Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bułharyn h. Bułat
22.04.2010 15:18
BUŁHARYN h. BUŁAT. Herb — tarcza ze skrajem złotym, na niej w polu błękitnem miecz z rękojeścią złotą, ostrzem na dół, na tym dwa półksiężyce złote, rogami na wewnątrz ku sobie zwrócone; nad tarczą korona szlachecka.
Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan wołkowyski 1793 r.
Podług familijnej tradycyi przodek tej rodziny, rodem bulgar, unikając prześladowania tureckiego, miał się przenieść na Litwę jeszcze w XV-ym stoleciu i od miejsca pochodzenia nazywany był Bulgarynem v. Bułharynem, która to nazwa zmieniła się z czasem w nazwisko; inna jednak tradycya wywodzi tę rodzinę od tatarów litewskich; niektórzy z jej członków brali przydomek Skanderbek. Po Michale syn Jan, w pow. grodzieńskim 1611 r., poślubił Barbarę Zubrzycką. Jerzy, cześnik siewierski, Paweł i Stanisław z wojew. nowogrodzkiem 1674 r., Paweł, podczaszy parnawski, Floryan, Tomasz, Kazimierz i Mikołaj 1697 r., Józef, chorąży mozyrski i podwojewodzy nowogrodzki, Józef, starosta bakuński, Kazimierz, starosta trzciński, Mikołaj, miecznik i rotmistrz wołkowyski, Paweł, koniu¬szy i marszałek kapturowy wołkowyski, Tadeusz, poseł wrołkowyski i inni 1764 r. podpisali elekeye. Michał, pisarz ziemski wołkowyski 1766—1783 r., deputat na trybunał 1779 r., poseł na sejm 1773—1775 r. i z niego deputat do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę i do urządzenia funduszów pojezuickich, dostał w nagrodę zasług prawem emfiteutycznom sta¬rostwo jałowskie; konsyłiarz Rady Nieustającej 1775 r., stronnik dworu, poseł na sejm czteroletni. Mikołaj, miecznik 1765 r., podkomorzy 1780— 1783 r., został od Targowicy w 1793 r. kasztelanem wołkowyskim. Józef, 1792 r. podstoli wołkowyski. Paweł, podkomorzy latyczowski, a w r. 1790 podkoniuszy litewski. Józef, starosta bukarowski, dostał w 1775 r. to starostwo prawem emfiteutycznem na lat 50. Tadeusz, oficer wojsk rosyjskich, a następnie polskich, osiadłszy koło 1820 r. w Petersburgu, oddał się literaturze i należał do najlepszych pisarzy rosyjskich swojego czasu; umarł 1859 r. Michał, marszałek szlachty pow. prużańskiego 1838 r. Włodzimierz, dziedzic dóbr Bułhakowsk, w pow. kałwaryjskim 1857 r.
Po Pawle, regencie skarbu litewskiego 1759—1765 r., syn Joachim, ożeniony z Maryanną Kujawską, miał synów: Pelicyana, naddzierżawcę ekonomii rządowej Sereje, 1837 r., Ludwika 1839 r. i Joachima, oficera wojsk polskich, w 1841 r. wylegitymowanych w Królestwie.
Bernard, syn Jana, z synami: Włodzimierzem, Janem i Aleksandrem, Jerzy, syn Jana, Józef, syn Michała, z synami: Józefem, Pawłem i Micha¬łem i Marcin, syn Michała, w 1848 r., a Stanisław, syn Michała, z synami: Michałem i Leonem i bratem Kalikstem w 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan wołkowyski 1793 r.
Podług familijnej tradycyi przodek tej rodziny, rodem bulgar, unikając prześladowania tureckiego, miał się przenieść na Litwę jeszcze w XV-ym stoleciu i od miejsca pochodzenia nazywany był Bulgarynem v. Bułharynem, która to nazwa zmieniła się z czasem w nazwisko; inna jednak tradycya wywodzi tę rodzinę od tatarów litewskich; niektórzy z jej członków brali przydomek Skanderbek. Po Michale syn Jan, w pow. grodzieńskim 1611 r., poślubił Barbarę Zubrzycką. Jerzy, cześnik siewierski, Paweł i Stanisław z wojew. nowogrodzkiem 1674 r., Paweł, podczaszy parnawski, Floryan, Tomasz, Kazimierz i Mikołaj 1697 r., Józef, chorąży mozyrski i podwojewodzy nowogrodzki, Józef, starosta bakuński, Kazimierz, starosta trzciński, Mikołaj, miecznik i rotmistrz wołkowyski, Paweł, koniu¬szy i marszałek kapturowy wołkowyski, Tadeusz, poseł wrołkowyski i inni 1764 r. podpisali elekeye. Michał, pisarz ziemski wołkowyski 1766—1783 r., deputat na trybunał 1779 r., poseł na sejm 1773—1775 r. i z niego deputat do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę i do urządzenia funduszów pojezuickich, dostał w nagrodę zasług prawem emfiteutycznom sta¬rostwo jałowskie; konsyłiarz Rady Nieustającej 1775 r., stronnik dworu, poseł na sejm czteroletni. Mikołaj, miecznik 1765 r., podkomorzy 1780— 1783 r., został od Targowicy w 1793 r. kasztelanem wołkowyskim. Józef, 1792 r. podstoli wołkowyski. Paweł, podkomorzy latyczowski, a w r. 1790 podkoniuszy litewski. Józef, starosta bukarowski, dostał w 1775 r. to starostwo prawem emfiteutycznem na lat 50. Tadeusz, oficer wojsk rosyjskich, a następnie polskich, osiadłszy koło 1820 r. w Petersburgu, oddał się literaturze i należał do najlepszych pisarzy rosyjskich swojego czasu; umarł 1859 r. Michał, marszałek szlachty pow. prużańskiego 1838 r. Włodzimierz, dziedzic dóbr Bułhakowsk, w pow. kałwaryjskim 1857 r.
Po Pawle, regencie skarbu litewskiego 1759—1765 r., syn Joachim, ożeniony z Maryanną Kujawską, miał synów: Pelicyana, naddzierżawcę ekonomii rządowej Sereje, 1837 r., Ludwika 1839 r. i Joachima, oficera wojsk polskich, w 1841 r. wylegitymowanych w Królestwie.
Bernard, syn Jana, z synami: Włodzimierzem, Janem i Aleksandrem, Jerzy, syn Jana, Józef, syn Michała, z synami: Józefem, Pawłem i Micha¬łem i Marcin, syn Michała, w 1848 r., a Stanisław, syn Michała, z synami: Michałem i Leonem i bratem Kalikstem w 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego