Szumlański Józef (ok 1770 - 1839)

Józef Szumlański - syn Tomasza, cześnika latyczewskiego i Rozalii z Głębockich. W 1793 r. mianowany został podporucznikiem. W następnym zaś roku w czasie kampanii, awansując szybko dosłużył się stopnia majora.

Po rozbiciu się armii polskiej wstąpił do Legionów, następnie zaś służył w wojsku francuskim. W r. 1806 przeszedł do wojska Ks. Warszawskiego i był szefem szwadronu pułku 2-o ułanów. W r. 1809 został pułkownikiem i adjutantem polowym ks. Józefa Poniatowskiego. Odbył kampanię r. 1792 jako żołnierz, był w bitwie pod Zieleńcami i w r. 1794 pod Racławicami, Szczekocinami, w oblężeniu Warszawy i pod Maciejowicami. Brał udział przy wzięciu fortecy St. Leon, w wyprawie egipskiej, w bitwach pod Szebreis, Piramidami, Salachie i pod Austerlitz []

Powracającego z Egiptu, na archipelagu przy wyspie Syffanta, Turcy wzięli do niewoli, w której szesnaście miesięcy w kajdanach i ciężkiej pracy przepędził; wykupiony przez ks. Adama Czartoryskiego, wstąpił na nowo w szeregi wojsk francuskich.
Za odznaczenie się i waleczność ozdobiony krzyżem kawalerskim polskim, neapolitańskim i legią honorową (29 stycznia 1803 r.), zmarł we Lwowie w r. 1839. Szumlański z czasów swego pobytu pod skwarnem niebem Afryki zostawił notatki w rodzaju pamiętnika.

Bibliografia

Łącznik kolejowy, R. 1911

Genealogia Szumlańskich