Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Chodkiewicz Jan s. Hieronima
19.05.2008 09:53
[blok]Jan Chodkiewicz syn Hieronima, hrabia na Szkłowie i Myszy, gdy był jeszcze wielkim stolnikiem litewskim, ustanowiony został przez Zygmunta Augusta horodlniczym (praefectm) sześciu zamków inflancki* h, które oddane, zostały przez Inflantczyków Litwinom jako zadatek wierności, gdy Litwini objęli na siebie obronę Inflant. Brał udział w sławnem zwycięstwie na polach Iwańskich w r. 1564. W tymże roku już będąc starostą żmudzkim jeneralnym, przez swoje prywatne posty wpływał na magnatów moskiewskich, aby zapośredniczyli pokój pomiędzy panującymi i ich państwami. Zostawszy następnie marszałkiem w, ks. litew. i naczelnym gubernatorem Inflant, przeprowadził inkorporację Inflant do Litwy, jak opiewa konstytucya sejmu grodzieńskiego z r. 1667 art. 37.
W roku następnym, gdy sławna wyprawa Augusta pod Kadoszowice spełzła, został wodzem rot \cohor-tibus) magnatów litewskich i wojska zaciężnego, z któ-rem wysłany został pod Ułę. któregoto zamku przez sześć tygodni dzielnie acz bezskutecznie dobywał, z powodu znacznych posiłków, jakiemi ten zamek przez Moskwę opatrzony został. Został następnie kasztelanem wileńskim. Jako zarządca {gubernator) Inflant i dowódzca wojsk, bronił takowych dzielnie a długo, wskutek czego słusznie od Gwagnina imperator erercituum zwany jest. Podczas elekcyi Henryka ogłosił jako marszałek litewski obranego króla. Po jego ustąpieniu, podczas bezkrólewia, za sprawą Zborowskiego kasztelana krakowskiego (jak podaje, Solikowski arcybiskup lwowski), przeszełdszy na stronę Stefana, wiele się przykładał na sejmie inśeibowskim, aby Stefana na wielkiego księcia litewskiego wybrano, a gdy tego dokonał, sam w roku 1576') od Stanów litewskich pomiędzy innymi posłem do Stefana wysłany został. W Warszawie wysłuchawszy dysputy Franciszka Toletańskiego (podówczas teologa, członka Tow. Jezusowego, następnie kardynała rzymskiego), która to dysputa (talkiem ogłoszona została, porzucił herezyę kalwińską, był też powodem dla wielu, iż na łono kościoła rzym.kiego powrócili, bądź wykazując sam ich błędy, bądź powierzając wychowanie swoich i swego brata dzieci ojcom Towarzystwa Jezusowego. Był obecny wraz z innymi senatorami, gdy w roku 1579 za ich zgodą wydał był król Stefan Towarzystwu Jezusowemu przywilej aa założenie Akademii wileńskiej. Staremi pamiętnikami niemieckiemi, znalezionemi na zamku rumbarskim w Inflanciech, wielce Stryjkowskiemu do skreślenia historyi litewskiej dopomógł. Ze Zborowskiej, córki kasztelana krakowskiego, miał synów Hieronima, Aleksandra i Jana Karola. Umarł w r. 1579 dnia 4 sierpnia. Dla jego zasług nadano na sejmie walnym z roku 1581 dobra Swisłocz synom jego Aleksandrowi i Karolowi.
W roku następnym, gdy sławna wyprawa Augusta pod Kadoszowice spełzła, został wodzem rot \cohor-tibus) magnatów litewskich i wojska zaciężnego, z któ-rem wysłany został pod Ułę. któregoto zamku przez sześć tygodni dzielnie acz bezskutecznie dobywał, z powodu znacznych posiłków, jakiemi ten zamek przez Moskwę opatrzony został. Został następnie kasztelanem wileńskim. Jako zarządca {gubernator) Inflant i dowódzca wojsk, bronił takowych dzielnie a długo, wskutek czego słusznie od Gwagnina imperator erercituum zwany jest. Podczas elekcyi Henryka ogłosił jako marszałek litewski obranego króla. Po jego ustąpieniu, podczas bezkrólewia, za sprawą Zborowskiego kasztelana krakowskiego (jak podaje, Solikowski arcybiskup lwowski), przeszełdszy na stronę Stefana, wiele się przykładał na sejmie inśeibowskim, aby Stefana na wielkiego księcia litewskiego wybrano, a gdy tego dokonał, sam w roku 1576') od Stanów litewskich pomiędzy innymi posłem do Stefana wysłany został. W Warszawie wysłuchawszy dysputy Franciszka Toletańskiego (podówczas teologa, członka Tow. Jezusowego, następnie kardynała rzymskiego), która to dysputa (talkiem ogłoszona została, porzucił herezyę kalwińską, był też powodem dla wielu, iż na łono kościoła rzym.kiego powrócili, bądź wykazując sam ich błędy, bądź powierzając wychowanie swoich i swego brata dzieci ojcom Towarzystwa Jezusowego. Był obecny wraz z innymi senatorami, gdy w roku 1579 za ich zgodą wydał był król Stefan Towarzystwu Jezusowemu przywilej aa założenie Akademii wileńskiej. Staremi pamiętnikami niemieckiemi, znalezionemi na zamku rumbarskim w Inflanciech, wielce Stryjkowskiemu do skreślenia historyi litewskiej dopomógł. Ze Zborowskiej, córki kasztelana krakowskiego, miał synów Hieronima, Aleksandra i Jana Karola. Umarł w r. 1579 dnia 4 sierpnia. Dla jego zasług nadano na sejmie walnym z roku 1581 dobra Swisłocz synom jego Aleksandrowi i Karolowi.