Zadwieja - majątek należący do rodziny Mierzejewskich(od XVIIIw.). Z Zadwieji pochodził Maciej Mierzejewski,uczestnik kampanii napoleońskiej w randze kapitana szwoleżerów. Jego portret konny przechowywano we dworze do wybuchu II wojny światowej. Mundur, czaprak i Ordery: Virtuti Militari i Legii Honorowej oddane zostały w 1890r. do Muzeum Lubomirskich we Lwowie. W 1891r. majątek odziedziczyła Maria Mierzejewska( po śmierci swojego stryja Leona Mierzejewskiego, syna Macieja),która poślubiła Ignacego Czeczotta. Zadwieja była własnością rodziny Czeczottów, aż do 1939r.
Zachowany do okresu międzywojennego drewniany dwór zadwiejski miał juz istnieć w pierwszej połowie XVIII w.Właśnie w tym skromnym jeszcze wówczas domu urodził się więc Maciej Mierzejewski/był synem Jana i Teresy z Rymszów,miał też trzech braci: Mikołaja,Antoniego i Józefa inf.własne/,który po powrocie z wojen znacznie swoją rezydencję upiekszył.Najprawdopodobniej on też od strony podjazdu dobudował ganek z czterema drewnianymi filarami, zaś od strony ogrodu, w środkowej części murowaną ścianę w postaci pozornego ryzalitu,dekorowana czterema wydatnymi pilastrami i trójkątnymi naczółkami nadokiennymi.Ściana ta podobnie jak frontowy ganek,otrzymała zwieńczenie w postaci empirowej ścianki attykowej. Dość długi,jedenastoosiowy,w całości parterowy,wybudowany na wysokim podmurowaniu dwór w Zadwiei,w swej ostatecznej postaci miał więc, z wyjątkiem owej jednej murowanej, wszystkie pozostałe ściany drewniane,od strony zewnętrznej nie tynkowane,pozostawione w naturalnym kolorze.Tylko filary ganku,wspierające belkowanie z fryzem tryglifowym i trójkątnym szczytem przebitym półokrągłym oknem,jak też ramy okienne,lakierowane były na biało.W poczatkach XX w. dośrodkowej,murowanej części strony ogrodowej dworu dodany został obszerny kamienny taras z balustradą.Podobnie jak szczyt ganku, cały dom obiegał górą gzyms na kroksztynkach.Dwór założony na planie szerokiego prostokąta nakrywał dość wysoki,gładki dach czterospadowy,obity gontami.Wnętrze domu odznaczało się prostotą.Ściany były bielone,podłogi przeważnie z desek,lakierowane.Tylko trzy paradne miały posadzki parkietowe układane w duże kwadraty.Prócz dwóch murowanych kominków, w pokojach dworu znajdowały sie piece z kafli kolorowych,między innymi ciemnozielonych.Salon urządzony był ciężkimi meblami mahoniowymi w stylu empire. Przed i poza domem ciągnęły się gazony zasadzane krzewami oraz klombami kwiatów.Dom ze wszystkich stron otaczał park,liczący blisko półtora wieku istnienia z drzewami zarówno liściastymi,jak też iglastymi.Wśród starodrzewia wyróżniała się sędziwa aleja kasztanowa.Była też inna, wysadzana brzozami oraz szpaler lipowy.W obrębie ogrodu stał również budynek pod względem architektonicznym przypominający kaplicę,lecz wrzeczywistości przeznaczony na lodownię.Pochodził on z końca XVIII lub początków XIX w.
