Kolenda Michał ok. 1900 - 1987

Michał Kolenda - syn Jana i Michaliny dd. Dziewieczyńskiej, ur. w Wolenicach w byłym powiecie Krotoszyńskim.

W 1919 r. brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W 1920 r. uczestniczy w walkach z bolszewikami. Za udział w tej wojnie otrzymuje Krzyż "Na polu chwały". Po ukończeniu kursu podoficerskiego i odbyciu stażu w 56 pp zostaje skierowany do Korpusu Ochrony Pogranicza. Stopniowo awansuje do stopnia sierżanta i w 1939 r. pełni funkcję szefa 3 kompanii Husiatyn baonu Kopyczyńce pułku KOP Czortków.
Na tym stanowisku zastaje go dzień 17 września 1939 r. W czasie walk sierż. Kolenda został lekko ranny w rękę. Dostał się do niewoli sowieckiej. Na przełomie lat 1939/1940 był w więzieniu śledczym w Kamieńcu Podolskim. Brak jest danych dotyczących miejsc jego pobytu do czasu zorganizowania Wojska Polskiego przez gen. Andersa. Z Armią Andersa M. Kolenda ewakuowany był na Bliski Wschód. Brał udział w walkach II-go Korpusu łącznie z Bitwą pod Monte Cassino.
Był 3-krotnie ranny. Awansował do stopnia starszego sierżanta. Za udział w walkach odznaczony został:
- Krzyżem "Na polu chwały" za 1920 r.
- Krzyżem Virtuti Militari za walki pod Monte Cassino,
- Krzyżem Monte Cassino,
- Krzyżem Zasługi z Mieczami (brązowym)
- Medalem "Zwycięstwa i Wolności" 9.V.1945 r.

Do Polski wrócił w 1947 lub w 1948 r. Osiadł w Wolenicach, gdzie razem z siostrą prowadził 8-hektarowe gospodarstwo rolne, po czym przeszedł na emeryturę rolniczą. Zakupił w Krotoszynie mały domek przy ul. Zdunowskiej, gdzie zamieszkał. Był inwalidą. Zmarł w Krotoszynie w 1987 r. i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

Wieś Kresowa. Czabarówka i sąsiedzi, t. 4