Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Wołczkiewicze
20.11.2009 23:15
Wołczkiewicze,
wś i folw. nad rz. Ptycz, pow. miński, w 1 okr. pol., gm. Samochwałowicze, o 9 w. od st. Fanipol dr. żel. moskiewsko-brzeskiej, o 16 w. od Mińska. Kościół filialny par. Kalwaryi (o 16 w-), fundowany w r. 1806 p. wez. Narodzenia N. M. P. przez Marcyannę Iwanowską, z grobami Iwanowskich, odnowiony z gruntu około r. 1884. Do filii W, należy około 2000 wiernych. Kościółek dzieł sztuki nie posiada, zbudowany z drzewa wśród dawnego cmentarzyska, na malowniczym podgórzu, ocieniony drzewami brzozowemi. W. w końcu zeszłego i na początku b. stulecia należały do Iwanowskich. Przez wiano Ludwiki Iwanowskiej przeszły do Osztorpów; z kolei przez wiano Ludwiki Osztorpowny, córki Leona, dostały sie Ottonowi Horwatowi, i weszły w skład klucza przyłuskiego (ob. Przyluki). W r. 1872 hr. Emeryk Czapski kupił wraz z Przyłukami od 0. Horwata. Klucz przyłuski, w którym są W., wydzielony został obecnie przez hr. Emeryka Czapskiego synowi Jerzemu, ożenionemu z hr. Maryą Thun. Grunta i łąki wyborne, pozyeya usiana
wzgórzami, pomiędzy którymi płynie rzeka; folwark pobudowany na dość wysokiej górze. W okolicy są pięknie zachowane i zagospodarowane lasy.
A.. Jel. Żródło: Słownik GKP
-
wś i folw. nad rz. Ptycz, pow. miński, w 1 okr. pol., gm. Samochwałowicze, o 9 w. od st. Fanipol dr. żel. moskiewsko-brzeskiej, o 16 w. od Mińska. Kościół filialny par. Kalwaryi (o 16 w-), fundowany w r. 1806 p. wez. Narodzenia N. M. P. przez Marcyannę Iwanowską, z grobami Iwanowskich, odnowiony z gruntu około r. 1884. Do filii W, należy około 2000 wiernych. Kościółek dzieł sztuki nie posiada, zbudowany z drzewa wśród dawnego cmentarzyska, na malowniczym podgórzu, ocieniony drzewami brzozowemi. W. w końcu zeszłego i na początku b. stulecia należały do Iwanowskich. Przez wiano Ludwiki Iwanowskiej przeszły do Osztorpów; z kolei przez wiano Ludwiki Osztorpowny, córki Leona, dostały sie Ottonowi Horwatowi, i weszły w skład klucza przyłuskiego (ob. Przyluki). W r. 1872 hr. Emeryk Czapski kupił wraz z Przyłukami od 0. Horwata. Klucz przyłuski, w którym są W., wydzielony został obecnie przez hr. Emeryka Czapskiego synowi Jerzemu, ożenionemu z hr. Maryą Thun. Grunta i łąki wyborne, pozyeya usiana
wzgórzami, pomiędzy którymi płynie rzeka; folwark pobudowany na dość wysokiej górze. W okolicy są pięknie zachowane i zagospodarowane lasy.
A.. Jel. Żródło: Słownik GKP
-
Odpowiedzi (1)
3.03.2016 10:33
W 1784 r. istnieje tu katolicka świątynia, położona na lewym brzegu rzeki Pticz, obsługiwana jako kaplica parafii Mińsk.
W 1805 r. nastąpiło zburzenie starego kościoła po lewej stronie rzeki Pticz, i budowa nowej świątyni z dedykacją p.w. NMP . W 1806 r. trwa jeszcze budowa świątyni, wznoszonej staraniem Marcelego Iwanowskiego, przydzielono jej uposażenie: 6 włókami ziemi i 180 rublami dla filialisty.
W 1810 r. (29.06) odbyło się poświęcenie kościoła przez ks. St. Rudnickiego (rektor seminarium). Nie wiadomo jakie były te pierwsze lata, zwłaszcza że w 1812 r. przyszło płacić kontrybucje na wojsko i patrzeć na zniszczenia (moralne i ekonomiczne) w czasie wojny napoleońskiej.
Pocz. XIX w. to filialna kaplica parafii katedralnej w Mińsku
• 1834-1843 - proboszcz ks. Wojciech BANDZO (w, f)
W 1839 r. (30.01) decyzja Kolegium kościół zostaje ustanowiony filialnym, z kaplica w Starodysz-czu. Podobnie było w kolejnych latach bo opis z 1843 r. wspomniał kaplicę filialną parafii Mińsk, w dekanacie Mińsk - miejski , ten obszar parafii liczył 1.551 kat.
• 1846-1852 – proboszcz ks. Aleksander DOBROSIELSKI
Opis kościoła wspominał: „Jest to drewniana budowla na podmurowaniu. Jej długość wynosi siedem sążni, szerokość cztery. (…) Kościół, cały wewnątrz wybielony, mieści trzy ołtarze malowane na optykę. W wielkim znajduje się obraz Bogurodzicy z Dzieciątkiem Jezus na ręku, w bocznych Ukrzyżowanego Chrystusa i drugi również Chrystusa, powierzającego klucze św. Piotrowi. (…) Zakrystia w srebro i inne sprzęty kościelne zaopatrzona jest według potrzeby miejsca.”
• 1852 (I-IX) – proboszcz ks. Stanisław MALINOWSKI
Tylko kilkumiesięczny czas pełnienia urzędu proboszcza.
• 1852-1854 – proboszcz ks. Bartłomiej WINCZ
Kościół Wołczkiewicze w dekanacie mińskim
• 1854-1856 – proboszcz ks. Marcin LISOWSKI
Świątynia przy drodze z Mińska do Kiejdanowa, odległa 16 wiorst od Mińska
• 1856 (VIII-X) – proboszcz ks. Władysław EJZENBLATER
Tylko kilkumiesięczny czas pełnienia urzędu proboszcza.
• 1856-1860 – proboszcz ks. Julian IWASZKIEWICZ
Filia kościoła katedralnego w Mińsku
• 1860-1869 – proboszcz ks. Marcin WASZKIEWICZ
Parafia filialna liczy ok. 2.500 kat.
• 1869-1870 – proboszcz ks. Konrad SIDOROWICZ
Od 1869 r. parafia jest pod zarządem biskupa wileńskiego
• 1870-1880 – proboszcz ks. Augustyn WALENTYNOWICZ
W 1872 r. to filialny kościół w parafii Mińsk „Maryński”, dekanat miński diecezja wileńska. Podob-nie katalog z 1877 r. wspomina filialna kościół, parafia liczy 2.837 kat., mieszka tu kapłan
W 1880 r. przeprowadzono kolejny remont kościoła.
• 1882-1904 – w archidiecezji mohylewskiej (bez kapłana)
Świątynia jest w złym stanie, skoro już 1884 r. przeprowadzano kolejne odnowienie świątyni . Opis w gubernialnym kalendarzu podawał brak kapłana w tym miejscu, np.: w 1884 r. jako „vacat”.
W 1902 r. nastąpiło przygotowanie projektu nowego kościoła, zatwierdzenie budowy przez władze carskie, i początek prac budowlanych, które potrwają dwa lata.
• 1904-1905 – proboszcz ks. Zygmunt ŁOZIŃSKI (f)
W 1904 r. (09.11) ma miejsce poświęcenie murowanego kościoła, p.w. Serca Jezusa i NMP. Przez kilka lat była to świątynia filialna, w 1906 r. (03.03) nastąpiło utworzenie samodzielnej parafii.
• 1906-1917x – proboszcz ks. Józef ZELBA
W 1907 r. to filialny kościół parafii Mińsk, liczy 2.300 kat., kaplica Gorodziszcze ; do czasów wojny liczebność bez zmian, np.: w 1912 r. parafia liczy 2.300 kat.
W 1916 r. to parafia Wołczkiewicze w dekanacie mińskim, liczy 2.720 kat.; kaplice: Przyłuki, Horodyszcze
• x1917-1919 – proboszcz ks. Józef ZELBA
W końcu 1917 r. nastąpiło odrodzenie diecezji mińskiej, później trudne lata bolszewizmu. Teren tutejszy wydaje się być spokojny, bo w 1919 r. (m-ce: II-VII) w parafii ukrywa się jako „dziadźka Symon” bp. Zygmunt Łoziński.
• 1922 – proboszcz - vacat
Czas represji bolszewickich wobec środowisk polskich i katolickich
• 1923-1929 – w diecezji mińskiej
Ok. 1930 – na terenie parafii znajdowały się kaplice w miejscowościach: Garadziszcze, Pryłuki, Sien-nica, Skarynki.
• Ok. 1929-1933 – proboszcz ks. ks. Adam PUCZKAR- CHMIELEWSKI
Ksiądz dojeżdżał z posługa duszpasterska)
• 1939-1991 – w diecezji mińskiej
Ok. 1944 r. nastąpiło zniszczenie części budowli w czasie działań wojennych. Po 1950 r. decyzja władz komunistycznych świątynia zostaje zniszczona (przez wysadzenie).
• 1991-2009 – w archidiecezji mińsko-mohylewskiej
W 2000r. jest tu jeszcze cmentarz katolicki, i ślady po fundamentach świątyni.
W 1805 r. nastąpiło zburzenie starego kościoła po lewej stronie rzeki Pticz, i budowa nowej świątyni z dedykacją p.w. NMP . W 1806 r. trwa jeszcze budowa świątyni, wznoszonej staraniem Marcelego Iwanowskiego, przydzielono jej uposażenie: 6 włókami ziemi i 180 rublami dla filialisty.
W 1810 r. (29.06) odbyło się poświęcenie kościoła przez ks. St. Rudnickiego (rektor seminarium). Nie wiadomo jakie były te pierwsze lata, zwłaszcza że w 1812 r. przyszło płacić kontrybucje na wojsko i patrzeć na zniszczenia (moralne i ekonomiczne) w czasie wojny napoleońskiej.
Pocz. XIX w. to filialna kaplica parafii katedralnej w Mińsku
• 1834-1843 - proboszcz ks. Wojciech BANDZO (w, f)
W 1839 r. (30.01) decyzja Kolegium kościół zostaje ustanowiony filialnym, z kaplica w Starodysz-czu. Podobnie było w kolejnych latach bo opis z 1843 r. wspomniał kaplicę filialną parafii Mińsk, w dekanacie Mińsk - miejski , ten obszar parafii liczył 1.551 kat.
• 1846-1852 – proboszcz ks. Aleksander DOBROSIELSKI
Opis kościoła wspominał: „Jest to drewniana budowla na podmurowaniu. Jej długość wynosi siedem sążni, szerokość cztery. (…) Kościół, cały wewnątrz wybielony, mieści trzy ołtarze malowane na optykę. W wielkim znajduje się obraz Bogurodzicy z Dzieciątkiem Jezus na ręku, w bocznych Ukrzyżowanego Chrystusa i drugi również Chrystusa, powierzającego klucze św. Piotrowi. (…) Zakrystia w srebro i inne sprzęty kościelne zaopatrzona jest według potrzeby miejsca.”
• 1852 (I-IX) – proboszcz ks. Stanisław MALINOWSKI
Tylko kilkumiesięczny czas pełnienia urzędu proboszcza.
• 1852-1854 – proboszcz ks. Bartłomiej WINCZ
Kościół Wołczkiewicze w dekanacie mińskim
• 1854-1856 – proboszcz ks. Marcin LISOWSKI
Świątynia przy drodze z Mińska do Kiejdanowa, odległa 16 wiorst od Mińska
• 1856 (VIII-X) – proboszcz ks. Władysław EJZENBLATER
Tylko kilkumiesięczny czas pełnienia urzędu proboszcza.
• 1856-1860 – proboszcz ks. Julian IWASZKIEWICZ
Filia kościoła katedralnego w Mińsku
• 1860-1869 – proboszcz ks. Marcin WASZKIEWICZ
Parafia filialna liczy ok. 2.500 kat.
• 1869-1870 – proboszcz ks. Konrad SIDOROWICZ
Od 1869 r. parafia jest pod zarządem biskupa wileńskiego
• 1870-1880 – proboszcz ks. Augustyn WALENTYNOWICZ
W 1872 r. to filialny kościół w parafii Mińsk „Maryński”, dekanat miński diecezja wileńska. Podob-nie katalog z 1877 r. wspomina filialna kościół, parafia liczy 2.837 kat., mieszka tu kapłan
W 1880 r. przeprowadzono kolejny remont kościoła.
• 1882-1904 – w archidiecezji mohylewskiej (bez kapłana)
Świątynia jest w złym stanie, skoro już 1884 r. przeprowadzano kolejne odnowienie świątyni . Opis w gubernialnym kalendarzu podawał brak kapłana w tym miejscu, np.: w 1884 r. jako „vacat”.
W 1902 r. nastąpiło przygotowanie projektu nowego kościoła, zatwierdzenie budowy przez władze carskie, i początek prac budowlanych, które potrwają dwa lata.
• 1904-1905 – proboszcz ks. Zygmunt ŁOZIŃSKI (f)
W 1904 r. (09.11) ma miejsce poświęcenie murowanego kościoła, p.w. Serca Jezusa i NMP. Przez kilka lat była to świątynia filialna, w 1906 r. (03.03) nastąpiło utworzenie samodzielnej parafii.
• 1906-1917x – proboszcz ks. Józef ZELBA
W 1907 r. to filialny kościół parafii Mińsk, liczy 2.300 kat., kaplica Gorodziszcze ; do czasów wojny liczebność bez zmian, np.: w 1912 r. parafia liczy 2.300 kat.
W 1916 r. to parafia Wołczkiewicze w dekanacie mińskim, liczy 2.720 kat.; kaplice: Przyłuki, Horodyszcze
• x1917-1919 – proboszcz ks. Józef ZELBA
W końcu 1917 r. nastąpiło odrodzenie diecezji mińskiej, później trudne lata bolszewizmu. Teren tutejszy wydaje się być spokojny, bo w 1919 r. (m-ce: II-VII) w parafii ukrywa się jako „dziadźka Symon” bp. Zygmunt Łoziński.
• 1922 – proboszcz - vacat
Czas represji bolszewickich wobec środowisk polskich i katolickich
• 1923-1929 – w diecezji mińskiej
Ok. 1930 – na terenie parafii znajdowały się kaplice w miejscowościach: Garadziszcze, Pryłuki, Sien-nica, Skarynki.
• Ok. 1929-1933 – proboszcz ks. ks. Adam PUCZKAR- CHMIELEWSKI
Ksiądz dojeżdżał z posługa duszpasterska)
• 1939-1991 – w diecezji mińskiej
Ok. 1944 r. nastąpiło zniszczenie części budowli w czasie działań wojennych. Po 1950 r. decyzja władz komunistycznych świątynia zostaje zniszczona (przez wysadzenie).
• 1991-2009 – w archidiecezji mińsko-mohylewskiej
W 2000r. jest tu jeszcze cmentarz katolicki, i ślady po fundamentach świątyni.