Do wązkiej a wysokiej flaszkii do wody kolońskiej wsypać 8 części czystej saletry i 2 części soli amoniackiej i wlać 64 części czystego spirytusu; otwor flaszki zawiązać pęcherzem drobno podziurkowanym. W czasie pięknej pogody, stałe części spoczywają na dnie, a spirytus jest zupełnie przejrzysty; w porze dżdżystej, cząstki zawartych we flaszce soli podnoszą się do góry i zamącają przejrzystość cieczy. W czasie burzy, na powierzchni cieczy tworzy się jakby skorupa, a ciecz mocno jest zmącona. Te objawy następują na dwadzieścia cztery godzin przed zmianą pogody.