Przedbórz 25.06.1863

Wzmocniony oddziałami piechoty Chabriolla i jazdy Dzianota (dawniej Bończy), zajął Oxiński z Littichem wieczorem 27. czerwca miasteczko Przedbórz, gdzie postanowił stawić czoło ścigającemu go od kilku dni Czengieremu. Siła oddziału polskiego wynosiła 1000 ludzi, podczas gdy Czengiery miał 2000 pod swymi rozkazami. Środek miasta, tj. most na Pilicy, zajął sam Oxiński, lewe skrzydło stanowili Dzianot i Chabriolle, prawe zaś trzeci batalion piechoty Oxińskiego pod dowództwem majora Bogusławskiego. Czengiery, nie znając pozycyi i rozłożenia sił powstańczych, wpakował artyleryę w bagna, a chcąc się ratować, rozpoczął ogień kartaczowy do miasta, a dla rozpoznania pozycyi przeciwnika, który raził rzęsistym ogniem rotowym, wysłał kozaków. Ci wpadli w pułapkę Dzianota i Chabriolla. Około północy jednak udało się Czengieremu obejść prawe skrzydło i zaatakował je całą siłą. Wtedy Oxinski szybkim marszem wycofał się ku Bąkowej Górze, nie zawiadomiwszy Chabriolla i Dzianota. Chabriolle walczył do rana, ostatecznie zręcznym obrotem wycofał się z pola walki i znikł Czengieremu z oczu, Dzianot zaś z jazdą puścił się za Oxińskim, a ostatecznie poszedł w Krakowskie, gdzie dowództwo nad oddziałem Bończy objął Kosa. Moskale, zostawszy panami gorejącego Przedborza, puścili się w pościg za Oxińskim. W potyczce tej odznaczył się Józef Turczynowicz, były organizator powiatu piotrkowskiego, który został ranny.