Ludynia 8.04.1864

Rozbitki Anderliniego w liczbie 20, dotarłszy do Ludyni, zostały zaatakowane przez kilkudziesięciu kozaków, wysłanych z Włoszczowy. Śmiałą szarżą zmusili powstańcy moskali do ucieczki, lecz pomoc nadeszła z Włoszczowy zmusiła ich do odwrotu. W potyczce tej poległo kilku ludzi, między innymi wachmistrz Kamiński, który uchodząc, wpadł do młyna, gdzie zatarasowawszy się, bronił się długo, na koniec położywszy 2 moskali, trzecią kulą odebrał sobie życie. Do niewoli dostał się podporucznik Wicki z byłego szwadronu Szemiota.

[Zygmunt Napoleon Rzewuski "Krzywda"]
W dwa dni po tej katastrofie resztki ocalałego szwadronu, stojąc we wsi Ludyni, zostały zaatakowana przez kilkudziesięciu kozaków. Powstańcy dosiadłszy koni śmiałą szarżą zmusili do ucieczki Moskali, nierozsądkiem byle jednak ścigać przeszło milą drogi, aż do samej Włoszczowy, na odgłos bowiem strzałów wypadły z miasta nowe posiłki w liczbie kilkudziesięciu kozaków, którzy zmusili naszych do odwrotu.
W potyczce tej Morok stracił znów kilku ludzi, między innymi podporucznik Wicki, z byłego szwadronu Szameta, który eskortował jenerała Bosaka przy pierwszem jego wejściu do Królestwa, wziętym został do niewoli. Był to siedemnastoletni młodzieniec z Galicji rodem, znany w szwadronie ze swej szalonej odwagi. Pod wachmistrzem szwadronowym Kamińskim (z profesji kowal) zabito konia, bronił się rejterując piechotą do stojącego w pobliżu młyna, wpadł nareszcie do budynku zatarasował drzwi za sobą, gdy te jednak podważono, wydostawszy się jakimś bocznym otworem na zewnątrz, wyskoczył na koło młyńskie. Miał jeszcze trzy naboje w rewolwerze: dwoma strzałami położył dwóch Moskali, a trzecim i ostatnim odebrał sobie sam życie.
Moskale zabrali jego zwłoki do miasta i sprawili mu przyzwoity pogrzeb.