kredencarz

Oficjalista o takiej funkcji szczególnie pilnował sreber pańskich /zwany także srebrowym), a to samo wskazuje, że głównie w bogatszych domach go spotkać można było, gdzie zazwyczaj jadano używano takowych sztućców. Pokusa do przywłaszczenia choćby jednej sztuki mogła pojawić się u wielu niższych sług, dlatego kredencerz miał za zadanie nie tylko je czyścić, nie tylko rozkładając liczyć, ale też nie wypuścić żadnego pomocnika po skończonym obiedzie zanim nie doliczy się ponownie wszystkich sreber. Drugą funkcją było też podawanie trunków. Obie te funkcje wymagały od sługi trzeźwości i uczciwości. Z racji na zaufanie jakie w nim pokładano należał do grona bliższych oficjalistów i często pozostawał jako przyjaciel domu na gracji do końca życia.
Kredencarzami zwano później już też takich, którzy zajmowali się zwyczajną zastawą i zapleczem kuchennym, tytuł ten bowiem nobilitował sługę, a także podnosił rangę dworu przez sam fakt posiadania takiego oficjalisty.