Murawica al. Morawica, Murowica, mko nad rz. Ikwą, dopływem Styru, pow. dubieński, par. i st. poczt. Młynów. Leży przy trakcie poczt, z Dubna do Łucka, w pobliża Młynowa. W 1870 r. było 94 dm., 234 mk., w tern 75 proc. żydów; synagoga i dom modlitwy. Leży śród równiny, pokrytej bogatym czarnoziemem. Pod miasteczkiem, na lewo od drogi, wznosi się o kilka stóp nad poziom okolicznej równiny płasko wzgórze, stanowiące wyborne pastwisko dla bydła. Pastwisko to miało z dawna nosie nazwę Wołyń, która stąd przeszła na całą okolicę i prowincją. Osada starożytna, wspomniana pod r. 1145 (w latopisie Ławrentiewskim i Ipatiewskim), w którym ks. Rościsław Jurjewicz z bratem Andrzejem, w pochodzie na Łuck, stanął pod M., zmuszony był jednak odstąpić pod Dubno (ob. Połn. Sob. rus. letop. t. I: 140, U: 46). Około 1580 r. istniejący tu gród przeszedł wraz z dobrami do Grzegorza Chodkiewicza, kaszt, trockiego, w posagu za Katarzyną Wiśniowiecką, dziedziczką M. Stanisław August przywilejem z 21 września 1790 r. potwierdził dawne jarmarki i dozwolił dziedzicowi M., szambelanowi Michałowi. hr. Krasickiemu, zaprowadzić cztery nowe jarmarki. W 1890 Chodkiewiczów [SGKP]