Siemiatycze 7.02.1863

Gdy Zameczek wysyłał tabor ku Drohiczynowi, inne oddziały polslie podsuwały się pod Siemiatycze. O godzinie 8-mej z rana wszedł do miasta Rogiński, który już dnia poprzedniego o godz. 10. wieczorem było 10 wiorst od Siemiatycz. Niebawem zjawił się Matliński z zawiadomieniem, że Jabłonowski Władysław, uchodząc z Węgrowa z 800 ludźmi, stoi o 6 wiorst od miasta. Nadszedł także Lewandowski z Dr. Czarkowskim w sile 400 ochotników. Na naradzie wojennej zdał Cichorski dowództwo Lewandowskiemu, jako wyznaczonemu na głównodowodzącego na Podlasiu. W przewidywaniu ataku ze strony moskali, których siły tymczasem wzmogły się nowymi posiłkami, gotowano się do obrony, rozstawiając siły w następujący sposób: Zameczek stanął od strony Bielska, umocowawszy strzelców na cmentarzach, poza których murem stanęli kosynierzy oddziału. Środek miasta, rynek, zajął Lewandowski, a lewe skrzydło, t. j. pałac Fenshava miał zająć Rogiński, Jabłonowski zaś w trakcie walki miał wpaść na tyły nieprzyjaciela.
Rogiński, który stanął był obozem tuż pod miastem, wróciwszy do swego oddziału, oddawszy dowództwo nad strzelcami Golianowi, a część strzelców Szaniawskiemu, z resztą wszedł do miasta i zajął wskazane miejsce tj. pałac.
Około południa Maniukin zaatakował pozycyę Rogińskiego. Moskale pod osłoną granatów miotanych na pałac, rozwiniętym szeregiem posuwali się do ataku, oblężeni zaś zmuszeni byli czekać, aż się zbliżą na metę strzałów dubeltówek, a wówczas przywitawszy ich celnym ogniem, po któiym zaraz wysunęli się do ataku kosynierzy i zachwiawszy szeregi moskiewskie, zmusili do cofnięcia się, ale i sami musieli wrócić za pałac, by nie być wystawionymi na strzały, na które nie było czem odpowiadać z dwururek. W tym czasie od strony Bielska Zameczek, wyparty z cmentarza, cofnął się i wielu potracił w błotach.
Szaniawski, zajmujący ze strzelcami pozycyę między Rogińskim a Lewandowskim, dwukrotnie odparł ataki strzelców, zmuszając ich do cofnięcia się przed jego strzałami, atoli Lewandowski, okrążany i atakowany przez nowe siły moskali, nie mogąc wytrzymać parcia, zmuszony był wycofać się ze swojej pozycyi na rynku.
Wobec wyparcia innych oddziałów ze wszystkich pozycyi, Rogiński opuścił pałac i cofając się przez rynek wśród ciągłego ucierania się, wydostał się rozbity na kilka oddziałów poza miasto. Po rozbiciu powstańców w Siemiatyczach moskale zrabowali i spalili pałac, a także część miasta zgorzało w płomieniach.
Straty Polaków tego dnia wynosiły w samych poległych przeszło 100, między nimi Teleśnicki z Warszawy, wielu dostało się do niewoli, i zostało osadzonych w Grodnie jak Bielawski Roman, Topolski Karol, Wojciechowski Cezary, I Iwanowski Edward, Stapowicz Napoleon, Werpachowski Wojciech, Rokiciński Hipolit i inni.