Łabonary - Labanoras – w okręgu wileńskim, w rejonie święciańskim. Siedziba gminy Łabonary i dyrekcji Łabonarskiego Parku Regionalnego.Miejscowość położona przy drodze Malaty-Ignalino znana była już 1373. stanowila wlasnośc biskupów wileńskich. Parafjalny kościół drewniany pod wezw. Narodzenia N. M. P. W 1965 roku w pobliżu cmentarza w Łabonarach odnaleziono skarb - około 470 monet wybitych przez Karola IV (1316-1378) i Wacława1361-1419), jak również wczesne monety Witolda (1350-1430) i Kazimierza IV Jagiellończyka 427/92). Uważa się, że skarb został zakopany 1470. Pierwszy kościół był tu w roku 1522, folwark w 1539 roku, dwór w 1568 roku, szkoła parafialna w 1781 roku Łabonary miały w 1866 r.-mieszkańców, 443 w 1923, 264 w 1959 i 186 w 1979 roku. Podczas II wojny światowej, w lecie 1941 roku, Einsatzgruppen i ich litewscy kolaboranci zamordowali miejscową ludność żydowską w masowych egzekucjach. Drewniany kościół został zbudowany w 1820 roku, ale spłonął w grudniu 2009. Uważa się, że kościół został okradziony z jego ponad 30 cennych obrazów (15 z nich stanowiły zabytek chroniony przez państwo), a następnie spalony by zatuszować zbrodnię. Podczas usuwania zniszczeń pod ołtarzem znaleziono - 1017 monet (niemiecki fenigów , rosyjski kopiejek , litewskie centas). KOścioł zrekonstruowano w r. 2014 za sprawą parafian
Łabonary, o 35 w. od Święcian, w pobliżu rozległych lasów rządowych. Kościół dawnej fundacji. puszczy łabonarskiej stoczył 21 maja 1863 r. naczelnik wojenny pow. wileńskiego, Albert Miński wraz z Kacprem Małeckim, naczelnikiem pow. wiłkomierskiego, pomyślną dla oręża powstańczego krwawą walkę z oddziałem gwardji rosyjskiej. Żródło: E.Maliszewski Przewodnik po Gubernii Wileńskiej
