Więźniarki z tajnej drużyny harcerskiej"Mury" w Ravensbrück.

30.05.2010 21:21

Więźniarki z tajnej drużyny harcerskiej"Mury" w Ravensbrück.

Tajna drużyna starszych harcerek "Mury" działała od 31 listopada 1941 roku w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Organizatorkami były: Józefa Kantor- członek Komendy Chorągwi Śląskiej (drużynowa), Maria Rydarowska- hufcowa z Gorlic oraz Zofia Janczy- hufcowa z Nowego Sącza czyli więźniarki z drugiego Sondertransportu z Tarnowa. Chociaż liczba członkiń z różnych powodów ulegała zmianom, stan liczbowy zespołu na dzień 1 kwietnia 1945 roku wynosił 102 harcerki; najwięcej rekrutowało się z Chorągwi Krakowskiej, Śląskiej i Wielkopolskiej. Istniało siedem zastępów: Cegły, Cementy, Fundamenty, Kamienie, Kielnie, Wody, Żwiry. Nazwy zastępów wymieniały niezbędne elementy i warunki, aby krąg tak rozumianych murów posiadał właściwą siłę i moralne znaczenie. Komenda Tajnej Drużyny mieściła się w baraku numer 15a. Zaczęło się od 3 zastępów, po 5-6 harcerek. Zastępy przez dłuższy czas nie znały się między sobą. Każdy pracował samodzielnie. Po kilku miesiącach, kiedy zastępowe dobrze poznały swoje harcerki, urządzono zbiórkę całej drużyny. W miarę jak przyjeżdżały nowe transporty, powstawały dalsze zastępy i ich liczebność się powiększała. Do drużyny obozowej należały nie tylko przedwojenne harcerki. Przyjmowano również nowe ochotniczki, które w obozie składały przyrzeczenie. Godło Mury oznaczało psychiczne odgrodzenie się od strasznej obozowej codzienności. Harcerskie hasło grupy: "Trwaj i innym pomóż przetrwać!" - wyrażało wolę walki i wspaniałej ludzkiej solidarności. Istniało również liczne Koło Przyjaciół Harcerstwa, ściśle współpracujące z grupą.
Zadania jakie postawiły przed sobą harcerki to:
1. Czuwanie nad własna postawą, aby była zgodna z ideologią harcerską.
2. Zachowanie równowagi wewnętrznej, godności i pogody ducha.
3. Podtrzymywanie na duchu innych współwięźniarek.
4. W szerokim kręgu wzajemna pomoc moralna i materialna. Opieka nad starszymi i chorymi.
5. Próba kierowania myśli ku sytuacji pozaobozowej, aby oderwać więźniarki od koszmaru dnia codziennego, ciągłego upodlenia przez władze hitlerowskie oraz próby oderwania rozmyślań o groźbie śmierci.
Praca ich polegała na zbiórkach szkoleniowych zastępów i drużyny oraz na akcji pomocy potrzebującym. W blokach, w których mieszkały harcerki, powierzona była poszczególnym zastępom opieka nad chorymi oraz tymi, które nie otrzymywały paczek. Dla chorych starano się o lekarstwa. Harcerki pracujące w kuchni "organizowały" dodatkowe jedzenie dla najmłodszych i najciężej pracujących.Pomoc ich nie ograniczała się do spraw materialnych. Starały się oddziaływać na otoczenie pogodą, uśmiechem i życzliwością. Były to bardzo cenne wartości w życiu zbiorowym, kiedy tak łatwo dochodziło do krótkich spięć w zatłoczonych ponad miarę blokach. Ich życzliwość dla otoczenia rozładowywała nieraz ciężką atmosferę i działała kojąco. Mimo tak nie sprzyjających warunków odbywały się specjalne uroczystości harcerskie, jak przyrzeczenie, biegi i wspólna gwiazdka. Brały w nich udział członkinie Koła Przyjaciół Harcerstwa.
Niewątpliwie działalność drużyny harcerskiej "Mury" należy zaliczyć do ruchu oporu. We wspomnieniach o ruchu oporu w obozach męskich dominującą rolę odgrywało: gromadzenie broni, przygotowywanie grup zbrojnych na dni wyzwolenia i w nielicznych wypadkach sama walka zbrojna. Jest to stanowisko niesłuszne. Nie można zawężać pojęcia ruchu oporu do samej walki zbrojnej. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie formy oporu indywidualnego i zbiorowego, wszystko to, co służyło ochronie biologicznej więźniów, co pozwalało przetrwać i zachować godność człowieka. Z grubsza można wyliczyć następujące gałęzie ruchu oporu w obozach:
1. Samopomoc koleżeńska szeroko pojęta. W tym duża rola rewiru (szpital obozowy) i pomocy lekarskiej ze strony więźniów lekarzy i pielęgniarek.
2. Życie polityczne
3. Kontakty ze światem zewnętrznym
4. Życie kulturalno-oświatowe i tajne nauczanie.
5. Życie artystyczne.
6. Życie religijne.
7. Sabotaż w pracy dla Niemców.
8. Ucieczki.
Tutaj nasuwa się uwaga zasadnicza. Ruch oporu za drutami jest nieporównywalny z ruchem oporu rozgrywającym się na wolności w którymkolwiek z krajów okupowanych przez Hitlera. Warunki w jakich odbywała się walka z wrogiem w obozach i jej formy były zupełnie inne. Nie można przeprowadzać żadnych analogii. O ruchu oporu w obozach trudno mówić w oderwaniu od społeczności więźniarskiej. Różniła się ona w sposób istotny od społeczności podlegającej normalnym prawom rozwoju. Była tworem sztucznym i przypadkowym. Na skutek anormalnego reżimu obozowego następowało anormalne rozwarstwienie społeczności więźniarskiej. Następowały zmiany dotychczas uznawanych hierarchii wartości w zakresie ocen moralnych i stosunku do pracy fizycznej i umysłowej. Pracę fizyczną, sprawność wykonywania pewnych czynności technicznych ceniono wysoko, podczas gdy kwalifikacje humanistyczne podlegały całkowitej dewaluacji. Stąd ludzie o wysokich walorach intelektualnych popadali nieraz w muzułmaństwo, gdyż nie byli zdatni do pracy, którą im nakazywano.

Dopisz historię tych osób
Źródło: jtajchert.w.interia.pl