Lwowskiego, badając etiologię, bakteriologię oraz immunologię chorób zakaźnych, zwłaszcza duru plamistego, płonicy i nagminnego zapalenia opon mózgowych, opracowywał z Ludwikiem Fleckiem szczepionkę przeciw durowi plamistemu.
W wyniku tych badań ogłosił w latach 1923 -1924 15 prac naukowych w „Medycynie Doświadczalnej i Społecznej”, „Nowinach Lekarskich”, „Pediatrii Polskiej”, „Polskiej Gazecie Lekarskiej”, „Paris Medical”, „Vracebnoe Delo”. Olgierd Krukowski znajdował czas i na praktykę prywatną. W 1923 roku zweryfikował w Poznaniu dyplom lekarski. W 1924 roku przeniósł się do Warszawy i po uzyskaniu w grudniu tegoż roku prawa praktyki w Polsce zajął się praktyką prywatną zwłaszcza w dziedzinie neurologii. W leczeniu stosował kręgarstwo, którym zaczął interesować we Lwowie. Jako lekarz cieszył się wielkim powodzeniem. Propagował kręgarstwo drogą odczytów, pogadanek i publikacji. Wydał własnym nakładem „Kręgarstwo jako nowa metoda leczenia” (Wilno 1926r.), pracę ilustrowaną, przedstawiającą w sposób naukowy anatomię, technikę badania i leczenia w kręgarstwie. W latach 1927 – 1930 wydał 6 broszurek popularyzujących kręgarstwo. Podczas drugiej wojny światowej był wieziony na Pawiaku. Żoną jego była Zofia z Ładów, małżeństwo było bezdzietne. Olgierd Krukowski zmarł 22 listopada 1945 roku w Warszawie.
krukowski
na podstawie: Polski Słownik Biograficzny PAN, 1970r., tom 15