Żelazowski Stanisław (1836-1920)

Podporucznik Stanisław Żelazowski herbu Jastrzębiec (ur. 7 V 1836, Zalesie koło Liwa, par. Korytnica, zm. 24 XI 1920, Dobre), uczestnik Powstania Styczniowego (w Roczniku oficerskim 1923 na liście oficerów weteranów Powstania Narodowego 1863 pozycja 1948). Był synem Ferdynanda (ur. 1 III 1811, zm. 10 VII 1870) i Józefy Salomei z Górskich (ur.17 III 1814, zm. 6 I 1845). Łączyło go pokrewieństwo z Franciszkiem Jaczewskim (1832-1914), wielce zasłużonym biskupem lubelskim. Ożenił się z Antoniną Wąsowską herbu Abdank (?) (ur. 17 IV 1844, Sulki, par. Czerwonka Liwska, zm. 7 XII 1920, Poręby, par. Dobre), córką Tomasza i Felicjanny z Zaleskich. Początkowo gospodarował w Zalesiu, na gruntach odstąpionych mu przez ojca, który wraz z drugą żoną, Julią z Metelskich (1824-1920) wziął w dzierżawę majątek Targówka koło Mińska Mazowieckiego. W latach osiemdziesiątych XIX wieku Stanisław, sprzedawszy ojcowiznę, przeniósł się do wsi Poręby w parafii Dobre. Nabył tu większe gospodarstwo o powierzchni 120 morgów, które w księdze wieczystej (przechowywanej do dziś w Archiwum Państwowym w Siedlcach, sygn. 62/759/0/904) zostało zapisane jako kolonia Żelazówek. Ziemię tę sprzedał przed 1914 rokiem. Wybuch wojny i utrata bankowego kapitału oznaczały dla niego ruinę majątkową. Ostatnie lata Stanisława i Antoniny upłynęły w biedzie i rozgoryczeniu. Oboje małżonkowie umarli niemal równocześnie i zostali pochowani na cmentarzu w Dobrem.