Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Thullie Jan (1876-1927)
6.04.2010 07:52
[herb_lewa]prawdzicJan Thullie herbu Prawdzic, herbu Prawdzic (ur. 20 października 1876 w Złoczowie, zm. 22 października 1927 we Lwowie) - podpułkownik Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego.
Pochodził ze spolonizowanej rodziny francuskiej. Od 1897 oficer armii austriackiej piechoty. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu i pełnił służbę w sztabach kolejnych szczebli dowództw oraz w Sztabie Generalnym. Podpułkownik od 1916. W 1918 w sztabie generał-gubernatora w Lublinie.
23 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika i mianowany szefem Sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich na Galicję Wschodnią nazywanego też Dowództwem "Wschód", na czele którego stał gen. Tadeusz Rozwadowski. 17 grudnia tego roku objął szefostwo Oddziału I Sztabu Generalnego WP. Jego podkomendnymi byli przyszli generałowie: Julian Stachiewicz, Tadeusz Kutrzeba i Henryk Bobkowski. W marcu 1919 po reorganizacji sztabu został szefem Oddziału I Operacyjnego, a także razem z Julianem Stachiewiczem członkiem komisji kwalifikacyjnej do nowo ustanowionego korpusu oficerów Sztabu Generalnego. 22 kwietnia tego roku obowiązki szefa oddziału przekazał Julianowi Stachiewiczowi, a sam został mianowany szefem Sztabu Frontu Litewsko-Białoruskiego, dowodzonego przez gen. Stanisława Szeptyckiego. Jesienią 1919 powołany został na stanowisko szefa Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego "Lwów". Od 23 sierpnia 1920 kierował Sztabem Frontu Południowego. W latach 1920-1921 był szef Biura Najwyższej Wojskowej Komisji Opiniującej.
Według Piotra Staweckiego od 9 marca 1921 zajmował stanowisko szefa Sztabu Inspektoratu Armii Nr IV i był autorem pierwszego planu wojny z Niemcami, a 25 września tego roku objął dowództwo 5 Dywizji Piechoty i stanowisko komendanta miasta Lwowa. Na tym stanowisku 25 września 1922 zatwierdzony został w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Informację o pełnieniu służby na stanowisku szefa sztabu Inspektoratu Armii Nr IV podają także Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski. Natomiast w Dzienniku Personalnym M.S.Wojsk. Nr 29 z 23 lipca 1921 podano, że 9 maja 1921 „tylko na czas akcji Górnośląskiej” [1] generał przydzielony został z dyspozycji gen. Szeptyckiego do Inspektoratu Armii Nr III na stanowisko I oficera sztabu. Inspektoratem Armii Nr III kierował gen. Szeptycki, natomiast na stanowisko I oficera sztabu Inspektoratu Armii Nr IV gen. por. Leonarda Skierskiego wyznaczony został płk SG Julian Stachiewicz, dotychczasowy szef Sztabu 6 Armii. [2]
1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 11 lokatą. [3]
17 listopada 1926 wyznaczony został na stanowisko komendanta Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Tu zmarł w drodze na manewry wojskowe. Pochowany we Lwowie na cmentarzu Orląt Lwowskich.
Genealogia rodziny Thullie
Pochodził ze spolonizowanej rodziny francuskiej. Od 1897 oficer armii austriackiej piechoty. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu i pełnił służbę w sztabach kolejnych szczebli dowództw oraz w Sztabie Generalnym. Podpułkownik od 1916. W 1918 w sztabie generał-gubernatora w Lublinie.
23 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika i mianowany szefem Sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich na Galicję Wschodnią nazywanego też Dowództwem "Wschód", na czele którego stał gen. Tadeusz Rozwadowski. 17 grudnia tego roku objął szefostwo Oddziału I Sztabu Generalnego WP. Jego podkomendnymi byli przyszli generałowie: Julian Stachiewicz, Tadeusz Kutrzeba i Henryk Bobkowski. W marcu 1919 po reorganizacji sztabu został szefem Oddziału I Operacyjnego, a także razem z Julianem Stachiewiczem członkiem komisji kwalifikacyjnej do nowo ustanowionego korpusu oficerów Sztabu Generalnego. 22 kwietnia tego roku obowiązki szefa oddziału przekazał Julianowi Stachiewiczowi, a sam został mianowany szefem Sztabu Frontu Litewsko-Białoruskiego, dowodzonego przez gen. Stanisława Szeptyckiego. Jesienią 1919 powołany został na stanowisko szefa Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego "Lwów". Od 23 sierpnia 1920 kierował Sztabem Frontu Południowego. W latach 1920-1921 był szef Biura Najwyższej Wojskowej Komisji Opiniującej.
Według Piotra Staweckiego od 9 marca 1921 zajmował stanowisko szefa Sztabu Inspektoratu Armii Nr IV i był autorem pierwszego planu wojny z Niemcami, a 25 września tego roku objął dowództwo 5 Dywizji Piechoty i stanowisko komendanta miasta Lwowa. Na tym stanowisku 25 września 1922 zatwierdzony został w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Informację o pełnieniu służby na stanowisku szefa sztabu Inspektoratu Armii Nr IV podają także Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski. Natomiast w Dzienniku Personalnym M.S.Wojsk. Nr 29 z 23 lipca 1921 podano, że 9 maja 1921 „tylko na czas akcji Górnośląskiej” [1] generał przydzielony został z dyspozycji gen. Szeptyckiego do Inspektoratu Armii Nr III na stanowisko I oficera sztabu. Inspektoratem Armii Nr III kierował gen. Szeptycki, natomiast na stanowisko I oficera sztabu Inspektoratu Armii Nr IV gen. por. Leonarda Skierskiego wyznaczony został płk SG Julian Stachiewicz, dotychczasowy szef Sztabu 6 Armii. [2]
1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 11 lokatą. [3]
17 listopada 1926 wyznaczony został na stanowisko komendanta Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Tu zmarł w drodze na manewry wojskowe. Pochowany we Lwowie na cmentarzu Orląt Lwowskich.
Genealogia rodziny Thullie