Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Mostwin Danuta
1.06.2010 01:14
Danuta Mostwin urodziła się 31 sierpnia 1921 roku w Lublinie, zmarła 11 stycznia 2010 w Baltimore. W Lublinie mieszkała do dziesiątego roku życia. Później jej rodzina przeniosła się do Warszawy. Tu skończyła szkołę średnią. Maturę zdała w maju 1939 roku.
Wybuch drugiej wojny światowej udaremnił jej normalne studia medyczne. Podjęła je na podziemnym, konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim. W czasie okupacji niemieckiej cała jej rodzina była zaangażowana w ruch oporu. Mieszkanie, w którym żyła z matką (ojciec jej był w Londynie), służyło jako schronienie przybywającym z Anglii do kraju skoczkom spadochronowym ("cichociemnym" ). Jednym z nich był Stanisław Bask Mostwin, przyszły mąż Danuty Mostwin.
Była żołnierzem Armii Krajowej. Szkoliła grupy dziewcząt w udzielaniu pierwszej pomocy rannym w walce z Niemcami. Po wojnie musiała z Polski uchodzić, gdyż jej mężowi groziło aresztowanie przez NKWD. Tak więc, wraz z mężem i matką dotarła do Anglii. Kontynuowała studia medyczne w Edynburgu, w Paderewski Teaching Hospital School of Medicine. Uzyskała absolutorium w 1948 roku.
W 1951 roku wraz z mężem, synem i rodzicami wyemigrowała z Europy do Stanów Zjednoczonych. Podjęła pracę opiekuna społecznego (social worker) w Baltimore i odpowiednie studia w The National Catholic School of Social Service of The Catholic University of America w Waszyngtonie. Ukończyła je w 1959 roku.
Praca w charakterze opiekuna społecznego i studia z tym związane dały jej sposobność do bliskiego zaznajomienia się z emigrantami i warunkami ich życia. Stypendium przyznane jej przez National Institute of Mental Health pozwoliło jej na dwuletnie studia doktoranckie w dziale social work na Columbia University w Nowym Jorku. Pod kierunkiem Margaret Mead napisała rozprawę doktorską: The Transplanted Family. A Study of Social Adjustement of the Polish Immigrant Family to the United States after the Second World War.
W latach 1969-1980 była profesorem social work i zdrowia psychicznego w National Catholic School of Social Service w The Catholic University of America w Waszyngtonie. W 1980 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Zorganizowała specjalizację zdrowia psychicznego rodziny w departamencie psychologii Loyola College w Baltimore i ośrodek kliniczny Family Mental Health Center, którym kierowała do przejścia na emeryturę w 1987 roku.
Z jej pracy naukowej powstały następujące książki: The Transplanted Family. A Study of Social Adjustement of the Polish Immigrant Family to the United States after the Second World War (New York 1980), American Families of East European Heritage (Washington 1980), Trzecia wartość. O formowaniu się nowej tożsamości polskiego emigranta w Ameryce ( Lublin 1985, drugie wyd. posz. 1995), Emigranci polscy w USA ( Lublin 1991), Przestrzeń życiowa rodziny. Ekologiczny model terapii rodziny w stanie kryzysu ( Warszawa 1992).
Równocześnie powstały jej utwory literackie. Głównym jej dziełem jest siedmiotomowa Saga Polska, cykl powieściowy, w którym autorka przedstawiła dzieje kilku pokoleń polskiej rodziny. Na ten cykl składają się powieści: Cień księdza Piotra, Szmaragdowa zjawa, Tajemnica zwyciężonych, Nie ma domu, Dom starej lady, Ameryko! Ameryko!, i Ja za wodą, ty za wodą.
Poza Sagą polską opublikowała kilka powieści: Odchodzą moi synowie, Olivia, Magda, zbiory opowiadań Ptaki, Asteroidy, Odkrywanie Ameryki i eseje Słyszę jak śpiewa Ameryka.
www.wspólnotapolska.org
Wybuch drugiej wojny światowej udaremnił jej normalne studia medyczne. Podjęła je na podziemnym, konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim. W czasie okupacji niemieckiej cała jej rodzina była zaangażowana w ruch oporu. Mieszkanie, w którym żyła z matką (ojciec jej był w Londynie), służyło jako schronienie przybywającym z Anglii do kraju skoczkom spadochronowym ("cichociemnym" ). Jednym z nich był Stanisław Bask Mostwin, przyszły mąż Danuty Mostwin.
Była żołnierzem Armii Krajowej. Szkoliła grupy dziewcząt w udzielaniu pierwszej pomocy rannym w walce z Niemcami. Po wojnie musiała z Polski uchodzić, gdyż jej mężowi groziło aresztowanie przez NKWD. Tak więc, wraz z mężem i matką dotarła do Anglii. Kontynuowała studia medyczne w Edynburgu, w Paderewski Teaching Hospital School of Medicine. Uzyskała absolutorium w 1948 roku.
W 1951 roku wraz z mężem, synem i rodzicami wyemigrowała z Europy do Stanów Zjednoczonych. Podjęła pracę opiekuna społecznego (social worker) w Baltimore i odpowiednie studia w The National Catholic School of Social Service of The Catholic University of America w Waszyngtonie. Ukończyła je w 1959 roku.
Praca w charakterze opiekuna społecznego i studia z tym związane dały jej sposobność do bliskiego zaznajomienia się z emigrantami i warunkami ich życia. Stypendium przyznane jej przez National Institute of Mental Health pozwoliło jej na dwuletnie studia doktoranckie w dziale social work na Columbia University w Nowym Jorku. Pod kierunkiem Margaret Mead napisała rozprawę doktorską: The Transplanted Family. A Study of Social Adjustement of the Polish Immigrant Family to the United States after the Second World War.
W latach 1969-1980 była profesorem social work i zdrowia psychicznego w National Catholic School of Social Service w The Catholic University of America w Waszyngtonie. W 1980 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Zorganizowała specjalizację zdrowia psychicznego rodziny w departamencie psychologii Loyola College w Baltimore i ośrodek kliniczny Family Mental Health Center, którym kierowała do przejścia na emeryturę w 1987 roku.
Z jej pracy naukowej powstały następujące książki: The Transplanted Family. A Study of Social Adjustement of the Polish Immigrant Family to the United States after the Second World War (New York 1980), American Families of East European Heritage (Washington 1980), Trzecia wartość. O formowaniu się nowej tożsamości polskiego emigranta w Ameryce ( Lublin 1985, drugie wyd. posz. 1995), Emigranci polscy w USA ( Lublin 1991), Przestrzeń życiowa rodziny. Ekologiczny model terapii rodziny w stanie kryzysu ( Warszawa 1992).
Równocześnie powstały jej utwory literackie. Głównym jej dziełem jest siedmiotomowa Saga Polska, cykl powieściowy, w którym autorka przedstawiła dzieje kilku pokoleń polskiej rodziny. Na ten cykl składają się powieści: Cień księdza Piotra, Szmaragdowa zjawa, Tajemnica zwyciężonych, Nie ma domu, Dom starej lady, Ameryko! Ameryko!, i Ja za wodą, ty za wodą.
Poza Sagą polską opublikowała kilka powieści: Odchodzą moi synowie, Olivia, Magda, zbiory opowiadań Ptaki, Asteroidy, Odkrywanie Ameryki i eseje Słyszę jak śpiewa Ameryka.
www.wspólnotapolska.org