Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Grabowski Ludwik
11.05.2010 14:10
LUDWIK GRABOWSKI
Urodził się w 1821 roku w Zawadach w ciechanowskim. Był synem Feliksa właściciela majątku Rostków i Ludwiki z Lalewiczów. Studiował we Francji. Po powrocie zajął się administrowaniem majątku Łęczna należącym do Leona Popławskiego, z czasem ożenił się z córką właściciela Zofią. W posagu Zofia otrzymała liczne wsie a mianowicie: Serniki, Tarło, Zagrody i inne.
Pasją Grabowskiego były konie. Pierwszą stadninę założył w Łęcznej, ale później przeniósł ją do Sernik. Z biegiem lat stadnina w Sernikach była znana w całej Polsce, Rosji a nawet Europie. Był jednym z pierwszych hodowców w Polsce, który propagował konie krwi angielskiej. Pierwszy raz na wyścigach w Warszawie jego konie startowały już w 1854 roku. Kilka lat później sprowadził konie z Niemiec i Francji. Dzięki zabiegom Grabowskiego zebrał materiał zarodowy z najlepszych stadnin w Europie. Jako pierwszy w Polsce zaczął hodować konie na zasadzie rozumowego doboru osobników na podstawie rodowodów i prób użytkowych.
Od 1867 roku zaczął wysyłać konie na wyścigi do Carskiego Sioła i Moskwy gdzie odniósł wiele sukcesów, zaczął sprzedawać hodowane przez siebie konie w bardzo dobrych cenach. Ludwik Grabowski był wybitnym znawcą rodowodów. Sam kierował hodowlą i stajnią wyścigową. Zasłynął jako, że jako pierwszy zatrudnił polskich dżokejów, późniejszych trenerów: Jana Kwiatkowskiego i Jana Szumiłło. Największym sukcesem Ludwika Grabowskiego było zdobycie Derby Wszechrosyjskiego przez Sezama (w 1893 r.) oraz Derby w Warszawie przez Bravo le Sancy (1902). Najlepszymi końmi przez niego prowadzonymi były ogiery: Chambery, Kordjan, Sezam, Bravo le Sancy, Foscari oraz klacze: Madame Ferrari i Fine Mouche. W sumie jego stajnia była 3 razy na czele klasyfikacji w Imperium Rosyjskim (1880, 1893, 1894) i 13 razy w Warszawie (1859-94), wygrywając w sumie ponad 1 milion rubli.
Jego konie szczególnie chętnie kupowane były w Rosji, trafiały do Turkiestanu i na wschodnią Syberię. Grabowski zmarł w Warszawie 2 IX 1903 roku.
Znawcy problematyki uważają Grabowskiego za pierwszego z wielkich polskich hodowców koni.
Tak określił Grabowskiego prof. Witold Pruski, polski hipolog: Grabowski był typem szlachcica rolnika, kochającego swój majątek; dwór i pomieszczenia gospodarskie wraz z żywym inwentarzem tam się znajdującym. Można się dzięki temu domyśleć, że był ogromnym patriotą, który, mimo iż nie dane mu było żyć w wolnym kraju, dzięki swojej działalności pozostawił ślad, który pozwoli na kontynuowanie przez innych hodowli i wyścigów w niepodległej już Polsce.
Żródło:BIP Serniki
Urodził się w 1821 roku w Zawadach w ciechanowskim. Był synem Feliksa właściciela majątku Rostków i Ludwiki z Lalewiczów. Studiował we Francji. Po powrocie zajął się administrowaniem majątku Łęczna należącym do Leona Popławskiego, z czasem ożenił się z córką właściciela Zofią. W posagu Zofia otrzymała liczne wsie a mianowicie: Serniki, Tarło, Zagrody i inne.
Pasją Grabowskiego były konie. Pierwszą stadninę założył w Łęcznej, ale później przeniósł ją do Sernik. Z biegiem lat stadnina w Sernikach była znana w całej Polsce, Rosji a nawet Europie. Był jednym z pierwszych hodowców w Polsce, który propagował konie krwi angielskiej. Pierwszy raz na wyścigach w Warszawie jego konie startowały już w 1854 roku. Kilka lat później sprowadził konie z Niemiec i Francji. Dzięki zabiegom Grabowskiego zebrał materiał zarodowy z najlepszych stadnin w Europie. Jako pierwszy w Polsce zaczął hodować konie na zasadzie rozumowego doboru osobników na podstawie rodowodów i prób użytkowych.
Od 1867 roku zaczął wysyłać konie na wyścigi do Carskiego Sioła i Moskwy gdzie odniósł wiele sukcesów, zaczął sprzedawać hodowane przez siebie konie w bardzo dobrych cenach. Ludwik Grabowski był wybitnym znawcą rodowodów. Sam kierował hodowlą i stajnią wyścigową. Zasłynął jako, że jako pierwszy zatrudnił polskich dżokejów, późniejszych trenerów: Jana Kwiatkowskiego i Jana Szumiłło. Największym sukcesem Ludwika Grabowskiego było zdobycie Derby Wszechrosyjskiego przez Sezama (w 1893 r.) oraz Derby w Warszawie przez Bravo le Sancy (1902). Najlepszymi końmi przez niego prowadzonymi były ogiery: Chambery, Kordjan, Sezam, Bravo le Sancy, Foscari oraz klacze: Madame Ferrari i Fine Mouche. W sumie jego stajnia była 3 razy na czele klasyfikacji w Imperium Rosyjskim (1880, 1893, 1894) i 13 razy w Warszawie (1859-94), wygrywając w sumie ponad 1 milion rubli.
Jego konie szczególnie chętnie kupowane były w Rosji, trafiały do Turkiestanu i na wschodnią Syberię. Grabowski zmarł w Warszawie 2 IX 1903 roku.
Znawcy problematyki uważają Grabowskiego za pierwszego z wielkich polskich hodowców koni.
Tak określił Grabowskiego prof. Witold Pruski, polski hipolog: Grabowski był typem szlachcica rolnika, kochającego swój majątek; dwór i pomieszczenia gospodarskie wraz z żywym inwentarzem tam się znajdującym. Można się dzięki temu domyśleć, że był ogromnym patriotą, który, mimo iż nie dane mu było żyć w wolnym kraju, dzięki swojej działalności pozostawił ślad, który pozwoli na kontynuowanie przez innych hodowli i wyścigów w niepodległej już Polsce.
Żródło:BIP Serniki