Garbowski Czesław

Czesław Garbowski -(1914-1998)
urodził się 02 czerwca1914 roku w Radzieżu (pow. Sarny Wołyń). Jego rodzicami byli Władysław Garbowski oraz Paulina Burzyńska. Sześć dni później, 08 czerwca został ochrzczony w kościele pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Bereźnicy, przez księdza Mieczysława Morawca. Rodzicami chrzestnymi byli stryj Norbert Garbowski (1870?-1934) i Anna Walczak – "żona Leona". Pochodził z wielodzietnej rodziny: Anastazja (25.10.1909 – 15.10.2004), Józefa, Rozalia, Stefan (+17.06.1986), Janina (10.06.1923- 07.06.1983), Halina, Anna. Dwoje dzieci nieznanych z imienia zmarło wkrótce po porodzie.
Do 1931 roku ukończył pięć klas gimnazjum w Sarnach i do czasu poboru do wojska pracował w rodzinnym gospodarstwie. 14 maja 1933 roku zapisał się do maryjnego stowarzyszenia Milicja Niepokalanej (Rycerstwo Niepokalanej) założonego przez św. Maksymiliana Kolbe.
Od 10 marca 1936 do marca 1937 odbywał zasadniczą służbę wojskową w Batalionie Morskim w Wejherowie, w 3 kompanii c.k.m. jako celowniczy. W marcu 1937 przeszedł do 3 Kompanii wartowniczej na Westerplatte jako wartownik. We wrześniu 1937 roku przeniesiony do rezerwy powrócił do rodzinnego domu.
Po kilku miesiącach, z powodu panującej biedy, wyjechał z Radzieża w poszukiwaniu pracy. Znalazł ją na kolei, gdzie od 21 lutego 1938 do 15 lipca 1939 pracował w charakterze robotnika a potem strażnika w Radomiu; Dęblinie, Kraśniku i Rokitnie Wołyńskim. Czesław brał udział w powszechnym spisie ludności Wołynia, który miał miejsce w 1938 roku.
15 lipca 1939 wstąpił do III Batalion 50 pułku Strzelców Kresowych w Kowlu stacjonujący wówczas w Sarnach. W czasie walk w okolicach Chojnice – Laskowice, około 11 września 1939 pułk został rozbity, a w czasie próby przejścia przez Brdę aby dostać się do Borów Tucholskich został pojmany przez wojska niemieckie. Od 20 września 1939 do 07 października 1943 przebywał jako jeniec wojenny nr 10685/IIB w obozach: STALAG II B; STALAG II D; STALAG VIIIB. 07 października 1943 roku został przeniesiony do STALAGU VIIID w Cieszynie i skierowany na przymusowe roboty. Tam przebywał do wyzwolenia – do 05 maja 1945. Jednakże wyczerpany po przebytych obozach, większość czasu spędził w szpitalu (20 listopada 1944-30 kwietnia 1945).
Po wyzwoleniu i opuszczeniu obozu (05 maja 1945) pozostał Czesław uzupełnia wykształcenie pozwalające mu prace na kolei i zostaje zawiadowcą stacji w Katowicach – Ligocie, gdzie swoją siedzibę miał Urząd Repatriacyjny, której kierownikiem była repatriantka z Borysławia Henryka Niesner– przyszła żona. Ślub odbył się 30 listopada 1946 w Katowicach.
Po odnalezieniu rodziny Czesława w Nidzicy (woj. warm-maz), w połowie marca 1947 roku Państwo Garbowscy wyjechali tam z Katowic. Od 01 maja 1947 do emerytury do - 01 września 1973, Czesław pracował w Starostwie Powiatowym, w Polskim Związku Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”, w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego (Z.B.N.) oraz w Polskich Zakładach Zbożowych w Nidzicy.
Zmarł 19 czerwca 1998 w szpitalu w Nidzicy w obecności siostry Anny i wnuka Tomasza.