Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Białozor h.Wieniawa
21.04.2010 09:05
BIAŁOZOR v. BIAŁŁOZOR h. WIENIAWA. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan mścisławski 1662 r., um. około 1666 r. Jerzy, biskup smoleński 1658 r., wileński 1661 r., um. 1665 r. Kazimierz, kasztelan witebski 1664—1667 r., wojewoda miński 1667 r., um. około 1680 r.
Dawna i zasłużona litewska rodzina, jej przodkiem podług Kojałowicza miał być Saka, pan litewski, który na sejmie horodelskim 1413 r. wziął herb Pomian, jego wnuk N., syn Andrzeja Sakowicza, wojewody trockiego, pierwszy wziął nazwisko, czy też przydomek Białozor, a któryś z jego potomków zamienił w XVI stoleciu herb Pomian na Wieniawę. Tru¬dno wiedzieć, ile jest prawdy w tern podaniu, to tylko pewne, że Białozorowie już w połowie XVI stolecia należeli do zamożniejszych rodzin litewskich, a brali przydomek Monwid. Jan, syn Wojciecha, rotmistrz królewski 1550 r. (Metr. Lit.), jest właściwym protoplastą tej rodziny, z jego dwóch synów: N. miał synów, Jakóba, sędziego ziem. wileńskiego i Jerzego, podsędka 1637 r., sędziego ziem. upickiego, a Stanisław, poborca wiłkomier-ski 1578 r., stolnik 1584 r., sędzia ziem. 1589 r., a ostatecznie podkomorzy upicki, był jednym z posłów od stanów litewskich do Zygmunta III, z uznaniem go królem 1588 r.; marszałek izby poselskiej i trybunału litewskiego 1605 r., dzielny wojownik przeciwko Szwedom w Inflantach 1600—1602 r., miał dwie żony: Halszkę Łapacińską i Dorotę Wojno, z drugiej żony zosta¬wił trzech synów, z tych: a) Jan-Karol, kusztosz i proboszcz katedralny wileński, sekretarz królewski 1623 r., regent kancelaryi litewskiej 1626 r., a w 1630 r. referendarz wielki litewski, wielkich zdolności i nauki, umarł w sile wieku 1631 r.; b) Krzysztof, marszałek upicki, starosta abelski, pięciokrotnie poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1632 r., um. w 1644 r.; z żony Jadwigi Gedroic, wojewodzianki mścisławskiej, jego synowie: Władysław i Aleksander, młodo zmarli, Jan, ksiądz Dominikanin i Jerzy, z sekretarza królewskiego i pisarza skarbowego litewskiego kustosz wileński 1654 r., biskup smoleński 1658 r., a wileński 1661 r.; w 1660 r. należał do układów w Oliwie, w r. 1662 i 1663 głównie przyłożył słę do uspokojenia związku wojskowego litewskiego, um. nagle 1665 r.; c) Gabryel, podkomorzy upicki, starosta nowomłyński, pułkownik wojsk królewskich, miał dwóch synów, z nich, l. Kazimierz, podsędek i poseł wiłkomierski 1648 r., starosta nowo¬młyński, kasztelan witebski 1664 r., od 1667 r. wojewoda miński, um. 1680 r., z żony Katarzyny Rajeckiej pozostawił syna Stanisława, po którym syno¬wie, Jerzy, stolnik upicki, żonaty z Elżbietą Worłowską i Krzysztof, z chorążego i starosty 1667 r. marszałek upicki, a chorąży wielki litew. 1683 r., poseł na sejmy, w ciągłych posługach obywatelstwa, um. 1687 r.; jego żona Elżbieta Isajkowska, wielce nabożna i hojna na kościoły, odbudowała farę w m. Duniłowicze, a wraz z mężem fundowała Dominikanów w tem mieście 1683 r.; z niej syn Karol, podstoli upicki, starosta kiernowski, tego z żony N. Ogińskiej syn Krzysztof, ksiądz Pijar i córka Antonina za Ogińskim, starostą dorsuniskim.
2. Stanisław, podsędek wiłkomierski, podpisał elekcyę 1648 r., sędzia ziemski wiłkomierski, następnie marszałek upicki, a od 1662 r. kąsztelan mścisławski, um. około 1666 r., z żony Elżbiety Billewicz jego sy¬nowie: Marcyan, z biskupa pińskiego 1665 r. arcybiskup połocki unicki 1696 r., um. 1707 r. i Władysław, podkomorzy wiłkomierski 1674 r., poseł na sejmy, z jego synów: Franciszek, porucznik wojsk litewskich, podpisał elekcyę 1697 r., Krzysztof, sekretarz królewski, kanonik i kanclerz wileński i smoleński 1711 r.
Z tej familii: Heronim, starosta horbowski i nowomłyński 167.1 r., miał dwie żony, Zofię Grabiankę i Maryannę Potocką, pozostawił syna Michała, miecznika wołkowyskiego, który podpisał elekcyę 1697 r., tego syn Józef był starostą nowoniłyńskim 1736 r. Daniel podpisał elekcyę 1648 r. Ste¬fan, starosta rewelski 1719 r. Mateusz, starosta kiernowski i Kazimierz, starosta koirański, podpisali elekcyę 1733 r. Antoni, rotmistrz pow. rosieńskiego, podpisał elekcyę 1764 r., następnie sędzia ziem. rosieński. Onufry, wojski upicki, poseł 1768 r. Wincenty, regent ziem. rosieński 1793 roku.
Po Tadeuszu, ciwunie Wielkich Dyrwian 1784 r., deputacie na trybunał litewski 1782 r., z żony Róży Górskiej, kasztelanki żmudzkiej, synowie: l) Jan, pisarz ziem. szawelski, starosta koirański, dziedzic dóbr Hrynkiszki i Milcie 1791 r., ożeniony z Antoniną Łopacińską; 2) Marcin, oficer wojsk królew¬skich 1792 r.; 3) Józef, krajczy żmudzki, poseł na sejm 1793 r., vice-brygadier wojsk litewskich, jego synowie, a) Marcin, po którym synowie: Aleksander, Marcin i Tadeusz i Jan, po którym syn Józef, w 1862—1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Po Józefie, synu Andrzeja, synowie: 1) Kazimierz, po którym syn Wincenty, 2) Wincenty i 3) Stanisław z synami: Janem, Leontym i Micha¬łem, ten ostatni z synami: Stanisławem, Janem i Zygmuntem, wylegitymowani w Cesarstwie 1835—1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Jana. dziedzic dóbr Białozoryszki; Aleksander, syn Marcina, dziedzic dóbr Hrynkiszki, w gub. kowieńskiej 1881 r.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Dawna i zasłużona litewska rodzina, jej przodkiem podług Kojałowicza miał być Saka, pan litewski, który na sejmie horodelskim 1413 r. wziął herb Pomian, jego wnuk N., syn Andrzeja Sakowicza, wojewody trockiego, pierwszy wziął nazwisko, czy też przydomek Białozor, a któryś z jego potomków zamienił w XVI stoleciu herb Pomian na Wieniawę. Tru¬dno wiedzieć, ile jest prawdy w tern podaniu, to tylko pewne, że Białozorowie już w połowie XVI stolecia należeli do zamożniejszych rodzin litewskich, a brali przydomek Monwid. Jan, syn Wojciecha, rotmistrz królewski 1550 r. (Metr. Lit.), jest właściwym protoplastą tej rodziny, z jego dwóch synów: N. miał synów, Jakóba, sędziego ziem. wileńskiego i Jerzego, podsędka 1637 r., sędziego ziem. upickiego, a Stanisław, poborca wiłkomier-ski 1578 r., stolnik 1584 r., sędzia ziem. 1589 r., a ostatecznie podkomorzy upicki, był jednym z posłów od stanów litewskich do Zygmunta III, z uznaniem go królem 1588 r.; marszałek izby poselskiej i trybunału litewskiego 1605 r., dzielny wojownik przeciwko Szwedom w Inflantach 1600—1602 r., miał dwie żony: Halszkę Łapacińską i Dorotę Wojno, z drugiej żony zosta¬wił trzech synów, z tych: a) Jan-Karol, kusztosz i proboszcz katedralny wileński, sekretarz królewski 1623 r., regent kancelaryi litewskiej 1626 r., a w 1630 r. referendarz wielki litewski, wielkich zdolności i nauki, umarł w sile wieku 1631 r.; b) Krzysztof, marszałek upicki, starosta abelski, pięciokrotnie poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1632 r., um. w 1644 r.; z żony Jadwigi Gedroic, wojewodzianki mścisławskiej, jego synowie: Władysław i Aleksander, młodo zmarli, Jan, ksiądz Dominikanin i Jerzy, z sekretarza królewskiego i pisarza skarbowego litewskiego kustosz wileński 1654 r., biskup smoleński 1658 r., a wileński 1661 r.; w 1660 r. należał do układów w Oliwie, w r. 1662 i 1663 głównie przyłożył słę do uspokojenia związku wojskowego litewskiego, um. nagle 1665 r.; c) Gabryel, podkomorzy upicki, starosta nowomłyński, pułkownik wojsk królewskich, miał dwóch synów, z nich, l. Kazimierz, podsędek i poseł wiłkomierski 1648 r., starosta nowo¬młyński, kasztelan witebski 1664 r., od 1667 r. wojewoda miński, um. 1680 r., z żony Katarzyny Rajeckiej pozostawił syna Stanisława, po którym syno¬wie, Jerzy, stolnik upicki, żonaty z Elżbietą Worłowską i Krzysztof, z chorążego i starosty 1667 r. marszałek upicki, a chorąży wielki litew. 1683 r., poseł na sejmy, w ciągłych posługach obywatelstwa, um. 1687 r.; jego żona Elżbieta Isajkowska, wielce nabożna i hojna na kościoły, odbudowała farę w m. Duniłowicze, a wraz z mężem fundowała Dominikanów w tem mieście 1683 r.; z niej syn Karol, podstoli upicki, starosta kiernowski, tego z żony N. Ogińskiej syn Krzysztof, ksiądz Pijar i córka Antonina za Ogińskim, starostą dorsuniskim.
2. Stanisław, podsędek wiłkomierski, podpisał elekcyę 1648 r., sędzia ziemski wiłkomierski, następnie marszałek upicki, a od 1662 r. kąsztelan mścisławski, um. około 1666 r., z żony Elżbiety Billewicz jego sy¬nowie: Marcyan, z biskupa pińskiego 1665 r. arcybiskup połocki unicki 1696 r., um. 1707 r. i Władysław, podkomorzy wiłkomierski 1674 r., poseł na sejmy, z jego synów: Franciszek, porucznik wojsk litewskich, podpisał elekcyę 1697 r., Krzysztof, sekretarz królewski, kanonik i kanclerz wileński i smoleński 1711 r.
Z tej familii: Heronim, starosta horbowski i nowomłyński 167.1 r., miał dwie żony, Zofię Grabiankę i Maryannę Potocką, pozostawił syna Michała, miecznika wołkowyskiego, który podpisał elekcyę 1697 r., tego syn Józef był starostą nowoniłyńskim 1736 r. Daniel podpisał elekcyę 1648 r. Ste¬fan, starosta rewelski 1719 r. Mateusz, starosta kiernowski i Kazimierz, starosta koirański, podpisali elekcyę 1733 r. Antoni, rotmistrz pow. rosieńskiego, podpisał elekcyę 1764 r., następnie sędzia ziem. rosieński. Onufry, wojski upicki, poseł 1768 r. Wincenty, regent ziem. rosieński 1793 roku.
Po Tadeuszu, ciwunie Wielkich Dyrwian 1784 r., deputacie na trybunał litewski 1782 r., z żony Róży Górskiej, kasztelanki żmudzkiej, synowie: l) Jan, pisarz ziem. szawelski, starosta koirański, dziedzic dóbr Hrynkiszki i Milcie 1791 r., ożeniony z Antoniną Łopacińską; 2) Marcin, oficer wojsk królew¬skich 1792 r.; 3) Józef, krajczy żmudzki, poseł na sejm 1793 r., vice-brygadier wojsk litewskich, jego synowie, a) Marcin, po którym synowie: Aleksander, Marcin i Tadeusz i Jan, po którym syn Józef, w 1862—1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Po Józefie, synu Andrzeja, synowie: 1) Kazimierz, po którym syn Wincenty, 2) Wincenty i 3) Stanisław z synami: Janem, Leontym i Micha¬łem, ten ostatni z synami: Stanisławem, Janem i Zygmuntem, wylegitymowani w Cesarstwie 1835—1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Jana. dziedzic dóbr Białozoryszki; Aleksander, syn Marcina, dziedzic dóbr Hrynkiszki, w gub. kowieńskiej 1881 r.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego