Sieradów 10.06.1863

W dwa dni po starciu pod Mereczowszczyzną stanął Duchyński z piechotą — gdyż nieliczna jazda udała się ku Prużanie — w osadzie Popielami. Stąd do Sieradowa prowadziła grobelka. Spodziewając się nadejścia moskali znajdujących się w pobliżu na szosie, pułkownik Duchyński wysłał Zarembę i Huwal da z 31 strzelcami w błoto nad grobelkę na zasadzkę. O godzinie 3-ciej po południu nadeszli moskale we 2 roty z kozakami. Przepuściwszy 5 kozaków naprzód jadących, powstańcy dali ognia do piechoty. Zmieszani w pierwszej chwili moskale zachwiali się, a wtedy dano drugi raz ognia i cofnięto się o 15 kroków. Niebawem moskale, zachęceni przez oficerów, rzucili się naprzód na błota w zamiarze obejścia zasadzki. Wtedy powstańcy niezaopatrzeni w bagnety, dwa razy jeszcze strzeliwszy, poszli w głąb lasu.
W obozie na wzgórzu Popielami kozacy przywitani zostali strzałami, atoli tuż za kozakami posuwała się piechota, która całą siłą uderzywszy na powstańców otoczyła ich wokoło. Wówczas Wróblewski podprowadził część powstańców gąszczami pod nieprzyjaciela i kazał dać ognia, powtarzając ten manewr dwa razy, zawsze*w odpowiedzi moskale przyjmowali go ogniem, lecz niebawem opuścili swoje stanowisko niszcząc po drodze żywność i garnki popielarzy. Po ich odejściu weszli na swe stanowisko powstańcy z dwoma rannymi, B. strzelcemi Piotrem Kucharzem, mając 1 zabitego: Podhajeckiego.
Z Popielami ruszył Duchyński ku ostępowi Repiszcze, pomiędzy Szczytnem a Ostrówkiem, gdzie 12. 6. złączył się z obozującym tamże oddziałem prużańsko-słonimskim Gustawa Strawińskiego "Młotka", przy którym znajdował się Lenkiewicz. Stąd wyruszył oddział do Wielkiego Uhła (patrz Łysków).