Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Grodno - Umocnienia grodzieńskie: Fort 7.
27.11.2009 21:49
Grodno - Umocnienia grodzieńskie: Fort 7.
Pierwsza na naszej drodze do fortu jest prochownia położona w szczerym polu - to jedyny taki przypadek w naszej wędrówce po umocnieniach Twierdzy Grodzieńskiej. Z dala wygląda jak kurhan z kilkoma drzewami, ale szary beton i kominy wentylacyjne prędko go demaskują. Dojeżdżamy jak najbliżej, na odległość 100 m i pieszo ruszamy w pole.
Wysokość prochowni wynosi do 10 m. Jest przykryta kapeluszem z gruntu o długości około 90 m. Dookoła rów. Wejście i podjazd zawalone wybuchem. Rozłamy betonu obnażają kruszywo kamienne, nie jest widoczna armatura. Prochownia, jak wiemy, była zniszczona przez wojsko rosyjskie wycofujące się się z przedpola Grodna.
Po obejrzeniu prochowni wyjeżdżamy na drogę Odelsk–Grodno, popularnie nazywaną „betonką” z uwagi na jej betonowe podłoże. Droga, jak mówiono, została przygotowana przez Sowietów w celach wojskowych w latach siedemdziesiątych XX wieku. Po dojechaniu do lasu, po lewej stronie drogi natrafiamy na znaki informacyjne „Mała Olszanka - Wielka Olszanka” i skręcamy w lewo. Po kilometrze pojawi się przed nami wieś o nazwie Mała Olszanka. Jedziemy prosto na skraj wioski. Nasza droga dobiega do niewielkiej sadzawki, przed którą skręcamy w prawo. Droga polna zaprowadzi nas do lasku, który zaczyna się najpierw z lewej strony. Zagłębiwszy się w lasek zatrzymujemy się i po lewej stronie, w gęstwinie krzewów i sosen, odnajdziemy fort. Jego prawe skrzydło leży ok. 50 m od naszej drogi.
Gdyby dawano medale za likwidowanie fortów, na pewno główną nagrodę zdobyłby nieznany saper, który założył ładunki i odpalił je w Forcie VII. Wszystkie elementy umocowania zostały precyzyjnie zniszczone. Możemy tylko powiedzieć, że fort, okrążony dzisiaj lasem, stał na terenie w miarę płaskim, zwrócony w kierunku południowo-zachodnim. Po stronie frontowej miał długość ponad 230 m, był zagłębiony na 9 m.
Za - http://kresy24.pl/showArticles/article_id/68/
Pierwsza na naszej drodze do fortu jest prochownia położona w szczerym polu - to jedyny taki przypadek w naszej wędrówce po umocnieniach Twierdzy Grodzieńskiej. Z dala wygląda jak kurhan z kilkoma drzewami, ale szary beton i kominy wentylacyjne prędko go demaskują. Dojeżdżamy jak najbliżej, na odległość 100 m i pieszo ruszamy w pole.
Wysokość prochowni wynosi do 10 m. Jest przykryta kapeluszem z gruntu o długości około 90 m. Dookoła rów. Wejście i podjazd zawalone wybuchem. Rozłamy betonu obnażają kruszywo kamienne, nie jest widoczna armatura. Prochownia, jak wiemy, była zniszczona przez wojsko rosyjskie wycofujące się się z przedpola Grodna.
Po obejrzeniu prochowni wyjeżdżamy na drogę Odelsk–Grodno, popularnie nazywaną „betonką” z uwagi na jej betonowe podłoże. Droga, jak mówiono, została przygotowana przez Sowietów w celach wojskowych w latach siedemdziesiątych XX wieku. Po dojechaniu do lasu, po lewej stronie drogi natrafiamy na znaki informacyjne „Mała Olszanka - Wielka Olszanka” i skręcamy w lewo. Po kilometrze pojawi się przed nami wieś o nazwie Mała Olszanka. Jedziemy prosto na skraj wioski. Nasza droga dobiega do niewielkiej sadzawki, przed którą skręcamy w prawo. Droga polna zaprowadzi nas do lasku, który zaczyna się najpierw z lewej strony. Zagłębiwszy się w lasek zatrzymujemy się i po lewej stronie, w gęstwinie krzewów i sosen, odnajdziemy fort. Jego prawe skrzydło leży ok. 50 m od naszej drogi.
Gdyby dawano medale za likwidowanie fortów, na pewno główną nagrodę zdobyłby nieznany saper, który założył ładunki i odpalił je w Forcie VII. Wszystkie elementy umocowania zostały precyzyjnie zniszczone. Możemy tylko powiedzieć, że fort, okrążony dzisiaj lasem, stał na terenie w miarę płaskim, zwrócony w kierunku południowo-zachodnim. Po stronie frontowej miał długość ponad 230 m, był zagłębiony na 9 m.
Za - http://kresy24.pl/showArticles/article_id/68/