Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bułhak Jan Brunon
27.05.2010 03:00
Jan Brunon Bułhak (1876 - 1950)
Artysta fotograf, teoretyk, krytyk i publicysta, określany mianem „ojciec polskiej fotografii“. Przeciwnik „nowej fotografii” i fotografii awangardowej.
Twórczość fotograficzną rozpoczął już ok. 1905 roku. Później uczył się w drezdeńskim zakładzie znanego fotografa Hugo Erfhurtha. W latach 1912-1919 zajmował się dokumentacją architektury Wilna, a potem innych polskich miast (Warszawy, Lublina) (158 albumów pn. „Polska w obrazach fotograficznych Jana Bułhaka”). W latach 1919-1939 zajął się pracą pedagogiczną. Był kierownikiem Zakładu Fotografii Artystycznej przy Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W latach 20. XX wieku był organizatorem życia fotograficznego w Polsce, w tym współzałożycielem i prezesem Fotoklubu Wileńskiego (1928) i Fotoklubu Polskiego.
Większość artystycznej spuścizny Bułhaka (krajobrazy, zabytki architektury, portrety) spłonęła w czasie II wojny. A więc właśnie jego fotografie nieraz tworzą jedyną kronikę dokumentalną z tamtych czasów.
Należał do najwybitniejszych polskich artystów fotografów, wywarł znaczny wpływ na rozwój fotografii w Polsce okresu międzywojennego i powojennego. Autor artykułów i książek z zakresu estetyki i techniki fotografii oraz fotografii krajoznawczej; „Fotografika” (1930), „Technika bromowa” (1933), „Bromografika” (1936), „Estetyka światła” (1936) i „Fotografia ojczysta” (1951), która była próbą adaptacji międzywojennej koncepcji fotografii na pozycje socrealizmu.
W lipcu 1944 roku, w czasie walk o Wilno płonie jego pracownia, a w niej 50 000 skatalogowanych negatywów, dotyczących głownie Wilna i Wileńszczyzny, ale też i wielu innych miast Polski oraz niektórych miast niemieckich. Niektóre z negatywów pochodziły z lat 1910-1915.
Po II wojnie światowej wraz z synem dokumentował zniszczenia wielu miast Polski. Był współzałożycielem powstałego po wojnie Związku Polskich Artystów Fotografów. Jego legitymacja członkowska ZPAF miała numer 1.
Źródło:http://www.wilniuki.lt
Artysta fotograf, teoretyk, krytyk i publicysta, określany mianem „ojciec polskiej fotografii“. Przeciwnik „nowej fotografii” i fotografii awangardowej.
Twórczość fotograficzną rozpoczął już ok. 1905 roku. Później uczył się w drezdeńskim zakładzie znanego fotografa Hugo Erfhurtha. W latach 1912-1919 zajmował się dokumentacją architektury Wilna, a potem innych polskich miast (Warszawy, Lublina) (158 albumów pn. „Polska w obrazach fotograficznych Jana Bułhaka”). W latach 1919-1939 zajął się pracą pedagogiczną. Był kierownikiem Zakładu Fotografii Artystycznej przy Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W latach 20. XX wieku był organizatorem życia fotograficznego w Polsce, w tym współzałożycielem i prezesem Fotoklubu Wileńskiego (1928) i Fotoklubu Polskiego.
Większość artystycznej spuścizny Bułhaka (krajobrazy, zabytki architektury, portrety) spłonęła w czasie II wojny. A więc właśnie jego fotografie nieraz tworzą jedyną kronikę dokumentalną z tamtych czasów.
Należał do najwybitniejszych polskich artystów fotografów, wywarł znaczny wpływ na rozwój fotografii w Polsce okresu międzywojennego i powojennego. Autor artykułów i książek z zakresu estetyki i techniki fotografii oraz fotografii krajoznawczej; „Fotografika” (1930), „Technika bromowa” (1933), „Bromografika” (1936), „Estetyka światła” (1936) i „Fotografia ojczysta” (1951), która była próbą adaptacji międzywojennej koncepcji fotografii na pozycje socrealizmu.
W lipcu 1944 roku, w czasie walk o Wilno płonie jego pracownia, a w niej 50 000 skatalogowanych negatywów, dotyczących głownie Wilna i Wileńszczyzny, ale też i wielu innych miast Polski oraz niektórych miast niemieckich. Niektóre z negatywów pochodziły z lat 1910-1915.
Po II wojnie światowej wraz z synem dokumentował zniszczenia wielu miast Polski. Był współzałożycielem powstałego po wojnie Związku Polskich Artystów Fotografów. Jego legitymacja członkowska ZPAF miała numer 1.
Źródło:http://www.wilniuki.lt