JASZCZOŁD v. JASZCZUŁT h. TRĄBY odm. Odmiana herbu — trąbki w polu czerwonem, a nad każdą trzy róże białe.
Jaszczołd było imieniem uźywanem w północnem Mazowszu, i to na granicach tej części Litwy, w której badania dzisiejsze mieszczą Jadźwingów. W początkach XV wieku była w wojew. płockiem rodzina tego nazwiska, dziedzicząca na majątku Miszewie i jeden z nich, Jakób, kanonik płocki, wybudował we wsi Miszewie w 1441 r. kościół parafialny. Ślad tej rodziny ginie w XVI stoleciu, natomiast w tym czasie pojawiają się Jaszczołtowie na Podlasiu, dziedzice wsi Jaszczołty, w ziemi drohickiej; niepodobna jednak z pewnością oznaczyć, czy ta rodzina pochodziła od po¬wyżej wymienionej płockiej, lub czy była miejscową.
Wojciech, syn Pakosława, dziedzic na Jaszezołtowicach 1452 r. Jadwiga, Wdowa po Mikołaju i jej syn Wawrzyniec 1453 r. Mikołaj, syn Jana z Jaszczołtów, w ziemi czerskiej 1563 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Zap. Tryb. Piotrk.). Bartłomiej, syn Bernarda, z żony Barbary miał syna Rosława 1566 r. Jan, syn Grzegorza, ożeniony z Anną Grzegorzewską 1560 r. Mikołaj, syn Jana Lubiecha, z Zofii Rudzkiej pozostawił syna Andrzeja, żonatego z Anną
Błędowską 1585 r. Jan, syn Jakóba Lubiecha, miał syna Andziej a, dziedzica na Jaszczołtach 1580 r. (Ks. Gr. Czerskie).
Piotr podpisał ełekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką Ignacy, burgra-bia 1770 rM komornik ziemski poznański 1783—1793 r. Jan, komornik ziem¬ski poznański 1783 roku. Szymon, kanonik smoleński 1790 roku. Wojciech, zdolny malarz i dekorator, przyozdabiał pałace w Puławach i Wilanowie, um. 1821 r. Antoni, syn Tomasza, urzędnik w pow. poniewieskim 1859 r.
Po Antonim, dziedzicu dóbr Zdzichy, na Podlasiu 1736 r., syn Wojciech, ożeniony z Małgorzatą Bogusławską, pozostawił synów: Jana, porucznika w komunikacyi lądowej i wodnej, Franciszka i Henryka, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. Hipolit i Adam, synowie Tomasza. Andrzej z synem Franciszkiem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1836—1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Jakób, syn Jana, z synem Janem-Leopoldem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego