Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Jur-Gorzechowski Jan
11.05.2010 10:19
Jan Tomasz Jur-Gorzechowski, urodził się 21 grudnia 1874 roku w Siedlcach, zmarł 21 czerwca 1948 r. w Brookwood, w hrabstwie Surrey w Anglii. W Wojsku Polskim dosłużył się stopnia generał brygady.
W latach szkolnych i studenckich był członkiem młodzieżowych organizacji konspiracyjnych. Od 1904 działał w Organizacji Bojowej PPS. W 1906 roku zorganizował i dowodził akcją, mającą na celu uwolnienie dziesięciu bojowców PPS z więzienia na Pawiaku, których doraźny sąd wojskowy skazał na karę śmierci. Od 1908 działał w Związku Walki Czynnej, następnie w Związku Strzeleckim we Lwowie. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. W listopadzie 1914 r. objął szefostwo żandarmerii polowej I Brygady Legionów. Aresztowano go za niedozwolony werbunek do legionów jesienią 1915 r. Władze austriackie zażądały usunięcia go z Legionów, wobec czego pod koniec kwietnia 1916 przeniósł się do Warszawy i został członkiem Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej.
W Warszawie pracował w komendanturze Miejskiej Milicji, a następnie w Departamencie Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
W 1919 roku powrócił do czynnej służby w żandarmerii. Był kolejno komendantem Miasta Brześć, a następnie komendantem głównym Służby Granicznej. W 1938 roku przeszedł w stan spoczynku.
Po klęsce kampanii wrześniowej poprzez Rumunię przedostał się na Bliksi Wschód, gdzie do kwietnia 1943 roku przebywał w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelcow Karpackich w Palestynie. Ponieważ pozostawał bez przydziału zajął organizowaniem i kierownictwem szkolenia służb porządkowych w Palestynie.
Po demobilizacji osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Zmarł 21 czerwca 1948 w szpitalu wojskowym w Londynie. Pochowany na cmentarzu Brookwood w Woking pod Londynem.
Za swe zasługi został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Źródło: Radio Podlasie
W latach szkolnych i studenckich był członkiem młodzieżowych organizacji konspiracyjnych. Od 1904 działał w Organizacji Bojowej PPS. W 1906 roku zorganizował i dowodził akcją, mającą na celu uwolnienie dziesięciu bojowców PPS z więzienia na Pawiaku, których doraźny sąd wojskowy skazał na karę śmierci. Od 1908 działał w Związku Walki Czynnej, następnie w Związku Strzeleckim we Lwowie. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. W listopadzie 1914 r. objął szefostwo żandarmerii polowej I Brygady Legionów. Aresztowano go za niedozwolony werbunek do legionów jesienią 1915 r. Władze austriackie zażądały usunięcia go z Legionów, wobec czego pod koniec kwietnia 1916 przeniósł się do Warszawy i został członkiem Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej.
W Warszawie pracował w komendanturze Miejskiej Milicji, a następnie w Departamencie Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
W 1919 roku powrócił do czynnej służby w żandarmerii. Był kolejno komendantem Miasta Brześć, a następnie komendantem głównym Służby Granicznej. W 1938 roku przeszedł w stan spoczynku.
Po klęsce kampanii wrześniowej poprzez Rumunię przedostał się na Bliksi Wschód, gdzie do kwietnia 1943 roku przebywał w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelcow Karpackich w Palestynie. Ponieważ pozostawał bez przydziału zajął organizowaniem i kierownictwem szkolenia służb porządkowych w Palestynie.
Po demobilizacji osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Zmarł 21 czerwca 1948 w szpitalu wojskowym w Londynie. Pochowany na cmentarzu Brookwood w Woking pod Londynem.
Za swe zasługi został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Źródło: Radio Podlasie