Niżborg Stary z Hryńkowcami posiadał szkołę o jednym nauczycielu już w 1880 r. Ziemia należała w połowie do majątku Jóżefa hr. Baworowskiego (około 1400 morgów). Po pierwszej wojnie światowej nastąpiła parcelacja majątku, co zwiększyło powierzchnie użytkowe chłopów.
We wsi była cerkiew filialna należąca do parafii w Niżborgu Nowym. Ludności polskiej było około 33 % i należała ona początkowo do parafii w Kopyczyńcach, a później po wybudowaniu kościoła w Niżborgu Szlacheckim - do tej parafii.
Niżborg Stary graniczył na południowym-wschodzie z Niżborgiem Nowym, na wschodzie z Liczkowcami, na północy z Samołuskowcami, na południu z Czabarówką i Wasylkowcami, a na zachód z Myszkowcami. Wieś cechowała duża ilość łąk.
Niżborg Stary był w czasie II wojny światowej siedzibą dużej bandy banderowców. W walkach "Istrybielnego Bataliona" z bandami UPA zginęło wielu Polaków, m.in. Kazimierz Małkiewicz i Stefan Strzemecki z Husiatyna oraz Czesław Dziechciarz z Jurkowiec.