Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Zaorska Wanda vel Radziszewska
30.05.2010 20:20
Zaorska Wanda vel Radziszewska (numer obozowy 71612)
urodziła się 29 sierpnia 1917 r. w Gnaszynie koło Częstochowy. Po ukończeniu Szkoły dla Wychowawczyń Przedszkoli w Częstochowie rozpoczęła w 1937 r. pracę w Piotrkowie Trybunalskim jako wychowawczyni schroniska dla dzieci. Już wówczas należała do drużyny starszych harcerek, pracując jako instruktorka zuchowa. Po klęsce wrześniowej 1939 r. kierowała schroniskiem dla dzieci. Od stycznia 1940 r. podjęła pracę konspiracyjną, potem została zaprzysiężona jako członek ZWZ. Jej mieszkanie stało się punktem kontaktowym organizacji. W lutym 1942 r. Niemcy wpadli na trop działalności tej organizacji. Zaorska przypadkiem uniknęła aresztowania. Na polecenie władz konspiracyjnych pod nazwiskiem Zofii Radziszewskiej wyjechała do Warszawy, gdzie w Warszawskiej Szkole Pielęgniarek prowadziła zajęcia dla sanitariuszek AK. Jako sanitariuszka AK brała udział w w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku wywieziona została do KL Auschwitz, po kilkunastu dniach we wrześniu 1944 r., przewieziono ją do Ravensbrück. Jako harcerka konspiracyjnej grupy drużyny "Mury" prowadziła tajne nauczanie. Z Ravensbrück wywieziono ją następnie do Berlina, gdzie pracowała fizycznie. Po wyzwoleniu znalazła się w Neuengers pod Berlinem i tam przy pomocy polskich oficerów z obozu jenieckiego Woldenberg wraz z druhną Wacławą Skalską zorganizowała szkołę dla dzieci polskich robotników. Jesienią 1945 r. wróciła do kraju i zamieszkała w Łodzi. Zmarła 12 lutego 1982 r. w Łodzi.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl
urodziła się 29 sierpnia 1917 r. w Gnaszynie koło Częstochowy. Po ukończeniu Szkoły dla Wychowawczyń Przedszkoli w Częstochowie rozpoczęła w 1937 r. pracę w Piotrkowie Trybunalskim jako wychowawczyni schroniska dla dzieci. Już wówczas należała do drużyny starszych harcerek, pracując jako instruktorka zuchowa. Po klęsce wrześniowej 1939 r. kierowała schroniskiem dla dzieci. Od stycznia 1940 r. podjęła pracę konspiracyjną, potem została zaprzysiężona jako członek ZWZ. Jej mieszkanie stało się punktem kontaktowym organizacji. W lutym 1942 r. Niemcy wpadli na trop działalności tej organizacji. Zaorska przypadkiem uniknęła aresztowania. Na polecenie władz konspiracyjnych pod nazwiskiem Zofii Radziszewskiej wyjechała do Warszawy, gdzie w Warszawskiej Szkole Pielęgniarek prowadziła zajęcia dla sanitariuszek AK. Jako sanitariuszka AK brała udział w w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku wywieziona została do KL Auschwitz, po kilkunastu dniach we wrześniu 1944 r., przewieziono ją do Ravensbrück. Jako harcerka konspiracyjnej grupy drużyny "Mury" prowadziła tajne nauczanie. Z Ravensbrück wywieziono ją następnie do Berlina, gdzie pracowała fizycznie. Po wyzwoleniu znalazła się w Neuengers pod Berlinem i tam przy pomocy polskich oficerów z obozu jenieckiego Woldenberg wraz z druhną Wacławą Skalską zorganizowała szkołę dla dzieci polskich robotników. Jesienią 1945 r. wróciła do kraju i zamieszkała w Łodzi. Zmarła 12 lutego 1982 r. w Łodzi.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl