Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Majerski Zygmunt
6.04.2010 11:06
Majerski Zygmunt, Maciej, profesor, mgr nauk technicznych, inżynier architekt, specjalista w zakresie architektury oraz urbanistyki.
Urodził się dnia 24 lutego 1909 roku w Przemyślu jako syn Stanisława inżyniera-architekta i Zofii z domu Thullie Majerskich. Szkołę powszechną oraz 8-mio klasowe gimnazjum ukończył w Przemyślu, gdzie w 1927 roku złożył egzamin dojrzałości. Studia rozpoczął w 1927 roku na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Dyplom akademicki inżyniera architekta uzyskał na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej w 1935 roku. Od roku 1930 prof. Z. Majerski związany był z pracą dydaktyczną, rozpoczynając ją jako młodszy asystent w Katedrze Historycznej Politechniki Lwowskiej. Jeszcze jako student Wydziału Architektury odniósł pierwszy sukces zawodowy, uzyskując w 1934 r. wspólnie z architektem Julianem Duchowiczem, pierwszą nagrodę w konkursie na projekt Domu Zdrojowego w Morsztynie. Wraz z architektem Julianem Duchowiczem do roku 1939, brał udział jeszcze w siedmiu konkursach, wszystkie przyniosły im nagrody, w tym cztery pierwsze.
W okresie studiów w latach 1932-1933 odbył zasadniczą służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Tarnopolu, którą ukończył jako prymus ze stopniem wojskowym sierżanta - podchorążego.
Do wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku Zygmunt Majerski pracował w Biurze Zarządu Miejskiego we Lwowie oraz, od 1938 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Architektury II Politechniki Lwowskiej. W kampanii wrześniowej, Zygmunt Majerski brał udział jako dowódca plutonu w stopniu podporucznika. 19 września 1939 roku dostał się do niewoli i przebywał w obozie jenieckim w Murnau Oflag VII A, skąd wyzwolił go koniec wojny w 1945 roku. W latach 1945-1947 przebywał we Włoszech w II-gim Korpusie Wojska Polskiego. W tym okresie wykonał projekt a następnie kierował realizacją budowy Cmentarza Poległych Żołnierzy Il-go Korpusu Polskiego, w Bolonii.
W czerwcu 1947 roku Z. Majerski powrócił do kraju i od pierwszego września tego roku rozpoczął procę dydaktyczną jako starszy asystent a następnie adiunkt w Katedrze Budownictwa Utylitarnego Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
W okresie czasowego zlikwidowania Oddziału Architektury na Politechnice Śląskiej, wiatach 1954-1964 pracował w Katedrze Projektowania Budynków Mieszkalnych i Społecznych na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, uzyskując w 1959 roku tytuł docenta. W latach 1960-1962 pełnił funkcję prodziekana tego Wydziału.
W roku 1964 roku, od chwili reaktywowania Oddziału Architektury na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, Zygmunt Majerski kierował Katedrą Projektowania Budynków Mieszkalnych i Usługowych, a od 1969 roku Katedrą Projektowania Architektonicznego. W roku 1963 został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Po reorganizacji uczelni, od roku 1971, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki. W latach 1966-1971 był dziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Śląskiej. W roku 1977 zostaje pierwszym dziekanem utworzonego na Politechnice Śląskiej Wydziału Architektury, pełniąc tę funkcję aż do dnia Jego Odejścia.
Profesor Zygmunt Majerski poświęcił wiele lat prac i twórczego wysiłku przy zorganizowaniu studiów architektonicznych na uczelni śląskiej a potem stałemu podnoszeniu poziomu nauczania architektury. Pod jego kierunkiem ponad 150 adeptów architektury wykonało prace dyplomowe, z których wiele uzyskało nagrody i wyróżnienia (m. in. Nagrodę Główną ZG SARP). Był promotorem w ponad dwudziestu pracach doktorskich. Napisał wiele recenzji doktorskich i habilitacyjnych, prof. Z. Majerski uzyskał wysokie nagrody w konkursach architektonicznych i zrealizował wiele znaczących obiektów, z których jako najważniejsze wymienić należy: Pałac Młodzieży w Katowicach, Dom Muzyki j Tańca w Zabrzu, Wydział Górniczy w Gliwicach (te obiekty wspólnie z prof. Julianem Duchowiczem), Zespół Mieszkaniowy przy ul. Stawowej w Gliwicach (samodzielnie), Wydział Chemiczny Politechniki Śląskiej w Gliwicach, Teatr w Opolu (też wspólnie z J. Duchowiczem). W latach 1955-1960 był generalnym projektantem przebudowy śródmieścia Katowic. Na specjalnie wyróżnienie zasługuje realizacja Prof. Z. Majerskiego, jego projektu Cmentarza Poległych Żołnierzy Il-go Korpusu Polskiego we Włoszech -zrealizowany w Bolonii.
Prof. Zygmunt Majerski za wybitne osiągnięcia został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał dwukrotnie nagrodę Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury, w 1970 roku nagrodę Il-go stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego a w 1976 roku Nagrodę Państwową I-go stopnia. W 1973 roku Kolegium powołane przez ZG SARP przyznało prof. Zygmuntowi Majerskiemu i prof. Julianowi Duchowiczowi Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Architektów Polskich.
W roku 1977 Zygmunt Majerski otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Wielokrotnie nagradzany i odznaczany, był wielce zasłużony dla architektury polskiej.
Zmarł 4 stycznia 1979 roku w Gliwicach i został pochowany na Centralnym Cmentarzu w Gliwicach.
"opracowanie prof. Stanisław Majerski"
Urodził się dnia 24 lutego 1909 roku w Przemyślu jako syn Stanisława inżyniera-architekta i Zofii z domu Thullie Majerskich. Szkołę powszechną oraz 8-mio klasowe gimnazjum ukończył w Przemyślu, gdzie w 1927 roku złożył egzamin dojrzałości. Studia rozpoczął w 1927 roku na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Dyplom akademicki inżyniera architekta uzyskał na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej w 1935 roku. Od roku 1930 prof. Z. Majerski związany był z pracą dydaktyczną, rozpoczynając ją jako młodszy asystent w Katedrze Historycznej Politechniki Lwowskiej. Jeszcze jako student Wydziału Architektury odniósł pierwszy sukces zawodowy, uzyskując w 1934 r. wspólnie z architektem Julianem Duchowiczem, pierwszą nagrodę w konkursie na projekt Domu Zdrojowego w Morsztynie. Wraz z architektem Julianem Duchowiczem do roku 1939, brał udział jeszcze w siedmiu konkursach, wszystkie przyniosły im nagrody, w tym cztery pierwsze.
W okresie studiów w latach 1932-1933 odbył zasadniczą służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Tarnopolu, którą ukończył jako prymus ze stopniem wojskowym sierżanta - podchorążego.
Do wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku Zygmunt Majerski pracował w Biurze Zarządu Miejskiego we Lwowie oraz, od 1938 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Architektury II Politechniki Lwowskiej. W kampanii wrześniowej, Zygmunt Majerski brał udział jako dowódca plutonu w stopniu podporucznika. 19 września 1939 roku dostał się do niewoli i przebywał w obozie jenieckim w Murnau Oflag VII A, skąd wyzwolił go koniec wojny w 1945 roku. W latach 1945-1947 przebywał we Włoszech w II-gim Korpusie Wojska Polskiego. W tym okresie wykonał projekt a następnie kierował realizacją budowy Cmentarza Poległych Żołnierzy Il-go Korpusu Polskiego, w Bolonii.
W czerwcu 1947 roku Z. Majerski powrócił do kraju i od pierwszego września tego roku rozpoczął procę dydaktyczną jako starszy asystent a następnie adiunkt w Katedrze Budownictwa Utylitarnego Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
W okresie czasowego zlikwidowania Oddziału Architektury na Politechnice Śląskiej, wiatach 1954-1964 pracował w Katedrze Projektowania Budynków Mieszkalnych i Społecznych na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, uzyskując w 1959 roku tytuł docenta. W latach 1960-1962 pełnił funkcję prodziekana tego Wydziału.
W roku 1964 roku, od chwili reaktywowania Oddziału Architektury na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, Zygmunt Majerski kierował Katedrą Projektowania Budynków Mieszkalnych i Usługowych, a od 1969 roku Katedrą Projektowania Architektonicznego. W roku 1963 został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Po reorganizacji uczelni, od roku 1971, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki. W latach 1966-1971 był dziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Śląskiej. W roku 1977 zostaje pierwszym dziekanem utworzonego na Politechnice Śląskiej Wydziału Architektury, pełniąc tę funkcję aż do dnia Jego Odejścia.
Profesor Zygmunt Majerski poświęcił wiele lat prac i twórczego wysiłku przy zorganizowaniu studiów architektonicznych na uczelni śląskiej a potem stałemu podnoszeniu poziomu nauczania architektury. Pod jego kierunkiem ponad 150 adeptów architektury wykonało prace dyplomowe, z których wiele uzyskało nagrody i wyróżnienia (m. in. Nagrodę Główną ZG SARP). Był promotorem w ponad dwudziestu pracach doktorskich. Napisał wiele recenzji doktorskich i habilitacyjnych, prof. Z. Majerski uzyskał wysokie nagrody w konkursach architektonicznych i zrealizował wiele znaczących obiektów, z których jako najważniejsze wymienić należy: Pałac Młodzieży w Katowicach, Dom Muzyki j Tańca w Zabrzu, Wydział Górniczy w Gliwicach (te obiekty wspólnie z prof. Julianem Duchowiczem), Zespół Mieszkaniowy przy ul. Stawowej w Gliwicach (samodzielnie), Wydział Chemiczny Politechniki Śląskiej w Gliwicach, Teatr w Opolu (też wspólnie z J. Duchowiczem). W latach 1955-1960 był generalnym projektantem przebudowy śródmieścia Katowic. Na specjalnie wyróżnienie zasługuje realizacja Prof. Z. Majerskiego, jego projektu Cmentarza Poległych Żołnierzy Il-go Korpusu Polskiego we Włoszech -zrealizowany w Bolonii.
Prof. Zygmunt Majerski za wybitne osiągnięcia został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał dwukrotnie nagrodę Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury, w 1970 roku nagrodę Il-go stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego a w 1976 roku Nagrodę Państwową I-go stopnia. W 1973 roku Kolegium powołane przez ZG SARP przyznało prof. Zygmuntowi Majerskiemu i prof. Julianowi Duchowiczowi Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Architektów Polskich.
W roku 1977 Zygmunt Majerski otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Wielokrotnie nagradzany i odznaczany, był wielce zasłużony dla architektury polskiej.
Zmarł 4 stycznia 1979 roku w Gliwicach i został pochowany na Centralnym Cmentarzu w Gliwicach.
"opracowanie prof. Stanisław Majerski"