Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bartnicka-Tajchert Henryka
30.05.2010 21:04
Bartnicka-Tajchert Henryka(nr obozowy 7618)
urodziła się we Włodawie 19 stycznia 1922 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczęła naukę w Szkole Handlowej w Kowlu-1936/37. Od 1937 roku uczyła się w gimnazjum we Włodawie. W pierwszym roku okupacji hitlerowskiej pracowała w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych we Włodawie. Aresztowana we Włodawie 1 maja 1941 roku za pracę konspiracyjną w harcerstwie. Prawdopodobnie na początku 1940 r. harcmistrz Piotr Kołodziejek zorganizował we Włodawie konspiracyjną działalność „Szarych Szeregów”. Sądzić należy, że na jej czele stanęli bracia Żelaźniewiczowie. Zajęcia w zastępach miały charakter wojskowy. Prowadzono m.in. szkolenie z bronią i obserwację ruchów wojsk niemieckich. Jednak w okresie kwiecień - czerwiec1941 okupant zlikwidował cały trzon organizacji. Miał ułatwione zadanie, gdyż już jesienią 1939 r. zdobył całą przedwojenną dokumentację włodawskiego hufca. Wszystkich aresztowanych poddano wstępnym przesłuchaniom, często połączonych z biciem, w budynku miejscowego gestapo. Następnie osadzona została w więzieniu na Zamku w Lublinie, a po kilkumiesięcznym pobycie wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie otrzymała nr 7618. Do obozu przybyła 23 września 1941 roku z lubelskiego transportu (Sondertransport-transport więźniów z wyrokami kary śmierci). W Ravensbrück należała do tajnej drużyny harcerskiej "Mury" zastęp "Cementów", uczestniczyła w kompletach tajnego nauczania, w klasie na poziomie licealnym prowadzoną przez Wandę Madlerową numer obozowy 6009-dyrektorkę gimnazjum z Białej-Podlaskiej. Skład klasy: Henryka Bartnicka-Tajchert, Krystyna Czyż, Janina Iwańska, Jolanta Krzyżanowska, Janina Marciniak, Lala Siwecka-Betty, Halina Żaba. W Ravensbrück przebywała do 28 lutego 1945 roku, a następnie została przewieziona do obozu-umieralni (tzw. Vernichtungs- albo Abfertig-lager) w Bergen-Belsen (transport dotarł dopiero 2 marca). 15 kwietnia 1945 roku Bergen-Belsen wyzwoliły wojska angielskie. Jako rekonwalescentka po przebytym tyfusie została przewieziona przez Czerwony Krzyż do Szwecji, gdzie przebywała od 8 lipca 1945. W Szwecji, po przeprowadzonych badaniach, więźniowie zostali rozmieszczeni w różnych szpitalach. Chorych na tyfus leczono w szpitalu w Malmö. Po wyjściu ze szpitala od 2 sierpnia zamieszkała w domu państwa Jurgensen, w miejscowości Falsterbo na południu Szwecji. W listopadzie 1945 roku powróciła do Polski, do Włodawy, gdzie uzyskała maturę-15 czerwca 1946 rok. Następnie podjęła studia na wydziale stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie. Ukończyła je w 1950 roku. Dnia 8 sierpnia 1948 roku wyszła za mąż za Jana Tajcherta członka AK ps "Farys". Od 1 stycznia 1951 do 29 lutego 1956 roku pracowała jako dentysta w Przychodni Zdrowia w Ełku. Do Włodawy powróciła w 1956 roku i tu pracowała, aż do przejścia na emeryturę 1 grudnia 1980 roku. W sierpniu 1967 roku przebywała z grupą byłych kacetowców w Anglii na zaproszenie fundacji Sue Ryder Home. Urodziła syna Andrzeja, córki Barbarę i Annę. Odznaczona m.in.: Krzyżem Kawalerskim OOP, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyżem za Zasługi dla ZHP oraz odznaką "Za zasługi dla Lubelszczyzny". Zmarła 26 maja 1997 roku. Została pochowana jest na cmentarzu parafialnym we Włodawie.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl
urodziła się we Włodawie 19 stycznia 1922 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczęła naukę w Szkole Handlowej w Kowlu-1936/37. Od 1937 roku uczyła się w gimnazjum we Włodawie. W pierwszym roku okupacji hitlerowskiej pracowała w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych we Włodawie. Aresztowana we Włodawie 1 maja 1941 roku za pracę konspiracyjną w harcerstwie. Prawdopodobnie na początku 1940 r. harcmistrz Piotr Kołodziejek zorganizował we Włodawie konspiracyjną działalność „Szarych Szeregów”. Sądzić należy, że na jej czele stanęli bracia Żelaźniewiczowie. Zajęcia w zastępach miały charakter wojskowy. Prowadzono m.in. szkolenie z bronią i obserwację ruchów wojsk niemieckich. Jednak w okresie kwiecień - czerwiec1941 okupant zlikwidował cały trzon organizacji. Miał ułatwione zadanie, gdyż już jesienią 1939 r. zdobył całą przedwojenną dokumentację włodawskiego hufca. Wszystkich aresztowanych poddano wstępnym przesłuchaniom, często połączonych z biciem, w budynku miejscowego gestapo. Następnie osadzona została w więzieniu na Zamku w Lublinie, a po kilkumiesięcznym pobycie wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie otrzymała nr 7618. Do obozu przybyła 23 września 1941 roku z lubelskiego transportu (Sondertransport-transport więźniów z wyrokami kary śmierci). W Ravensbrück należała do tajnej drużyny harcerskiej "Mury" zastęp "Cementów", uczestniczyła w kompletach tajnego nauczania, w klasie na poziomie licealnym prowadzoną przez Wandę Madlerową numer obozowy 6009-dyrektorkę gimnazjum z Białej-Podlaskiej. Skład klasy: Henryka Bartnicka-Tajchert, Krystyna Czyż, Janina Iwańska, Jolanta Krzyżanowska, Janina Marciniak, Lala Siwecka-Betty, Halina Żaba. W Ravensbrück przebywała do 28 lutego 1945 roku, a następnie została przewieziona do obozu-umieralni (tzw. Vernichtungs- albo Abfertig-lager) w Bergen-Belsen (transport dotarł dopiero 2 marca). 15 kwietnia 1945 roku Bergen-Belsen wyzwoliły wojska angielskie. Jako rekonwalescentka po przebytym tyfusie została przewieziona przez Czerwony Krzyż do Szwecji, gdzie przebywała od 8 lipca 1945. W Szwecji, po przeprowadzonych badaniach, więźniowie zostali rozmieszczeni w różnych szpitalach. Chorych na tyfus leczono w szpitalu w Malmö. Po wyjściu ze szpitala od 2 sierpnia zamieszkała w domu państwa Jurgensen, w miejscowości Falsterbo na południu Szwecji. W listopadzie 1945 roku powróciła do Polski, do Włodawy, gdzie uzyskała maturę-15 czerwca 1946 rok. Następnie podjęła studia na wydziale stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie. Ukończyła je w 1950 roku. Dnia 8 sierpnia 1948 roku wyszła za mąż za Jana Tajcherta członka AK ps "Farys". Od 1 stycznia 1951 do 29 lutego 1956 roku pracowała jako dentysta w Przychodni Zdrowia w Ełku. Do Włodawy powróciła w 1956 roku i tu pracowała, aż do przejścia na emeryturę 1 grudnia 1980 roku. W sierpniu 1967 roku przebywała z grupą byłych kacetowców w Anglii na zaproszenie fundacji Sue Ryder Home. Urodziła syna Andrzeja, córki Barbarę i Annę. Odznaczona m.in.: Krzyżem Kawalerskim OOP, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyżem za Zasługi dla ZHP oraz odznaką "Za zasługi dla Lubelszczyzny". Zmarła 26 maja 1997 roku. Została pochowana jest na cmentarzu parafialnym we Włodawie.
Źródło: jtajchert.w.interia.pl