Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Harsdorf-Bromowiczowa Teresa
30.05.2010 18:42
Harsdorf-Bromowiczowa Teresa (numer obozowy 74530) pseudo. "Jaśka",
urodziła się w 27 stycznia 1912 r. w Zielonej koło Kamieńca Podolskiego. W 1920 roku rodzina zmuszona była uciekać przed bolszewikami w obawie przed represjami. Matka była nauczycielką w polskim gimnazjum, ojciec pracował w starostwie. Harsdorfowie osiedlili się w Nowym Sączu. Absolwentka filologii polskiej i romańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, mgr filozofii, nauczycielka szkół średnich w latach 1933-1939 w Nowym Sączu. DO ZHP wstąpiła w 1924 roku. W latach 1929-1933 była członkiem drużyny akademickiej "Watra" w Krakowie, a latach 1933- 1939 drużynową drużyny starszoharcerskiej "Magiki" w Nowym Sączu. Przed wybuchem wojny w 1939 r. była hufcową w Nowym Sączu. W roku 1933 wyszła za mąż za Zbigniewa Bromowicza. Aresztowana w sierpniu 1944 r. w Koninie koło Niedźwiedzia, w pow. limanowskim, za udział w ruchu oporu (AK) i w tajnym nauczaniu. Więziona była w Nowym Sączu, na Montelupich w Krakowie, a potem wysłana do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. W obozie należała do zastępu "Kamieni". Brała udział w tajnym nauczaniu, organizowała gawędy literackie, a chorym "organizowała" żywność. Od 1 maja 1945 r. przebywała w Doverstorp w Szwecji, a w październiku 1945 r. powróciła do kraju. W Szwecji zorganizowała wraz z druhną Władysławą Matuszewską drużynę harcerską "Wędrowne Ptaki". Drużyna składała się z czterech zastępów: Bocianów, Dzikich Gęsi, Jaskółek i Pisklaków. Od listopada 1945 r. do 1 września 1971 r. pracowała jako nauczycielka w Zakopanem, gdzie w latach 1946-1949 była komendantką hufca harcerek, od 1 września 1946 uczyła w szkole Fundacji Zakłady Kórnickie w Kuźnicach do jej likwidacji. W marcu 1947 r. zorganizowała pierwszą w Polsce harcerską drużynę "Nieprzetartego Szlaku" dla dzieci uczących się w Sanatorium Dziecięcym w Zakopanem-Bystre. Jest autorką wierszy i wspomnień obozowych, drukowanych w Szwecji i w Polsce, a także wierszy i wspomnień tatrzańskich. Autorka wierszy o tematyce górskiej i obozowej. Działaczka Koła Pisarzy Podhalańskich. W latach 1980 – 1999 mieszkała w Nowym Sączu, potem ponownie w Zakopanem. Odznaczona m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem za Zasługi dla ZHP. Zmarła 21 sierpnia
2003 roku w Zakopanem. Pochowana została na cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl
urodziła się w 27 stycznia 1912 r. w Zielonej koło Kamieńca Podolskiego. W 1920 roku rodzina zmuszona była uciekać przed bolszewikami w obawie przed represjami. Matka była nauczycielką w polskim gimnazjum, ojciec pracował w starostwie. Harsdorfowie osiedlili się w Nowym Sączu. Absolwentka filologii polskiej i romańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, mgr filozofii, nauczycielka szkół średnich w latach 1933-1939 w Nowym Sączu. DO ZHP wstąpiła w 1924 roku. W latach 1929-1933 była członkiem drużyny akademickiej "Watra" w Krakowie, a latach 1933- 1939 drużynową drużyny starszoharcerskiej "Magiki" w Nowym Sączu. Przed wybuchem wojny w 1939 r. była hufcową w Nowym Sączu. W roku 1933 wyszła za mąż za Zbigniewa Bromowicza. Aresztowana w sierpniu 1944 r. w Koninie koło Niedźwiedzia, w pow. limanowskim, za udział w ruchu oporu (AK) i w tajnym nauczaniu. Więziona była w Nowym Sączu, na Montelupich w Krakowie, a potem wysłana do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. W obozie należała do zastępu "Kamieni". Brała udział w tajnym nauczaniu, organizowała gawędy literackie, a chorym "organizowała" żywność. Od 1 maja 1945 r. przebywała w Doverstorp w Szwecji, a w październiku 1945 r. powróciła do kraju. W Szwecji zorganizowała wraz z druhną Władysławą Matuszewską drużynę harcerską "Wędrowne Ptaki". Drużyna składała się z czterech zastępów: Bocianów, Dzikich Gęsi, Jaskółek i Pisklaków. Od listopada 1945 r. do 1 września 1971 r. pracowała jako nauczycielka w Zakopanem, gdzie w latach 1946-1949 była komendantką hufca harcerek, od 1 września 1946 uczyła w szkole Fundacji Zakłady Kórnickie w Kuźnicach do jej likwidacji. W marcu 1947 r. zorganizowała pierwszą w Polsce harcerską drużynę "Nieprzetartego Szlaku" dla dzieci uczących się w Sanatorium Dziecięcym w Zakopanem-Bystre. Jest autorką wierszy i wspomnień obozowych, drukowanych w Szwecji i w Polsce, a także wierszy i wspomnień tatrzańskich. Autorka wierszy o tematyce górskiej i obozowej. Działaczka Koła Pisarzy Podhalańskich. W latach 1980 – 1999 mieszkała w Nowym Sączu, potem ponownie w Zakopanem. Odznaczona m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem za Zasługi dla ZHP. Zmarła 21 sierpnia
2003 roku w Zakopanem. Pochowana została na cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl